|
(klik op deze tekst om een voorgeadresseerde mail te openen) |
Terug naar het Engelfrieten overzicht |
|---|
| Naar beneden |
|---|
Alie (* 28 - 07 - 1920 † 15 - 09 - 2006) kende er zoo veel ....
T.g.v. de geweldig stijgende populariteit van onze versjes (dank, dank, dank!) worden de financiële lasten per maand voor onze Engelfriet site ook steeds hoger.....
En dus zijn we op zoek naar sponsors: zakelijk of privé.Interesse?
Graag kontakt opnemen met
hans@engelfriet.net
Iedere bijdrage is van harte welkom !!
Wil je weer terug naar het overzicht, dan klik je op
Terug naar het liedjes lijstje Leuker kennen we het toch niet maken..........
Liedje 421
Toosje smulde in een hoekje
Van een lekker krentekoekje
Ach, riep kleine broetje Jan
Mag 'k er ook een stukje van?
Nee,nee,nee,riep onze Toos
En zij keek zo boos, zo boos
En zij hield het koekje vlug
Weg voor Jantje op haar rug.
Maar bij Toosje in het hoekje
Zat de hond en keek naar 't koekje
Koekjes luste hij zo graag
En 't kwam nu zo laag, zo laag
Hap, deed Bello en meteen
Liep hij met het koekje heen
Ja, dat was een raar geval
Nu had Toosje niemendal.
Terug naar het liedjes lijstje
Liedje 422
Mama die kookt beslist niet duur
Maar af en toe ben 'k overstuur
Dan doet ze zeep in de puree
Of krijg ik soda in de thee
Refrein:
Zeep en soda, zeep en soda
M'n eetlust is weer naar de maan
Zeep en soda, zeep en soda
Mama heeft weer iets geks gedaan
Een kennis at een stukje mee
't Werd een uitgebreid diner
Schuimbekkend zei hij toen spontaan
Mama heeft weer haar best gedaan
Refr.
Ze doet haar werk met veel plezier
Maar gaat ze naar de kruidenier
Dan brengt ze meestal per abuis
Wat zeep en soda mee naar huis
Refr.
Zes dagen lang kom ik te kort
Krijg ik zeep en soda op m'n bord
Ik haal de schade zondags in
'k Eet in de stad dan naar m'n zin
Refr.
Terug naar het liedjes lijstje
Liedje 423
In 't Zeeuwse Land
Nergens groeit de terve milder, nergens groener malse wei.
Nergens lekkerder petaten, dan gegroeid in Zeeuwse klei.
Nergens vin je schoner dreven, nergens mooier duun en strand.
Nergens rumer vergezichten,
dan bie oans in ‘t Zeeuwse land!
Nergens vin je wear j’ ok rondkiekt, zò’n schat van kleurenpracht.
Nergens op de eêle wêreld, zò’n keus van kleêderdracht.
Nergens is ’t zò schoon en elder, nergens ’t uusje zo an kant
Nergens schoan geschuurde straetjes,
dan bie oans in ’t Zeeuwse land!
Nergens bin de jikkemienen, zoeter en zò lekker vers.
Nergens krieg je bie de koffie Zeeuwse beuterbabbelears.
Nergens bin d’r mooier misjes, mie eur mus van fiene kant.
Nergens leuker boerenjongers.
Dan bie oans in ‘t Zeeuwse land!
Nergens bluuft ’t je zò trokke, nergens voel je je zò tuus.
Altied voel je nog ’t verlangen, nea dat ouwe Zeeuwse uus.
Wea j’ ok bint ’t is ier of elders, altied voel je nog dien band,
Die je bindt en stevig vast out
an je ouwe Zeeuwse land!
Terug naar het liedjes lijstje
Liedje 424
Zeêland boven al
In Zeêland viert men kermis, als nergens in het land.
Dan draagt men de beste spulletjes en de mus van fiene kant.
In Walch’ren en in Schouwen, in Goes en Zierikzee,
Dae riën de boertjes naer de stad en ze nemen ’t misje mee.
Refrein:
Zeêland, Zeêland boven al, Zeêland, Zeêland roemen w’ al.
Van alle landen op deez’ aerd,
is Zeêland mien het meeste waerd.
Zeêland, Zeêland boven al, Zeêland, Zeêland roemen w’ al.
Van alle landen op deez’ aerd,
is Zeêland mien het meeste waerd.
In Zeêland groeien juuntjes en pee-en in de klei.
Vandaer die slechte wegen in ’t natte jaergetij.
Je loopt er in de regen, een polderbaes geliek.
En je zakt er toet je ienkels toe, in de modder en de slik.
Refr.
In Zeêland weunen misjes, die ouwen van gin zoen.
En as je d’r eêntje pakken wil, dan roepen ze: "nie doên"!
Mè bin je mie z’n beitjes, dan zên ze wè van neê.
Mè ze steken eur aerige snoetje toe en dan lussen z’r wè tweê.
Refr.
Terug naar het liedjes lijstje
Liedje 425
Zeeuws volkslied
Geen dierder plek voor ons op aard,
Geen oord ter wereld meer ons waard,
Dan, waar beschermd door dijk en duin,
Ons toelacht veld en bosch en tuin;
Waar steeds d’aloude Eendracht woont,
En welvaart ’s landsman’s werk bekroont,
waar klinkt des Leeuwen forsche stem;
"Ik worstel moedig en ontzwem!"
Het land, dat fier zijn zonen prijst,
En ons met trots de namen wijst,
Van Bestevaer en Joost de Moor,
Die blinken zullen d’eeuwen door;
Waarvan in de historieblaên,
De Evertsen en Bankert staan,
Dat immerhoog in eere houdt,
den onverschrokken Naerebout.
Gij, Zeeland, zijt ons eigen land,
Wij dulden hier geen vreemde hand,
Die over ons regeeren zou,
Aan onze vrijheid zijn wij trouw.
Wij hebben slechts één enk’le keus:
"Oranje en Zeeland!" da’s de leus!
Zoo blijven wij met hart en mond,
Met lijf en ziel: goed Zeeuwsch goed rond
Terug naar het liedjes lijstje
Liedje 426
Zomer in Zeeland
Ochtend in Zeeland, een dorp aan een duinpan,
Een klein hotel, door groen omgeven.
Ochtend in Zeeland, de zon aan de zeekant
Ontvouwt een dag van lokkend leven.
Ogen die stralen enen zwijgen vertalen,
Gedachten vervat en dooreen geweven.
Ochtend in Zeeland, een ochtend alleen voor ons beiden.
Bei-ei-den.
Zomer in Zeeland, een spoor in het duinzand
Een stukje grond, in groen verborgen.
Zomer in Zeeland, met jou hand in mijn hand
Een enkel woord, een plan voor morgen.
Duinen en stranden en strelende handen
Die niets willen weten van aardse zorgen.
Zomer in Zeeland, een zomer alleen voor ons beiden.
Bei-ei-den.
Avond in Zeeland, een liefde in Zeeland
Een kleine tuin met koele bomen.
Avond in Zeeland, met sterren in Zeeland
Een zwoele nacht, vol warme dromen.
Dagen en weken van stilte verstreken
kan aan dit geluk ooit een einde komen.
Leven in Zeeland, een leven voortaan voor ons beiden.
Bei-ei-den.
Terug naar het liedjes lijstje
Liedje 427
Zeeuws-Vlaamse volkslied
Waar eens ’t gekrijsch der meeuwen
Verstierf aan ’t eenzaam strand,
Daar schiepen zich de Zeeuwen
Uit schor en slik hun land;
En kwam de stormwind woeden,
Hen dreigend met verderf,
Dan keerden zij de vloeden
Van ’t pas gewonnen erf.
Refrein:
Van d’Ee tot Hontenisse
Van Hulst tot aan Cadzand
Dat is ons eigen landje,
Maar deel van Nederland.
Waar eens de zeeën braken,
Met donderend gedruis
Daar glimmen nu de daken,
En lispelt bladgesuis.
Daar trekt de ploeg de voren,
Daar klinkt de zicht in ’t graan.
Daar ziet men ’t Zeeuwse koren,
Het allerschoonste staan.
Refr.
Daar klappen rappe tongen,
De ganse lieve dag.
Daar klinkt uit frisse longen,
Gejok en gulle lach.
Daar klinkt de echte landstaal,
Geleerd uit moeder’s mond.
Eenvoudig, zonder omhaal,
Goed Zeeuwsch en dus goed rond.
Refr.
Daar werd de oude zede,
Getrouwelijk bewaard.
