Mijn periode in Grave liep ten einde. Ondanks de handicap aan mijn enkel was ik toch geslaagd als soldaat voor deze voorbereidende opleiding en zodoende werd ik in februari 1963 overgeplaatst naar de Simon Stevinkazerne in Ede om verder te worden opgeleid bij de verbindingsdienst. Het was nog steeds erg koud en er lag nog veel sneeuw. Maar Ede was een leuke plaats en deze kazerne had iets menselijks, zou je kunnen zeggen. De kamers in de barakken toonden wat vriendelijker.

Maar andere zaken veranderden niet zoals de stormbaan aldaar. Deze was net nieuw en voldeed aan alle NAVO eisen en alles was dan ook van steen. Mijn lichte dienst gold hier niet meer, alhoewel mijn enkel nog lang niet over was. En wat te denken van de vele nachtelijke alarmoefeningen. Dit werd gedaan om te controleren of je alles bij je had. En wat vergaten wij allemaal: het water in onze veldflessen !!!

Ik kwam dus bij de verbindingsdienst en daarom werden er ook veel lessen binnen gegeven. Vooral het typen moesten wij leren, want wij moesten omgaan met telexapparatuur. Deze lessen werden gegeven door een fanatieke beroepsmilitair. Hij deed dit met geluid en op tempo moesten wij leren typen. Een aantal jongens, waaronder ik, hielden ons niet aan dit tempo en waren dus vroeger klaar. Dat bleek ook weer niet goed, want nu kregen wij extra corvee, weer gangen en toiletten schoon maken. Dus dan maar weer typen volgens het langzame tempo en zoo doe ik het nog steeds wel eens......

De Simon Stevinkazerne was verbonden met de Elias Beekmankazerne. Ook daar werd veel les gegeven. Op onze kazerne was ook een officieren en onderofficierenopleiding. Wat werden die jongens daar afgeknepen!!!. Niet normaal meer en ik dacht: dan maar gewoon soldaat blijven voor het wereldsoldij van f. 0,75 per dag plus f. 0,10 sparen. Het betekende wel veel wacht lopen, want die eerder vermelde opleidingen betekende wel, dat die jongens spoedig bevorderd werden tot korporaal en als zodanig geen wacht meer mochten lopen. Dus wij, als gewone soldaten waren heel vaak de klos. Ook de inspectie vóór die wachten waren enorm streng.

Al met al was het in Ede een plezierige verblijf. Buiten diensttijd werd er in het P.M.T. van alles georganiseerd, waarbij de tafeltennis tournooien zo ongeveer wereldberoemd waren.

Ook in die periode kwam niets van studeren.

---

Met belangstelling heb ik de ervaringen van Hans gelezen over zijn militaire diensttijd. Het toeval wil dat ik óók bij de verbindingstroepen heb gediend. Ik was van de lichting 1957/4 en moest na opkomst eerst 2 maanden als recruut dienen in Ermelo.

Daarna 6 maanden in de Elias Beekman kazerne en tenslotte de rest van mijn diensttijd in legerplaats de Wittenberg. Ik was soldaat-vercijferaar en moest nachtdiensten draaien op de staf 1LK in Apeldoorn. De slaapzak ging dan mee want die diensten stelden niet veel voor, alleen af en toe een verbinding testen met de NATO in Duitsland. Na terugkomst de andere morgen in de Wittenberg gingen we dan "uitslapen"omdat we anders de normale dienst moesten meedraaien. Al met al een saaie bedoening.
Ik kan me nog herinneren dat de pelotonscommandant luitenant van Vught was.

PMT
Hartelijke groeten,

John van Herk

wat zijn we trots op ons familiewapen ...., beetje jaloers zeker ....