Een tot bewondering gestemde menigte in feestgewaad vulde de schouwburg en de waarheid werd opnieuw bewezen van het spreekwoord, dat men een schouwburgzaal moet zien als een schone vrouw in de omgeving welke haar past en in vol toilet.
In de eerste balconloge der avant scène waren de burgemeester en een zijner wethouders gezeten met de voorzitter van het bestuur der Schouwburgvereniging, in de tegenoverliggende loge twee andere wethouders met de ondervoorzitter; terwijl in de balconloge vlak tegenover het toneel de bouwmeester van de Schouwburg, de heer J. Verheul en de andere bestuursleden der vereniging hadden plaatsgenomen. Bijna onnodig hier bij te voegen dat de meeste heren van dames vergezeld waren.
Wij durven niet beweren dat de voor deze gelegenheid zo oordeelkundig gekozen ouverture "Zur Weihe Des Hauses" met onverdeelde aandacht werd aangehoord. Men had te overvloedig te bewonderen en aan elkander veel te zeggen.
Nadat de tonen van het Nederlandse volkslied waarmee de feestelijkheid een aanvang nam en dat natuurlijk staande werd aangehoord, hadden weerklonken, bleef men onder Beethovens werk meest rondkijken en praten en vulden enkele achterblijvers de nog ledige plaatsen. Eerst toen na het einde der ouverture het scherm zich langzaam verhief en een rijk versierde feestzaal in Franse stijl, een juweel van smaak en perspectief, zich voor het oog vertoonde en mevrouw Catharina Beersmans het toneel overschreed en de voetlichten naderde, kwam er stilte. Met een door de ontroering van het ogenblik in de aanvang een weinig aangedane stem sprak onze eerste toneelkunstenares een feestgedicht uit, waarvan de eerste strofe luidde:
-
Zo is het werk voleind,
De feestaccoorden, waarmee eens de heros der muziek
Een tempel gelijk deez'
der reine kunst gewijd heeft,
klonken heiligend door de ruimte
En wijdden ook dit huis ...
Verheev'ner taal
kon in dit uur niet onze harten treffen ...
Daarna was de toneelkunst aan het woord met een stuk in één bedrijf van Rosier Faassen, de Rotterdamse kunstenaar wie zoveel stukken uit het volksleven bij het publiek bemind hebben gemaakt en wiens naam men op deze avond ongaarne zou hebben gemist.
Kritiek past in deze beschrijving ener inwijdingsfeestelijkheid niet.
Wij komen op ,,Oude Vrijsters" terug en bepalen ons thans tot de mededeling dat na het vallen van het scherm aan mevrouw Beersmans, in de vorm van bloemen en kransen de erkentelijkheid van het publiek getoond werd.
Gedurende de pauzering liep de zaal ledig en werden de gangen, trappen en foyers mei toeschouwers gevuld. Wij mogen getuigen niets dan lof vernomen te hebben.
Het tweede gedeelte van de avond was voor de opera bestemd en moeilijk had deze met groter jubel haar intocht kunnen houden dan met de Zangerswedstrijd op de Wartburg.
De bazuinenklank van de laatste accoorden der Tannhauser-Ouverture vormden als het ware een inleiding tot de juichkreet waarmee Elizabeth het toneel betreedt; "Dich teure Halle, grüsz 'ich! ! ... Froh grüsz ich dich, geliebter Raum! "
Mevrouwe Mielke toonde zich weer volkomen berekend voor de op haar rustende taak.
Nu viel het scherm, maar als door een aandrift bezield stonden alle toeschouwers op van hun zitplaatsen, wendden zich tot de frontloge van het balcon en rustten niet voor hun toejuichingen de heer Verheul op het toneel gebracht hadden. Daar begroetten hem fanfares en werd hem een krans aangeboden.
dus na de verwoesting van de door J. Verheul Dzn ontworpen Schouwburg
de ongeschonden stichtingsoorkonde van "zijn" in 1884 gebouwde Schouwburg
links Ir. Fritzlin, Chef Waterbouwkunde Gemeentewerken
LINK
Moge dit getuigenis van zijn medeburgers de bekwame bouwmeester een spoorslag blijven op een lang en vruchtbaar kunstenaarsleven! Thans daalde het scherm voorgoed en langzaam werd het daarna aan het oog onttrokken door het stil en rustig naar beneden komende ijzeren brandscherm .. .
De inwijding was hiermee afgelopen. Zij moge de eerste dag van een nieuwe en blijde toekomst in Rotterdam zijn!
Toelichting :
Kritiek past in deze beschrijving ener inwijdingsfeestelijkheid niet.
Met deze woorden zei de verslaggever al genoeg. In een enkele dagen later geplaatste recensie bleef er van "Oude Vrijsters" niets over.
De recensent schreef, dat hij hoopte dat het stuk niet lang op het repertoire zou blijven.
De inwijding was een gezamenlijke manifestatie van het toneelgezelschap Le Gras & Haspels en van de vermaarde Hoogduitse Opera. Het laatste gezelschap dat in 1860 in de Maasstad werd opgericht, en een tijd lang over zeer goede krachten beschikte, was in 1887 op zijn retour. Het werd in 1891 opgeheven.
Op zoek naar nog meer verhalen uit de Pers anno 1860 - 1940 ? Klik dan maar vlug HIER