En ’t huis in dorp en steden,
Bleef zuiver Zeeuws van aard.
Daar leeft men zo eendrachtig,
En vrij van droef krakeel.
Daar dankt men God almachtig,
Voor ’t toegemeten deel.
Refr.
De worstelstrijd met Spanje,
Bracht ons het hoogste goed,
De vrijheid door Oranje,
Betaald met hartebloed.
Dat goed gaat nooit verloren,
De Nederlandse vlag.
Zal wappren van de toren,
Tot op de jongste dag.
Refr.
Terug naar het liedjes lijstje
Liedje 428
Het Brabantse Land
De bossen, de vennen, de purperen hei
Een dorpje dat past in je hand,
De Peel en de Kempen en de Meierij,
M’n heerlijke Brabantse land.
Refrein:
Het leven is goed in het Brabantse land.
Het land waar m’n wieg heeft gestaan.
Daar heb ik voor altijd m’n hart aan verpand,
Dat land doet m’n hart sneller slaan
Dat kleine café waar m’n stamtafel staat,
’n pleintje met bomen omrand,
De boerenkapel speelt een deuntje op straat,
M’n heerlijke Brabantse land.
Refr.
Dat land van m’n jeugd waar je iedereen kent,
Geen verschil is in rang of stand,
Dat land waar je rijk bent, al heb je geen cent,
M’n heerlijke Brabantse land.
Refr.
Dat land waar ons moeder ons groot heeft gebracht,
m’n vriendelijk gemoed’lijke land,
Dat land waar ’t leven nog echt wordt geleefd,
M’n eerlijke, heerlijke, machtige, prachtige, gastvrije Brabantse land.
Refr.
Terug naar het liedjes lijstje
Liedje 429
Daar bij die molen
Ik weet een heerlijk plekje grond
Daar waar die molen staat
Waar ik mijn allerliefste vond
Waarvoor mij ’t harte slaat
Ik sprak haar voor de eerste keer
Aan d’oever van den vliet
En sinds die tijd kom ik daar meer
Die plek vergeet ik niet.
Refrein:
Daar bij die molen
Die mooie molen
Daar woont het meisje
Waar ik zooveel van hou
Daar bij die molen
Die mooie molen
Daar wil ik wonen
Als zij eens wordt mijn vrouw
Als in den stillen avondstond
De zon ten onder ging
En ik haar bij den molen vond
In zoete mijmering
Fluisterde zij mij in het oor
O! heerlijk sâam te zijn
De molen draaide lustig door
En ik zei... liefste mijn
Refr.
Ik zie den molen al versierd,
Ter eer van 't jonge paar,
Het heele dorp dat juicht en tiert:
Zij leve menig jaar!
En zie ik trotsch den molen staan
Dan zweer ik in dien stond
Nooit ga ik van die plek vandaan
Waar ik mijn vrouwtje vond
Refr.
Terug naar het liedjes lijstje
Liedje 430
Morgenwandeling
De morgen breekt aan, de morgen breekt aan!
Komt makkers naar buiten en stemmen w’een lied,
Tot welkom van bossen en velden en vliet.
De vo-geltjes groeten u allen gelijk,
Dat vro-lijke volkje, gelukkig en rijk,
Dat vro-lijke volkje, gelukkig en rijk!
Hoe schoon is het bos, hoe schoon is het bos!
Wij ademen er geuren , verkwikkend en zoet.
De morgenlucht sterkt en verfrist ons het bloed.
De stad is nu verre met al haar gewoel.
Maar dichtbij, de hemel en ’t lentegevoel.
Maar dichtbij, de hemel en ’t lentegevoel!
Nu wakker en vlug, nu wakker en vlug.
Springt over de sloten, bevleugelt uw voet.
Beklimt rots en eiken, de wolken ten groet.
Geen boom zij te hoog u, geen rots u te steil.
Wenst d’arend een vrolijk goêmorgen en heil,
Wenst d’arend een vrolijk goêmorgen en heil!
Terug naar het liedjes lijstje
Enne we gaan gewoon door, want zoo zou Alie (* 28 - 07 - 1920 † 15 - 09 - 2006) het gewild hebben.....
|
|
wat zijn we trots op ons familiewapen ...., beetje jaloers zeker .... |
| Terug naar de top |
|---|
