Intussen rolde de trein naar Eindhoven, waar we om 9 uur kwamen. Hier moest het afscheid plaatsvinden van de Amsterdammers.Met het "adieu wij moeten elkander groeten" galmend over het Eindhovense perron, verdwenen de Amsterdammers de trap af naar een ander perron. De trein naar Amsterdam was een "boemeltje", maar al pratend over de prachtige reis ging de tijd snel voorbij. Mjuffrouw van Rossum, die op het Amstel station was uitgestapt, had nog enige moeilijkheden met haar kaartje. De heer Wielinga was namelijk zo vriendelijk geweest haar het kaartje voor de heenreis te geven, waarmee de dienstdoende spoorweglokettist aanvankelijk geen genoegen nam. Toen ze zei, dat ze behoorde bij de Siebel-jubileumreis naar Bad Ems., waren de moeilijkheden snel opgelost en was de weg vrij. Het was het bewijs, dat ook bij de spoorwegen de slogan is doorgedrongen: "Siebel heeft het vertrouwen van Nederland "
De trein kwam tegen half elf in Rotterdam aan, met 10 minuten vertraging. Het afscheid tussen Rotterdammers en Hagenaars was zo hartelijk, dat we zelfs "hup Feyenoord" hoorden roepen. Door de vertraging misten de Hagenaars de vastgestelde trein, 20 minuten later dan was voorzien, stond een opvallend rustig Haags Siebel gezelschap op het Hollands Spoor
Er was een eind gekomen aan een onvergetelijke reis, het Gouden Siebel-jubileum waardig
