En toen dook Aad nog een boek op van zijn Geschiedenis leraar (link)
1880 - 1980
en daar gaan we natuurlijk ook wat uit citeren, bijvoorbeeld het onderstaande verhaal, want geschiedenis blijft Aad's afwijking, vooral als het geschreven is door je oud-geschiedenis leraar....
Bij het lezen van de verhalen over de Rotterdamse Schoolvereniging moet je wel weten dat dit oorspronkelijk een school was voor meisjes uit de gegoede stand, zoals dat toen genoemd werd. Later werden ook jongens toegelaten, maar het schoolgeld wat gevraagd werd, bleef het hoogste van Rotterdam. Op de school zaten o.m. kinderen uit de families Mees, Monchy, Hintzen en Van Vollenhoven, en dus zat ook Pieter van Vollenhoven ooit op deze school. Ook allemaal een stukje geschiedenis van Rotterdam, niet waar ?
Directrice van 1880 - 1901
In de ochtenduren van de 6e januari 1912 was het druk op de Schiedamsesingel, waar de nieuw gebouwde school zou worden geopend. De gehelmde politieagenten hadden de handen vol om rijtuigen en een enkele automobiel te geleiden en voor deze voertuigen een 'parkeerplaats' te vinden.
Het publiek bestond hoofdzakelijk uit dames. Zij, die waren gekleed in de simpele dracht voor de morgenuren, welke volgens de Engelse sportmode bestond uit een mantelpak-tailleur, waaronder een eenvoudige wasbare blouse werd gedragen, waren in de minderheid tegenover diegenen, die de voorkeur hadden gegeven aan de volgens de Parijse mode voorgeschreven sierlijke japon met lange sleep en veel garnering. Zij droegen in het algemeen grote hoeden vol bloemen en veren.
De laatste tijd waren de rokken nauwer geworden, waardoor het lopen enigszins werd belemmerd. Ook de meisjes hadden daarvan de last te dragen, want zij moesten haar rokjes boven de knie opsjorren vóór ze konden rennen en draven. Ook zij droegen in die dagen grote hoeden, die versierd waren met lange linten. Met het oog op de winterse kou werden wintermantels gedragen, waarop een lange, smalle bontsjaal was gedrapeerd.
Slechts een enkeling droeg een bontmantel, want die was nog niet erg in de mode.
De heren hadden een jacquet met donker gestreepte broek en grijs vest aangetrokken en hadden hun hoge hoed opgezet. Enkelen droegen een donker colbert met twee rijen knopen en de zwarte garibaldi. Het stijve boord, hetzij dubbel of enkel met omgeslagen punten, was versierd met een gestrikte of een geknoopte das. Een enkele droeg een baard, maar de meesten hadden de Es is erreicht snor met lange omhooggedraaide punten.
Er waren ook jongens, gestoken in het matrozenpak met de met afhangende linten gegarneerde matrozenpetten. Sommigen droegen een cheviot-pak, waarbinnen de nauw om de hals sluitende stijve kraag, waaruit een fraai gestrikte das te voorschijn kwam, en de onafscheidelijke pet als noodzakelijk hoofddeksel.
Er was wat te doen en dus waren uit alle hoeken en gaten nieuwsgierigen gekomen. Er waren twee slagersjongens, de ene op de doortrapfiets, die een grote tenen vleesmand op het voorwiel van zijn rijwiel had gemonteerd, de andere had een soortgelijke mand, maar voorzien van een groot hengsel over de schouder gehangen.
De groentenman zat rustig op het achterste gedeelte van zijn handwagen; misschien had hij als extra trekkracht nog een hond, die onder de wagen was gespannen.
Natuurlijk ontbraken de in het zwart geklede dienstboden niet. Zij waren uitgerust met een keurig wit schortje en droegen op het hoofd het witte kornet, terwijl de boodschappenmand aan de arm hing.
Het aantal arbeiders was niet zoo groot, want deze waren al aan het werk, hoewel een een enkele fabrieksarbeidster, gekleed in jak en rok, de koffiepikster van de Weduwe Van Nelle, wel ter plaatse aanwezig was. Ook de jeugd, die het gebeuren wilde aanschouwen, was in grote getale aanwezig.
Uit dit verhaal deze foto met toelichting:
links van de Witte Leeuwenstraat de oude fabriek van Van Nelle,
voor de verhuizing naar het westen van Rotterdam zat hier Van Nelle
