Ik ging vroeger elke zondagmorgen naar de zondagsschool Eben Haëzer. Deze zondagsschool was bij ons bijna om de hoek op de Varkenoordseweg in de gymnastiekzaal van de Kastanjedaal MULO. Soms ging ook mijn hartsvriendin Ria mee. Zij gingen bij haar thuis niet naar de kerk, maar haar moeder vond dat het een goed idee was als ze er wat van leerde en zodoende mocht ze mee. Mijn vriendin Ria is en blijft mijn oudste (en beste) vriendin en we schrijven en spreken elkaar nog steeds, en we vergeten nooit elkaar's verjaardag. Zo ook dit jaar. Ik maak niets speciaals vermoedend de dikke envelop open en ik geloof mijn ogen niet: eruit rolt mijn zondagsschoolboekje van 1956!!! Ik heb er zelf heel netjes mijn naam, adres, en leeftijd in geschreven, kijk maar Voor een paar jaar probeerden de scholen een experiment en leerden wij blokschrift schrijven in plaats van schuinschrift en andere zulke verbonden schriften. Ik heb dus nooit anders leren schrijven en kan dat dan ook niet zo goed. Mijn dochter Jessica herkende mijn handschrift onmiddellijk, toen ik haar dit boekje liet zien. Zij was het helemaal met me eens, dit boekje was cool. Het boekje moest je kopen en dan kreeg je zegels om erin te plakken, o.a. 4, die aantoonden, dat je betaald had, kijk maar Behalve de boekjes en de zegels, had de NZV, de Nederlandsche Zondagsschool Vereeniging (prachtige oude spelling!), van alles te koop, zoals flanelbordjes - net als die op de zondagsschool gebruikt werden - en liederenbundels, een kalender, enzovoort. Ook konden we allerlei tekeningen zelf inkleuren, kijk maar: ik was duidelijk nog kleurenblind wat met blozende roze kinderen, die eigenlijk zwart of donkerbruin waren. Er stond nog meer in, teveel om allemaal te laten zien hier, maar hier zijn nog wat leuke informatieve pagina's en natuurlijk niet te vergeten, daar waar ik mijn eigen verjaardag mocht aankondigen De zondagsschool was de enige plaats, waar ik vroeger godsdienstonderwijs kreeg, want wij gingen naar een Openbare School net als onze Opa. Alleen in de 6e klas kregen we een godsdienstonderwijzer 1x per week voor een uur op bezoek. Hij was van de Nederlands Hervormde Kerk, en alle kinderen, wiens ouders het niet goed vonden, gingen dan de klas uit. Voor andere godsdiensten kwam echter niemand langs. Aan het eind van het jaar gingen we van school af en kregen we het Nieuwe Testament uitgereikt. Dat zag er zo uit: Daarna ben ik alleen nog tot mijn 18e jaar met leeftijdsgenoten bij de dominee thuis naar catechisatie geweest. Zus Hanna vult het verhaal nog aan met : Op onze openbare school had ik natuurlijk dezelfde godsdienstonderwijzer als Marieke. Hij was zo slecht nog niet. Hij vertelde ons de bijbelverhalen - zoals ik mij herinner - zeer boeiend en zonder een christelijk sausje. Bij het afscheid in de zesde klas kregen de meisjes een Nieuw Testament en de jongens een Oud Testament, wat ik nog steeds gemeen vind want dat was maar de halve Bijbel. Ik heb mijn boekje nog steeds, met dezelfde bladzijde als Marieke voorin geplakt, maar ik heb nog steeds de vraag: waarom niet de volledige Bijbel? Waarschijnlijk had dat iets te maken met wat er financieel kon in Rotterdam in de jaren "50, maar dat weet ik natuurlijk niet. Op de achtergrond zou je wat muziek hebben moeten horen, zoo niet of je wilt het nog eens horen, klik dan even HIER