Wij zijn hier nog maar net of Aad herkent direct de winkel, waar hij zijn eerste bromfiets heeft gekocht.
dat petje is alleen maar tegen de zon,
want een week later ging hij naar China, klik maar even op deze link
Ooit is Aad met die brommer geslipt en tegen een vrachtauto geklapt, die vinger heeft toen de klap opgevangen. Sindsdien is die vinger wel korter geworden en moet het ook doen zonder het kootje, je weet wel die knobbel als je een vuist maakt. Aad heeft er links dus maar drie..., bovendien is die vinger een beetje gevoelloos geworden, 't is net of die altijd slaapt.
Vol vertrouwen ging Aad dan ook naar de keuring voor militaire dienst, das duidelijk, dacht ie. Maar helaas, als ik nu linkshandig was geweest, ja dan misschien wel.
Het enige voordeel wat ik er nog aan heb, ooit, is dat ze mij hier mee kunnen identificeren, maar sommigen vinden dit een eng idee, maar je moet toch vooruit kijken....nee?? Nou dan maar gauw terug naar Hans dan, eng verhaal hoor...ja, ja, ik weet het, maar toch is het uniek, zoo'n vinger...
Aan de overkant het statige pand van een Overschiese huisarts. Een groot bord vermeldt alle huisartsen van Overschie, die daar praktijk hebben gehouden. Onze huisarts was hier niet gevestigd. Een bekende naam prijkt wel op dit bord t.w. W.A.Treurniet. (wie is dit dan wel geweest, vraagt Aad zich af...., maar hij zal er niet om treuren als Hans het ook niet weet)
Maar daarnaast op nr. 10 vinden wij nog steeds in volle glorie het gebouw waar de familie Engelfriet in die jaren heeft gekerkt.
Na twee verhuizingen huurde de kerkelijke gemeente, waar wij toen toebehoorden, 's zondags deze zaal van het wijkcentrum Overschie. En als wij goed kijken op de foto zien wij, dat de ramen nog net zo zijn als in onze tijd, mooie bogen, echt oude kerkramen.
Vanaf medio 1962 heeft dit gebouw elke zondag dienst gedaan voor het houden van kerkdiensten. Begin jaren `70 werd de gemeente opgeheven wegens te weinig leden. In een later stadium zal ik nog wel hierop terug komen.
Natuurlijk wilden wij nog wel eens zien, hoe het er hier nu van binnen uitzag. En gelukkig kon dit. Aline belde gewoon aan en de deur ging open, want zij is hier toen gedoopt. Klik maar even op deze hele mooie link. Meer familie dokumenten kun je vinden via deze link.
Een allervriendelijkste dame deed open en vertelde, dat zij dit pand had aangekocht en bewoonbaar ging maken. Nu, dat was duidelijk te zien. Het is een enorm pand en op de vraag, wanneer het klaar zou zijn, kwam als antwoord:
