Veelvuldig komen de inbrengers die nummers halen vóór de zittingen. die te 11 ure beginnen. Er is van eene maand een statistiek van die afgegeven nummers, opgemaakt, en daaruit blijkt, dat gemiddeld waren afgegeven:
-
te 10 ure 21 nummers per dag
te 10 1/2 ure 27 nummers per dag
te 11 ure 35 nummers per dag
Die 27 personen. die te 10 1/2 ure nummers gehaald hadden, hebben dus een afzonderlijken gang naar de spaarbank gedaan, vóór den aanvang der zitting, of zij hebben tot 11 uur willen wachten, alleen om spoediger geholpen te worden.
Hieruit kan men met zekerheid afleiden, hoeveel belang de inleggers er in stellen om geen tijd te verliezen. Dit belet echter niet, dat velen behalve den tijd, voor het halen van het nummer besteed, toch nog een geruimen tijd verliezen bij het wachten tot dat zij geholpen kunnen worden. Daarover is ook opgemaakt een statistiek van eene maand, van de personen die gemiddeld dagelijks in de wachtkamer tegenwoordig waren, op elk der ondervermelde uren.
Het helpen van die personen duurt bij het inbrengen iets minder dan één minuut per persoon, en bij het terugbetalen iets meer. Gesteld dus dat voor elk persoon één minuut noodig is, dan kan men uit het getal der personen, in de wachtkamer tegenwoordig, opmaken, hoeveel minuten gemiddeld elk die komt inbrengen of terugontvangen moet wachten.
Zoo als gezegd is, de zittingen beginnen te 11 ure. In de wachtkamer waren gemiddeld:
-
te 10 1/2 ure 4 personen
te 11 ure 21 personen
te 11 1/2 ure 16 personen
te 12 ure 6 personen
te 12 1/2 ure 11 personen
te 1 ure 9 personen
te 1 1/2 ure 5 personen
Indien de wachtkamer op elk der bovenvermelde uren gesloten werd, zou alleen één der personen, die het laatst geholpen werd, den vollen tijd uit wachten, maar daar er tusschen het eene half uur en het andere telkens weer nieuwe personên bij komen, kan men bijna aannemen dat tusschen kwart voor elf en kwart voor twaalf ure elkeen gemiddeld een groot kwartier moet wachten.
Voegt men daarbij dat de meesten vooraf een gang naar de spaarbank gedaan hebben, om een nummer te halen, dan is het zeker dat er nog al veel tijd verloren gaat voor den inbrenger. Een gang naar de spaarbank is dus niet een gewone boodschap, maar is een zaak waarvoor de huismoeder of wie dan ook inbrenger is, een niet onbelangrijken tijd moet disponibel maken.
Neemt men daarbij nog in aanmerking, dat zeker de helft der bevolking op meer dan 10 minuten afstand van de spaarbank woont, dan kan men stellen, dat het inbrengen of terugontvangen bij de spaarbank gemiddeld drie kwartier kost: die digt in de buurt wonen zullen minder tijd behoeven, die verder af wonen veel meer.
Het omslagtige en tijdroovende van het inleggen in de spaarbank is een algemeen bekende, al is het dan ook de eenige, grief van ons publiek tegen de inrigting. In mijn vorige brochure (link) sprak ik reeds van de moreele kracht die er noodig is, voor hen, die reeds zoo weinig genot in 't leven hebben, om zich het genot van het oogenblik te ontzeggen, ten einde voor de toekomst te zorgen; en wanneer er dan behalve die moreele kracht nog zooveel tijd noodig is, terwijl de tijd van de huismoeder of van den werkman toch al zoo druk bezet is, dan moet men zich verwonderen, niet over de weinige sparenden, maar daarover dat er nog zooveel kracht, zooveel spaarzaamheid bij de burgerklasse aanwezig is.
Het inbrengen, het sparen is nog veel te omslagtig. In plaats dat de burgerklasse de spaarbank met opoffering van tijd opzoekt, moet de spaarbank de burgerklasse ultnoodigen tot sparen. Een gang naar de spaarbank moet niet meer tijd kosten dan een gang naar de herberg. Als sparen geen noemenswaardige tijd kost, zal dit beletsel of voorwendsel van gebrek aan tijd, niemand meer teregt of te onregte terughouden. Rotterdam, October 1866.
Ondertekend door:
1828 - 1917
LINK
