Een e-mail sturen? Het e-mail adres is aad@engelfriet.net
(klik op deze tekst om een voorgeadresseerde mail te openen)
Terug naar  het Engelfrieten overzicht

Naar beneden 

Versjes, versjes, versjes........571 - 580

Alie (* 28 - 07 - 1920  † 15 - 09 - 2006) kende er zoo veel ....








T.g.v. de geweldig stijgende populariteit van onze versjes (dank, dank, dank!) worden de financiële lasten per maand voor onze Engelfriet site ook steeds hoger.....

En dus zijn we op zoek naar sponsors: zakelijk of privé.

Interesse?

Graag kontakt opnemen met

hans@engelfriet.net

Iedere bijdrage is van harte welkom !!







Wil je weer terug naar het overzicht, dan klik je op

Terug naar het liedjes lijstje

Leuker kennen we het toch niet maken..........




Liedje 571

Ik wou, ik wou heer ooievaar
dat u mij bracht het volgend jaar
een zusje om mee te spelen.
Ik ben al zeven jaar alleen
en vriendjes heb ik nog niet één
dat gaat mij erg vervelen.

Ik wou, ik wou zo'n lieve meid
die altijd lacht en nimmer schreit
en heel de dag wil springen,
ik leer haar gauw het A B C
en wat er komt uit twee maal twee
en liedjes om te zingen

Ik wou, ik wou heer ooievaar
zo'n lieve schat met goudblond haar
en appelrode wangen.
Ik zal voor u uit dankbaarheid
in 't slootje waar mijn scheepje leit
twee dikke kikkers vangen.


Terug naar het liedjes lijstje



Liedje 572

Daar was eens een huisje, wit en glad
Dat niet één enkel deurtje had
En waar niets was dan één vertrek
Daar woonde juffrouw Sna-a-a-a-terbek.

Zij vond haar huisje wel wat klein
Wou niet meer opgesloten zijn
Gauw stiet ze een gaatje in de wand
En ging toen reizen do-o-o-or het land.

Een huisje met maar één vertrek
En daarin juffrouw Snaterbek
Die 't huisje breekt en reizen gaat
Wie is er, kind'ren die-ie-ie dat raadt?


Terug naar het liedjes lijstje



Liedje 573

De twee wandelvrienden

‘s Avonds als de gouden zonne,
wijken moet voor het licht der maan, licht der maan,
kwamen eens twee wandelvrienden ) 2x
samen in een dorpje aan )

Aan het einde van de dorpstraat,
woonde een boertje blij van zin, blij van zin,
en die beide wandelvrienden, ) 2x
trokken bij dat boertje in )

En die boer die had een dochter,
leuke meid van 18 jaar, asblond haar
en die beide wandelvrienden ) 2x
werden smoor verliefd op haar )

Maar die dochter was een olijke meid,
en zij sloot een compromis, een compromis,
dus terwijl zij d'ene kuste, ) 2x
nam zij d'ander op haar knie )

Later bij het licht der sterren,
bij het zilv'ren licht der maan, licht der maan,
zagen beide wandelvrienden, ) 2x
’t meisje met een ander staan )

Toen de gouden morgenzonne
haar stralen over het land liet gaan, het land liet gaan,
zijn de beide wandelvrienden ) 2x
samen weer op pad gegaan. )


Terug naar het liedjes lijstje



Liedje 574

Poes Klaartje

Dit is Klaartje , een ijdeltuitje.
Kijk maar naar haar mooie snuitje.
Om haar snor mooi op te strijken,
wil ze in de spiegel kijken.
Hebben jullie ooit beleefd,
dat een poes een spiegel heeft?

Hier heb je al haar broers en zusjes,
met moeder in de mand, heel knusjes.
Een paar vermaken zich heel dol,
met een grote kluwen wol.
Maar dit verhaal gaat over Klaar,
kom, luisteren jullie maar….

Ons Klaartje gaat op zekere dag,
al weet ze best dat dat niet mag,
heel zacht en stil naar boven toe.
Zij is het poezenmandje moe
Als niemand haar nu maar hoort…
en Klaartjes plannetje verstoort!!!

