Terug naar  Hans' homepage
Een e-mail sturen naar Hans? Zijn e-mail adres is hans@engelfriet.net
(klik op deze tekst om een voorgeadresseerde mail te openen)
Terug naar  het Engelfrieten overzicht

Naar beneden 

De familie Boogaard al een beetje herenigd.......










De Boogaard familie reunie


Maar het feest was nog lang niet afgelopen. Reeds tijden van tevoren hadden wij geregeld, dat wij allemaal op zondag 7 september 2003 bij moeder thuis bij elkaar zouden komen om weer elkaar te ontmoeten en natuurlijk weer bij te praten en om dan ook "helaas" afscheid van Marieke te nemen, want zij zou op 11 september 2003 weer naar Canada vertrekken.

In die week werd er dus van alles en nog wat geregeld. Lenie zou voor de catering zorgen en wat bleek in die week??? Ik kreeg nog een telefoontje van Hanna met wel een heel leuke mededeling. De broer van Hanna en Marieke wilde die bewuste zondag ook meekomen naar Rotterdam. Nou moeder was weer helemaal in de wolken, toen zij dit hoorde, want haar neef Dick Nico zou zij ook na vele jaren wel weer willen ontmoeten en natuurlijk was dit voor ons allemaal een grote verrassing.

Zo langzamerhand brak dus die bewuste zondagmorgen 7 september 2003 aan en iedereen druppelde zo langzamerhand binnen bij moeder thuis.

Zo tegen 11.30 uur arriveerden Lenie en ik met onze eigen cateringauto. Maar eerst begroetten wij alle familieleden en natuurlijk ook voor ons voor het eerst onze neef Dick Nico met zijn vrouw Yda.

Lenie ging daarna snel richting keuken om de catering in orde te maken.



En toen ging Aad, editor dezes, de hond even uitlaten, want er komt toch een stapel foto's aan, maakte ik maar een avondje voor vrij ...




leniekeuken




En wat hebben wij gepraat. Zelf maakte ik natuurlijk al snel kennis met mijn neef Dick. Zeer opmerkelijk was, dat wij elkaar nooit eerder waren tegen gekomen, want wij bleken van dezelfde lichting te zijn t.w. 62-6 en hadden in dezelfde kazernes gebivakkeerd tw De Generaal de Bonskazerne in Grave, de Simon Stevinkazerne in Ede en ook nog op de Legerplaats De Wittenberg in Stroe/Garderen. Maar op die laatste legerplaats zijn onze wegen toch gescheiden, want Dick werd toen overgeplaatst naar Seedorff in het toenmalige West-Duitsland. Nu waren die legerplaatsen vroeger wel groot en het bleek, dat wij toch wel in verschillende onderdelen hadden gezeten, dus het is niet zo gek, dat wij elkaar nooit hebben ontmoet of herkend.

Onze beroepen verschilden wel. Dick is het onderwijs in gegaan en ik het bankleven. Het was in ieder geval heerlijk om elkaar na zoveel jaren te mogen ontmoeten.





dicknico




En toen tussen de bedrijven door was er natuurlijk koffie met de wereldberoemde appeltaart, weer verzorgd door Lenie.

Maar wij bleven maar kletsen, kletsen en kletsen en natuurlijk ook foto's bekijken en bij dit alles kun je wel zien, dat moeder altijd het hoogste woord had.





hannayda




aliedick




eduardhoofd




eduardboek




aliekijktnico




dickaliemappen




eduardhans















Zo nu en dan viel het dus wel eens helemaal stil, want tussen de bedrijven moest er ook nog even een broodje worden gegeten. Nou ook dat ging er best in.

En hierna gebeurde er weer wat bijzonders. Hanna was nu in het bezit van een zilveren vaas, die opa en oma Boogaard hadden ontvangen tijdens hun 25 jarig huwelijksfeest. Dit cadeau was hun aangeboden door de school waar opa Boogaard als hoofd van deze school aan was verbonden. Het was de G.L.O. school nr. 28 aan de Willem Barentszstraat op het Noordereiland in Rotterdam. De bewuste zilveren vaas was nog voorzien van een inscriptie en op onderstaande foto zien jullie hoe moeder deze vaas nog steeds bewonderd. Ze kijkt wel of die op de juiste manier is gepoetst, net zoals zij het vroeger altijd moest doen...





moedervaasouders




Alle familie was nog niet gearriveerd. Niet alleen Brabanders zijn wel eens laat, maar ook Rotterdammers kunnen er wat van. En zo tegen 15.00 uur waren deze ontbrekende familieleden toch ook allemaal binnen.

