Voor vijf cent kon je heel wat snoep kopen: zwart-wit, dubbelzoute drop, lange veters drop, kauwgomballen, noem maar op. Ik had alles altijd vrij snel opgegeten, ook al probeerde ik het langzaam te doen. Ria was daar veel beter in; die stopte altijd wat in haar zak voor op de terugweg. Dan had ik allang niks meer!
De bieb was vrij ver weg, helemaal de Lange Geer af en wij woonden allebei in de Donkerslootstraat op Feyenoord. Het was een heel eind.
Soms deden we net alsof we erg moe waren en gingen dan brutaal een voortuin in om even op het bankje te gaan zitten. Slechts een keer kwam een mevrouw uit een huis vragen, wat we daar deden. Nou, uitrusten natuurlijk, want we moesten heeeelemaal naar de bieb lopen.
De waarheid was, dat wij geen voortuin hadden en we wilden wel eens weten hoe het was om erin te zitten en zodoende deden we dat. Niemand heeft ons ooit weggejaagd!
De bibliotheek was totaal anders dan vandaag. We mochten niet zo maar tussen de boeken rond lopen. Stel je voor!
Nee, als we binnen kwamen ging je eerst je gelezen boeken afgeven bij een juffrouw, die dan de kaart eruit haalde en alles nakeek - en waren de boeken niet beschadigd!?
Dan naar de volgende juffrouw achter een balie. Het was altijd een lange rij en maar wachten geblazen. Deze juffrouw had een grote kaartenbak en dan las ze de titels voor en dan zei je of je het al gelezen had of niet. Zo niet, dan kreeg je dat.
We mochten drie boeken meenemen en we lazen elkaars boeken natuurlijk ook. We hadden al gauw door, dat als een titel je niet aanstond, dan zei je gewoon, dat je het al gelezen had. Ja, dat had die juffrouw ook wel door, hoor, en als je teveel nee bleef zeggen, dan besloot ze gewoon voor je! Ze was streng, maar toch ook aardig.
Soms vroeg ze of we dit of dat boek leuk gevonden hadden en als we dan ja zeiden, dan raadde ze ons andere net zo soort boeken aan. Zodra de keus gemaakt was, moesten de boeken opgehaald worden in weer een andere rij en dan was het op huis aan geblazen. We waren er wel het grootste gedeelte van de middag mee zoet.
Het gekke is, wij tweeen werden straatmadeliefjes genoemd en we gingen vroeg naar bed, zowat gelijk na het avondeten, en toch konden we al die dikke boeken elke week weer uitlezen! En elke zaterdag weer terug naar de bieb.
Aad deed even een rondje internet of er iets te vinden was over de kinderbieb in de jaren vijftig, viel tegen, maar wat hij vond, was best leuk :
En zo kwamen we een (helaas) uittreksel uit het Reglement van Orde tegen uit 1950 :
De leeszaal is kosteloos toegankelijk voor alle personen van 18 jaar en ouder. Personen van 15-18 jaar hebben slechts toegang op vertoon van een toegangsbewijs, kosteloos afgegeven door de bibliothecaris met toestemming van ouders, voogden of verzorgers.
Deze laatste kunnen hun wensen omtrent het niet lezen van bepaalde lectuur kenbaar maken, waarvan dan op de kaart aantekening geschiedt.
Iemand van l7 jaar mocht in 1950 niet zomaar de leeszaal binnenstappen! Dat mocht alleen met toestemming van ouders, voogd of verzorgers.
Als een 17-jarige op het toegangsbewijs had staan dat hij of zij van de ouders bepaalde boeken niet in mocht zien, werd in de gaten gehouden worden dat hij of zij niet zomaar alle lectuur zou pakken.
Dan waren er ook nog de volgende regels :
Personen uit een gezin waar een besmettelijke ziekte heerst, mogen de leeszaal niet bezoeken.
De beambte heeft het recht te eisen dat de bezoekers hun handen wassen.
Wat kinderboeken uit die tijd kun je vinden via deze link en deze link (van dezelfde site).
Twee boeken van deze links heeft Aad in zijn bezit.....
En toen nog even op zoek naar een foto van een kinderbibliotheek, helaas, maar we wisten wel dat er een foto was van de bibliotheek waar moeder Alie ooit kwam. Toen moeder dat ooit beschreef, kregen we prompt een emiel dat daar nooit een bibliotheek was geweest, we zijn toen gaan kijken en jawel hoor, 1 keer raden wie gelijk had....
Weet je wat, we laten moeder Alie maar even aan het woord :
In de Derde Pijnackerstraat was de Gemeentebibliotheek, voor 12 cent per jaar kon je elke week twee boeken huren. Zo leerde je schrijvers kennen, want je moest aan een loket de boeken vragen. Leerzaam hoor!
Dit citaat komt uit dit verhaal.
In de Derde Pijnackerstraat was de Gemeentebibliotheek