De rommelhoek is haar domein.
Daar kan ze heerlijk ijdel zijn,
Met allerhande spullen,
die doos en koffer vullen……
kleedt ze zich heel nuffig aan
en gaat dan voor de spiegel staan.

Een oude lekke kolenkit,
een kachel waar geen klep op zit,
kijken het zaakje spottend aan…
t Is even met hun rust gedaan.
Een poes met hoed en pellerin,
wie heeft ooit zoiets gezien?

Maar Klaartje, die enorm geniet,
doet of ze deze twee niet ziet.
Ze bekijkt zich van voren en opzij
en neuriet opgewekt daarbij.
Dit is een spelletje naar haar zin.
ze voelt zich als de koningin!

Ze kijkt parmantig, buigt en knikt
en terwijl ze haar hoedje iets verschikt,
denkt ze: Deze is toch mooier dan de ander,
ik geloof dat ik het nu niet meer verander!
De linten en de rozen,
stop ze eerst weer in de dozen.

Nog een laatste knikje naar de kolenkit,
nog even kijken of m'n hoed goed zit.
Ja alles is prachtig voor elkaar.
Vooruit, dan ga ik maar!
Heel statig loopt ze van de trap,
maar plotseling, met een harde klap,
valt ze bonzend van de treden
en belandt versuft beneden!

Wat was de oorzaak van haar val?
U snapt het zeker al…
Het was de sleep van haar toilet,
waar ze haar poot op had gezet!
Toen Klaartje eindelijk van de schrik was bekomen,
was haar besluit heel gauw genomen
Nooi zou ze meer zo ijdel zijn….
Het was in het mandje ook wel fijn!!!!


Terug naar het liedjes lijstje



Liedje 575

Meisje ga je mee peuren, zal je niets gebeuren
In mijn bootje is plaats voor twee, meisje ga je mee
Meisje ga je mee peuren, heus er is geen gevaar
Want er komt geen scheurtje, in jouw zondagse boeselaar


Terug naar het liedjes lijstje



Liedje 576

Herder, laat je schaapjes gaan!
Ik durf niet.
Waarom niet?
Om de boze wolf niet
De boze wolf is gevangen
tussen twee ijzeren tangen,
tussen zon en maan:
Herder, laat je schaapjes gaan!


Terug naar het liedjes lijstje



Liedje 577

Stoute Fidel

Kom jij eens hier, ondeugend dier!
Kon jij daar straks niet blijven staan,
toen ik een boodschap heb gedaan?
En ben jij met die andere honden,
die voor de deur te wachten stonden,
maar stilletjes op de loop gegaan?

Stoute Fidel, ik zal je dit vertellen:
ik laat mij door jou de wet niet stellen!
Vlug naar je mandje en gezwind!
Wat moet die poot hier op mijn mouw?
O, ik zie het al: hij heeft berouw,
en komt voor zijn ondeugend wezen
vergeving vragen aan zijn vrouw!

Zet dan je pootje maar weer neer
en wees mijn hondje weer;
maar gebeurt het voor een tweede keer,
dan ben jij nooit mijn vriendje meer!


Terug naar het liedjes lijstje



Liedje 578

Jantje was een echt proletariërs kind
Zo ziekjes, zo zwakjes, zo teertjes
Met oogjes zo droevig, zo flets en zo flauw
Aan lijfje meer vodden dan kleertjes
Zijn vader moest elke dag naar de fabriek
Zijn moe ging uit werken bij mensen
Maar al leefde hij ook in armoe en ellend'
Toch had kleine Jantje zijn wensen

Hij liep steeds op klompjes, en zondags zou hij
Op schoentjes zo graag willen lopen
En vader die 't wist, spaarde maandenlang geld
Om schoentjes voor Jantje te kopen
Toen Jantje verjaarde, gaf pa hem de som
Jan was z'n ellende vergeten
Hij snelt naar de winkel en laat zich zijn geluk
Een paar keurige schoentjes aanmeten

