Klik hier voor het vorige verhaal
Weer terug naar Rotterdam, met nu de belevenissen in de Nebokerk van Rotterdam-Zuid.
Dit alles betekende natuurlijk wel weer heel veel werk. Allereerst moesten wij gaan zoeken naar een geschikte woning voor deze predikant. De vorige predikant bewoonde een eigen woning, maar ook deze situatie wilden wij niet meer. De kerkenraad moest een pastorie hebben, zoals dat ook in het verleden gold.
Dat zoeken naar een nieuwe woning viel nog niet mee. Het moest natuurlijk een woning zijn, die niet al te ver weg was van de kerk. Uiteindelijk werden wij geattendeerd op een mooi pand, dat bewoond werd door een weduwe, welke wegens gezondheidsproblemen naar een verzorgingstehuis moest. De woning was dicht in de buurt van de kerk, dus dat was goed. Aan deze woning waren al veel aanpassingen aangebracht en men wilde dit ook in de prijs tot uitdrukking brengen. Er zat zelfs een heuse lift in deze woning. Toen kwam mijn zakelijk instinct weer boven en toevallig was de makelaar een goede bekende van mij, die voor mijn bankkantoor veel taxaties verrichtte. Contact was dus gemakkelijk gelegd en na heel veel onderhandelingen zijn wij eruit gekomen. Daarna moest het pand nog worden opgeknapt, maar ook dit verliep spoedig met hulp van vele gemeenteleden.
Maar toen waren wij nog niet klaar. De datum van bevestiging en intrede moest nog worden vastgesteld en ik had de "regie"over deze dienst. Hieraan voorafgaande moest natuurlijk ook nog in overleg de liturgie worden vastgesteld. Uitnodigingen moesten worden verzonden, stoelen moesten worden gehuurd en natuurlijk moest ook de catering worden verzorgd. Al met al weer een hele drukke, maar wel boeiende periode.
Uiteindelijk was het dan zover en op woensdag 30 mei 1984 werd deze predikant bevestigd als predikant van onze gemeente en in dezelfde dienst deed hij intrede. Onder mijn leiding werden diverse toespraken gehouden en als laatste hield ik ook een toespraak namens kerkenraad en gemeente. Ik bewaar van deze dienst nog altijd een bandopname..
Aan mijn taak als 1e voorzitter van de kerkenraad was dus nu een einde gekomen, na een zeer turbulente periode van meer dan twee jaar. Ik vond het eigenlijk ook wel tijd geworden om afscheid te nemen van de kerkenraad, want mijn ambtsperiode was inmiddels al vijf jaar geworden in plaats van de gebruikelijke vier jaar. Op één van de volgende kerkenraadsvergaderingen deed ik dus dit verzoek, maar het werd niet helemaal ingewilligd. De predikant moest nog een congres namens ons kerkverband bijwonen in Chicago USA en verzocht mij zeer dringend aan te willen blijven tot oktober 1984. Ik bewilligde hierin, maar zag toch wel uit naar mijn vertrek. Wat zou ik dan een vrije tijd krijgen, dacht ik toen nog.
Maar die vrije tijd kwam er echter niet. Ik kreeg een verzoek om een bestuursfunctie te willen aanvaarden in het PC onderwijs in Hoogvliet. Een fusie van een aantal middelbare scholen stond o.a. op stapel en bovendien moest er veel voor het 100-jarig jubileum van de vereniging in 1985 geregeld worden. Ik zag dat wel zitten en nam de functie aan. Ook dit weer natuurlijk in mijn vrije tijd!!
Uiteindelijk werd het oktober 1984 en kon ik dus afscheid nemen van de kerkenraad met alle werkzaamheden, welke ik in de loop der jaren had gedaan: geen maandelijks artikel meer schrijven voor het kerkblad, geen huisbezoeken meer, maar vooral geen vergaderingen meer van de kerkenraad, alhoewel deze kwamen wel weer voor in het schoolbestuur, maar daar lag de frequentie niet zo hoog.
Kerkelijk gezien braken er dus rustige tijden voor mij aan. Ik was weer "gewoon"gemeentelid en genoot daar wel van. Die rust duurde eigenlijk niet zo lang, want begin 1986 werd ik benaderd om mij weer kandidaat te stellen voor de kerkenraad en weer voor het ambt van ouderling. De rust in de kerkenraad en gemeente was inmiddels teruggekeerd, dus ik had er geen probleem mee om weer kandidaat te zijn.
En zo kwam ik in 1986 weer terug in de kerkenraad. Onmiddellijk werd ik weer gekozen tot 2e voorzitter van de kerkenraad en kreeg gelijk de opdracht om het 25 jarig jubileum van de predikant te organiseren. Ik viel dus gelijk met mijn neus in de boter, zoals dat heet. Mijn functie in het schoolbestuur had ik inmiddels vaarwel gezegd, daar had ik het eigenlijk niet naar mijn zin tengevolge van teveel praten en te weinig besluitvorming.
Nu, dat jubileum van de predikant is prima verlopen. Ik begon weer met mijn huisbezoeken en heb dit gedurende de periode vanaf 1986 - 1990 met heel veel genoegen gedaan. Mijn functie als 2e voorzitter stelde gelukkig niet veel voor en ik moest maar weinig in actie komen. Slechts éénmaal fungeerde ik in 1989 een aantal maanden als 1e voorzitter van de kerkenraad, aangezien onze predikant tengevolge van een heupfractuur in het ziekenhuis belandde en daarna moest revalideren. Al met al een hele goede en fijne periode, die in 1990 op een normale manier werd afgesloten.
Onmiddellijk na mijn aftreden als kerkenraadslid werd ik in 1990 benoemd tot lid van de Commissie van Beheer. Ook altijd leuk om zakelijke dingen voor de kerk te doen. Deze periode heeft maar kort geduurd, aangezien ons gezin in 1993 is verhuisd naar Hellevoetsluis.
En hoe ging het verder nà 1993??
Hiermede zou dit verhaal dus moeten eindigen, want de periode nà 1993 is immers nog geen historie en bovendien speelt dat zich niet af in Rotterdamse kerken. Dat wil vooral niet zeggen, dat ik niet meer kerkelijk actief ben, integendeel. Ik ben sinds 1993 lid van de Christelijke Gereformeerde Kerk in Rozenburg, toch niet ver van Rotterdam. Sinds 1996 ben ik wederom lid van de Commissie van Beheer, maar dan nu als penningmeester.
Ook in landelijk kerkverband van de Christelijke Gereformeerde Kerken in Nederland ben ik geen onbekende. De Generale Synode van 2001 benoemde mij tot lid van één hunner deputaatschappen t.w. Financiële Zaken, alwaar ik secretaris van ben. Een herbenoeming in deze functie werd geëffectueerd tijdens de Generale Synode 2004 van eerder vermeld kerkverband.
van de Christelijke Gereformeerde Kerk (2004)
want ook deze verhalenbundel zit er weer op
Met heel veel plezier heb ik dus ook deze verhalenbundel weer geschreven. Met opzet heb ik vele namen niet vermeld van personen, die nu nog in leven zijn. Het is slechts een bescheiden verhalenbundel van slechts 11 internet pagina's geworden, waarin ik toch getracht heb een zo'n helder mogelijke schets te geven van mijn belevenissen in vele Rotterdamse kerken en ook het werken daarin.
