1850 : fit to receive travellers of distinction
aldus een reclame brochure
LINK
Toen de bagage in veiligheid was, hadden wij nog eenige uren over om aan Rotterdam te wijden: om ons herinneringen te vernieuwen van al de oude punten, die onze bewondering getrokken hadden, toen wij het eerst in Holland voet aan wal zetten. Bij tijds kwamen wij aan de uitmuntende table d'hóte in het Bad-Hotel, waar wij iets ondervonden, dat veel van afpersing had. Omdat wij , volgens fatsoenlijk gebruik, vóór het diner onze handen wilden wasschen en daarvoor anderhalve minuut in eene kamer waren, werd een gulden op onze rekening gesteld. In aanmerking nemende dat het diner en de wijn eene som niet veel minder dan een pond bedroegen, scheen dit item meer dan onbillijk. Door zulke kleinigheden bederven de logementhouders hunne eigene zaak.
Toen wij in de kamer terugkwamen om, na afloop van de table d'hóte, weder onze handen te wasschen, waren zeep en handdoeken weggenomen, en als wij er voor de tweede maal om gevraagd hadden zou het ongetwijfeld weder een gulden gekost hebben.
Wij veroorloofden ons deze weelde dus niet. In zulke gevallen is 't niet om het geld dat men wrevelig wordt, maar om het onbillijke van de vordering: om het aanzetten van de schroef, waar zij juist losgedraaid moest worden.
Dien avond, in de schemering, wandelde ik naar de nieuwe brug, die in aanbouw was, en had van daar het gezicht op Rotterdam, dat mij het levendigst in het geheugen gebleven is. De brug was verboden terrein voor het publiek, en alleen door bijzondere vergunning beklom ik de hooge trap, die er heen leidde.
A., bevreesd tusschen de balken door te vallen, en tegen zijn zin een koud bad te nemen, achtte voorzichtigheid beter dan moed en bleef beneden.
Hij miste veel.