Aad was de eerste. Hij had al een zeer drukke zaterdag achter de rug met een "ruïne" helemaal in Groningen. (het woord ruïne is ooit door moeder bedacht, toen Aad het over een reünie had, en ja, dan verspreek je je nogal gauw...) Maar spoedig zat ook hij al met iedereen te kletsen.

    iekejanny

    Aad had in het Groningse deze kerk bezocht. Uit een Gronings verslagje dit citaat:

      Het (superkleine) kerkje, (vergelijk maar eens met de stoelen buiten) waar we met z'n allen geweest zijn. Wij vonden dit wel heel bijzonder, dat dit door 1 persoon is bedacht en gemaakt van allemaal oud materiaal. Dat heeft ons erg aangesproken. En dat Aad daar bijna als dominee mocht optreden, alleen omdat hij zei dat hij uit Rotterdam kwam.

      Nou was er ook nog een foto van de bouwer, maar die is helaas verdwenen, zijn toupet was te eng...en dan moet de foto verscheurd...

      Maar goed dat er nog een internet is, al is deze foto wat minder duidelijk......

      bouwerkerk

      Ook bezochten we nog een theemuseum waar Aad prompt weer wat kwijt moest over de oude thee cultures in Ceylon (tot 1795 een VOC kolonie) en de Preanger op Java. Ook daar in het hoge Noorden kennen ze Aad, altijd maar die geschiedenis.... Ook het woord gennen beginnen ze daar al te kennen trouwens...






mhannaaad




Ook onze jongens met aanhang druppelden zo langzamerhand binnen en ook zij ontmoetten vele nieuwe ooms en tantes.

En toen kwam Aad een paar foto's tekort, rara Hans...., maar het is zoo ook al mooi, niet ??





Maar uiteindelijk kwam er weer een echte nicht binnen. Vergezeld van haar man Ton nam ook Ria spoedig haar plaats in en zo te zien kon zij het heel goed vinden met Marieke.

En toen kwam Aad een foto tekort, rara Hans...., maar het is zoo ook al mooi, niet ??





riamarieketon




En dan als allerlaatste kwamen Aline en Albert met hun jongens binnen. Nu was de club compleet en dus maar weer kletsen, kletsen, maar vooral ook lachen.





dickaline




alineeduard




mdickalineeduard




jeffreymarco




Zo langzamerhand hand werd het tijd om weer eens voor de inwendige mens te gaan zorgen.

Vooral Lenie hield zich hier mee bezig en werd later ook nog geassisteerd door Marieke, want naast de overheerlijke salades moest er toch ook nog thee worden gezet.





mariekeleniekeuken




keukenmariekeleny




Nu het eten smaakte iedereen geweldig, maar nu de "puinhopen" nog even opruimen.

Welnu, dat was ook geen probleem.

Lenie en Yda namen dit spoedig ter hand en moeder heeft er geen omkijken naar gehad.





mlenieyda




Na dit alles werd het toch hoog tijd om nu de echte staatsiefoto's te maken. Het weer was nog steeds prima, maar aangezien het binnen toch wel wat donker was geworden, besloten wij maar om naar buiten te gaan.

Maar hoe krijg je nou zo'n hele club op de foto. Moeder had daar natuurlijk al over nagedacht en zo gebeurde het, dat eerst "de warme kant" op de foto ging.

Deze uitdrukking "de warme kant" komt uit het Noorden des Lands via Brabant en betekent, dat er foto's werden gemaakt van alle directe familieleden dus zonder aanhang. En voor de zekerheid werden deze foto's genomen van ver af en iets dichterbij.





warmekant




Na dit gebeuren kon het natuurlijk niet uitblijven, dat ook "de wat koudere kant" ook graag op de foto wilde.
Nu vooruit dan maar, de gehele iets mindere "warme kant" allemaal op één foto.

Kostelijk toch!!!!






warmekant2




En wij waren er nu toch, dus gelijk nog maar even een foto van moeder met de kleinkinderen.

Ook leuk toch??





alieklkinder




Wat een heerlijke dag was dat en dan al die foto's, hopelijk heeft Aad daar niet te veel werk mee.....










Op de achtergrond zou je wat muziek hebben moeten horen,
zoo niet of je wilt het nog eens horen,
klik dan even HIER




Klik hier voor de andere Boogaard reünie verhalen op onze site





Familiewapenklein
wat zijn we trots op ons familiewapen ...., beetje jaloers zeker ....


Terug naar de top





Last update :

1 November 2003