Zo huppelt Jan huiswaarts, zijn schoentjes omklemd
Hij hoort niets, hij ziet niets, wat wonder
Hij loopt in de tramrails, daar nadert de tram
Een gil ! Kleine Jan ligt er onder
Een ongeluk gebeurt, ziet een ieder snelt toe
Een kind onder de tram gekomen
Daar ligt kleine Jantje bebloed en daarnaast
Zijn schoentjes, het ideaal zijner droomen

In het Gasthuis staan vader en moeder bij 't bed;
Ze horen "Uw jongen, hij betert nog wel,
Maar zijn voetjes moesten wij amputeren!"
"O God" kreunt zijn moeder en liefkoost het kind
Zo teertjes - zo liefjes - zo zoetjes
"Je schoenen mijn jongen - ja die heb je nu:

Maar lieveling, nu heb je geen voetjes."


Terug naar het liedjes lijstje



Liedje 579

Ik ging laatst op visite bij een echte krokodil,
hij was zeven meter lang en hij woonde in een slootje.
Als je bij hem binnen kwam dan gaf hij je een pootje.
Ik had voor de aardigheid wat bloementjes meegebracht,
nee maar, zei de krokodil dat had ik nooit verwacht.
Het zijn nog wel chrysantjes en een hele ruiker.
Kom de kopjes staan al klaar,
gebruikt u thee met suiker?
Proeft u ook eens eventjes van mijn krokodillenkoek,
och wat enig zeg, een dame op bezoek!
(Houdt u van een rokertje, hier zijn de sigaretjes,
en hier is een asbak, u ziet ik houd van netjes.)
Heeft u ook nog kindertjes? oh het zijn er maar twee!
Nou ik heb er zeven, maar die zijn vandaag naar zee.
O, mevrouwtje nou krijg ik toch zo,n honger moet u weten,
zou u het heel erg vinden als ik u op zou willen eten?
O hemeltje, o hemeltje,het slootje uit en vlug!
Dag meneer de krokodil u ziet mij nooit meer terug!
Och wat erg zei de krokodil ontdaan,
en hij huilde van narigheid een echte krokkodillentraan.
Maar mijn beste mensen het mag gaan zoals het wil,
Maar nooit ga ik meer op visite bij een echte krokodil!


Terug naar het liedjes lijstje



Liedje 580

Er hadden twee spreeuwtjes daar achter ’t hout
van hooitjes en strootjes een nestje gebouwd.
't was keurig in orde en best naar hun zin
en eindelijk kwamen ook jongen erin.

dat was me een vreugde, dat was me een pret:
't was altijd vroeg op en laat weer naar bed.
't was halen en slepen, dan hier en dan daar,
maar geen van de oudjes viel het zwoegen te zwaar.

de kleintjes, die groeiden nog sneller dan riet,
ze schreeuwden om eten en anders ook niet.
zo kregen ze veertjes, zo werden ze groot,
maar vliegen, dat mocht niet wijl vader 't verbood.

Ze waren dat wist hij, te klein nog daarvoor,
wie het nu al zou wagen, ging zeker teloor
doch een van de kleintjes, heel wijs in zijn oog,
dacht wat zou het ook geven als ik ereens vloog?

Vlug spreidt hij zijn veertjes en wip vliegt hij heen;
och arme, daar valt hij, daar heb je’t geween.
in ’t nestje weer komen, dat wou hij zo graag,
maar zij zaten hoog en hij zat zo laag.

De poes van de buurvouw kwam net daar voorbij,
sprong los op het spreeuwtje en naar binnen ging hij.
zo duur kwam dat beestje zijn ondeugd te staan.
ach kinderen ik bid U denk dikwijls hier aan:

als vader of moeder U ooit iets verbiedt,
doe dan als dat eigenwijs spreeuwtje toch niet.


Terug naar het liedjes lijstje



Enne we gaan gewoon door, want zoo zou Alie (* 28 - 07 - 1920  † 15 - 09 - 2006) het gewild hebben.....



Familiewapenklein
wat zijn we trots op ons familiewapen ...., beetje jaloers zeker ....


Terug naar de top





Last update :

20 Oktober 2009