De fotograaf hield zijn hart vast…
Betreffende het prachtige verhaal van Gerard Martens, wat is gemaakt n.a.v. mijn foto, heb ik nog meer informatie gevonden :
De sprong van Lou Vlasblom was op 14 januari 1933.
Lou Vlasblom ging samen met zijn vriend Joop Wijmans naar de spoorbrug.
Vlasblom had al eerder een gewaagde sprong gemaakt, als jongen was hij al van de Zaagmolenbrug afgesprongen en later toen hij bij Wilton Schiedam werkte was hij tussen de olieschepen Den Haag en Rotterdam met niet meer dan 1 ½ mtr. tussenruimte van een hoogte van 18 mtr. omlaag gesprongen.
Als menig andere jongen sprong hij ook van de kolentips in de haven.
Op Koninginnedag 1932 sprong de toen bekende voetbalsscheidsrechter A. van Welzenes van een boog van de spoorbrug, Vlasblom deed hem dat na.
Vlasblom sprong van alle bruggen in Rotterdam die een beetje hoogte hadden.
Vlasblom vertelde 23 jaar na zijn sprong er geen kwaad in te hebben gezien om van “de Hef” te springen.
De sprong zelf was goed voorbereid. Vlasblom klom over het hek naar de spoorbaan. Vriend Wijmans stond op de Koninginnebrug te kijken of de stroom vrij was van scheepvaart en wrakhout. Toen dat in orde was gaf hij het sein d.m.v. het wuiven met een witte zakdoek.
De sprong werd gemaakt van de Noordelijke toren. Het was rond het vriespunt, maar Vlasblom zwom vaak in de winter in open water dus hij was gehard.
Rond half vier kreeg hij het sein met de witte zakdoek. Het inmiddels toegestroomde publiek hield de adem in. Ook de agenten van bureau Nassaukade keken toe, daar zij besefte dat zij te laat waren gekomen om Vlasblom tegen te houden.
Hij telt tot 10 en stopt een zakdoek in zijn mond. Uit ervaring had hij geleerd dat op die manier kon worden voorkomen dat de adem tijdens het springen werd afgesneden.
Het was belangrijk en van levensbelang van de toren weg te springen. Hij zet zich af en omhoogspringend zweeft hij zo’n 10 meter bij de toren weg, kantelt dan en duikt de leegte in. Na 2 salto’s komt hij langs de overspanning van de brug en moet hij recht blijven. Hij schiet het water in en als hij boven komt wordt Vlasblom door een motorbootje opgepikt. Als hij aan de wal stapt staat daar al een agent klaar die zegt,
Er werd alleen verbaal op gemaakt over het illegaal lopen op de spoorbaan en het zwemmen in open water.......
Nadat zijn moeder hem is komen ophalen van het politiebureau gaan ze met de tram naar huis.
Een week na de sprong van Vlasblom sprong ene Tabbernee. Tabbernee overleefde de sprong niet, hij was op het vakwerk bij de brug terechtgekomen. Tabbernee wilde het record van Vlasblom breken, door van een nog grotere hoogte te springen, hij klom daarvoor op een der kabelwielen en was dan een paar meter hoger dan waarvandaan Vlasblom had gesprongen. Tabbernee kwam met een snelheid van 123 km. per uur op het water terecht, volgens een berekening van het Rotterdamsch Dagblad. Tabbernee kwam niet boven water. Na 3 uur haalde de rivier politie zijn lijk tussen de pijlers van de brug vandaan.
Op de zondag daarna was er weer een man die een poging wilde wagen. Het was de 32 jarige chauffeur D.R.H. uit de Tuinderstraat. Dit keer kon de politie de sprong voorkomen. De man die onder invloed was verklaarde de sprong van Tabbernee te willen overdoen want Tabbernee had het niet goed gedaan. Na wat schermutselingen zag deze man toch maar van de sprong af.
Vlasblom bleef tot zijn 50ste jaar van bruggen afspringen. Daarna was het onverantwoord langer door te gaan.
Ik hoop niet dat dit stukje Rotterdamse geschiedenis voor iemand een aanleiding zou zijn om zulke onverantwoorde waaghalzerij te evenaren.
