Zo tegen het eind van de jaren vijftig werd de huisvesting aan de Willebrordusstraat een steeds groter probleem voor het gezin, dat inmiddels uit 8 personen bestond.
Vooral de zes kinderen werden steeds groter en vroegen natuurlijk meer ruimte. De helft van de zolderverdieping was al helemaal verbouwd en hier sliepen al vier kinderen.
Er werd in die periode driftig gezocht naar een ander huis. Een beproefde methode in die tijd was: woningruil. Vele keren is dit middel beproefd. Wij merkten dit altijd, want ons huis werd dan in perfecte staat gebracht om een goede indruk te maken. Maar helaas, alle pogingen liepen op niets uit.
Toen kwam er plotseling een telefoontje van Oom Maarten, die al in Overschie woonde. Hij wist te vertellen, dat in de Abtspolder aan de Eskampstraat grote huizen te huur waren, dus geschikt voor ons gezin. Nu pa en ma lieten er geen gras over groeien en gingen snel kijken. Zij wisten niet wat zij zagen, zo'n groot huis met wel vijf kamers, nou dat leek hun wel wat. Er werd spoedig een aanvang genomen om dat huis gereed te maken: witten, verven en behangen en op het oude adres inpakken en dan wegwezen....
Maar het liep aanvankelijk niet zoo gemakkelijk om de sleutel van dit huis te krijgen. Moeder wordt nog steeds verontwaardigd als zij keer op keer verteld dat de dame, die bij haar op bezoek kwam in de Willebrordusstraat, zei dat het met het ruimtegebrek best mee viel.
Als snel had Moeder echter door dat je van je huis een rotzooi moest maken, de strijkplank midden in de kamer moest zetten en vooral de bedden niet moest opmaken, als de dame van het woningbureau weer op bezoek kwam en zeker geen koffie geven. Aldus geschiedde en zoo kreeg moeder de sleutel van de Eskampstraat 7d.........
Mijn herinneringen aan die periode zijn nog levendig. Juist in die periode moest ik examen doen van mijn inmiddels gevolgde opleiding aan de M.U.L.O. Ik was hier heen gegaan in 1956 en in 1960 deed ik eindexamen. De M.U.L.O. was gevestigd in de Nobelstraat en ik heb die school met heel veel plezier doorlopen inclusief de huiswerkschool.
Ook was ik inmiddels aangenomen bij De Twentsche Bank N.V. per 1 augustus 1960 tegen een "wereldsalaris" ad f. 125,00 per maand. Maar eerst nog even eindexamen doen en daarvoor leren op de verhuiskisten. Alles is goed gegaan en ik slaagde met vlag en wimpel.
En zo kwam het gezin Engelfriet dus terecht in de Eskampstraat 7d te Overschie, vier hoog in een grote woning, waarin wij naar mijn beleving van toen in verdwaalden. Ook Aad kan dit helemaal bevestigen, met zijn handen naast z'n ogen, keek hij dan via een "verrekijker" naar een bekend schilderij en dacht dan dat hij weer terug was in de Willebrordusstraat.......
Weg uit onze vertrouwde buurt in het noorden van Rotterdam. De andere kinderen moesten naar andere scholen en de Abtsweg en de Baumanlaan werden het terrein voor moeder om boodschappen te doen.
Het was elke keer wel een hele klus om weer vier hoog te komen.'s Winters bijvoorbeeld moesten er kolen gehaald worden uit de kelder.
Zoals bekend was moeder praktisch ingericht. Een 2e kolenkit werd aangeschaft en diegene die thuis kwam en zijn of haar fiets in de kelder stalde en een lege kolenkit zag, wist dat hij of zij deze kolenkit moest vullen met kolen en dan naar boven moest sjouwen.
