Als inleiding op dit verhaal zou je ook eerst dit verhaal (link) kunnen lezen.
De telegraaf verbinding tussen Rotterdam en Brouwershaven werd onderhouden vanuit het oude gebouw van deop de hoek van de Boompjes en de Terwenakker, zeg maar de Leuvehaven. We laten hier eerst wat prenten zien van de hoek Boompjes Leuvehaven.
met antenne voor de telegraaf verbinding met Brouwershaven
hoek Leuvehaven Boompjes
Tot 14 mei 1940, de Zweedse kerk
Op de prenten zien we o.m. de Nieuwe Leuvebrug. Je liep dan zoo het gebouw van de Maatschappij tot Nut der Zeevaart in, (ontworpen door J.F.Metzelaar in 1848) op de hoek van de Boompjes en de Terwenakker.
Op het dak de antenne voor de telegraafverbinding met Brouwershaven, halverwege Rotterdam en Batavia.....(link)
In het gebouw was ook de sociale dienst van de Maatschappij tot Nut der Zeevaart gevestigd :
-
Wij dragen zaam blijmoedig bij
Aan 't oogmerk dezer maatschappij
Voor oude zeelien, moe van 't zwerven
Voor weeuw en wezen als wij sterven
In de jaren vóór 1910 opende de "Svenska Kyrkans Sjomansvard" voor de Zweedse zeelieden in Rotterdam een lees- en schrijfkamer in een pand aan de Westerstraat. Rond 1910 werd deze ondergebracht in een pand aan de Terwenakker, terwijl hier een zaal werd ingericht voor het houden van kerkdiensten.
Enige jaren later kreeg men de beschikking over het grote gebouw op de hoek van de Boompjes en de Terwenakker, dat geheel als kerkelijk centrum werd ingericht. Bij de oorlogshandelingen in de meidagen van 1940 werd dit gebouw totaal verwoest.
Het gebouw, dat een scherpe hoek had, grensde met de voorzijde aan de Boompjes en met de Westelijke zijde aan de Terwenakker. Het had drie verdiepingen en een plat dak. De gevels waren geheel bepleisterd.
De gevel aan de Boompjeszijde sprong op de hoeken enigszins naar voren. In deze gevel waren twee dubbele deuren, waarboven twee lichten waren aangebracht. In het midden van de gevel bevonden zich drie rijen van vijf vensters, waarvan die van de eerste verdieping het grootst waren. Oorspronkelijk had deze verdieping nog een groot balkon met luifel, doch deze is bij de verbouwing verwijderd.
De bovenste verdieping had slechts vijf kleine vierkante vensters. Daarboven was een kroonlijst aangebracht. De gevel aan de Terwenakker had één deur en drie rijen vensters. De buitenste vensters bij de hoek waren alle dichtgemetseld.
De oorspronkelijke naam op de gevels Sociëteit - Maatschappij tot Nut der Zeevaart - Anno 1848 was vervangen door de naam Svenska Sjömanskyrkan (Zweedse Zeemanskerk).
Op de begane grond waren de leeszaal, de garderobe en de keuken en op de eerste verdieping de kerkzaal. De woning van de predikant bevond zich op de tweede verdieping, terwijl op de derde verdieping de woning was van de hulppredikant en de zgn. "husmor", dat "huismoeder" betekent.
Via een grote gebogen trap en portaal bereikte men de kerkzaal. Deze mooie zaal was rechthoekig en had aan de rechterzijde een wand zonder vensters. In de linkerwand waren vijf vensters met lichtgroen glas, die de kerkruimte van sfeervol licht voorzagen. De muren waren wit. Vooraan bevond zich een gewelfde nis, waarin het altaar was geplaatst. Dit altaar was voorzien van een mooi gesneden crucifix.
Voor het altaar stond een gebogen communiebank, terwijl de preekstoel terzijde was opgesteld. Boven de toegangsdeur van de zaal was een fraai beeldhouwwerk aangebracht. Het stelde de pelikaan voor, die haar jongen voedt met bloed.
Bij de deur stond een standaard waarin een collectezak hing. Tijdens de dienst werd niet gecollecteerd. Aan het einde van de dienst werd het geld in deze collectezak gedeponeerd, meestal ten bate van de Zweedse Zeemanskerk.
In de Zweedse kerken wordt niet vaak gecollecteerd, maar geeft men op deze wijze zijn gave bij de uitgang.
Het meubilair bestond uit eenvoudige houten banken, die in twee vakken naast het middenpad waren opgesteld. Zij waren donker bruin geschilderd en hadden op de hoogste punten een gesneden ornamentje, waarin een grote kaars geplaatst kon worden. Dit geschiedde altijd met Kerstmis. Dan kon men als het ware door een "lichtpad" op het altaar toelopen.
Met Pasen stond het crucifix in een overvloed van pas ontloken gele narcissen (paskliljor = paaslelies) als symbool van de "overwinning van het leven over de dood".
Op zoek naar meer verhalen op onze site over oude Rotterdamse kerken, klik dan HIER
Wil je meer weten over de Zweedse kerk van Rotterdam, ga dan naar:
