Naar beneden

De familie Boogaard al een beetje herenigd.......

Zelfs Rockanje werd uit de mottenballen gehaald....

Maar eindelijk was het dan zover en brak voor ons de dag aan van 1 september 2003. Marieke zou naar Hellevoetsluis komen. Nu had Marieke van tevoren reeds uitgevonden hoe zij vanaf het Willemsplein in Rotterdam naar ons moest komen. Dat kon natuurlijk prima, maar dat bleek toch wel een wereldreis te zijn. Daarom besloot ik Marieke af te halen op het metrostation in Hoogvliet en de afspraak was op maandagmorgen 1 september 2003 om 10.00 uur. Het was die morgen slecht weer en dus weer na maanden gewapend met regenjas en paraplu ging ik al vroeg op weg naar Hoogvliet door de file. Nu weten jullie allemaal al heel lang, dat Engelfrieten altijd stipt op tijd hun afspraken nakomen, dus ook ik in dit geval. Om ca. 9.40 uur arriveerde ik reeds bij het metrostation in Hoogvliet, want dat is bijna de enige mogelijkheid om nog fatsoenlijk te kunnen parkeren. Maar dat bleek toch een probleem en ik moest vele rondjes rijden om eindelijk een parkeerplaats te vinden. Inmiddels was het droog geworden en het zonnetje was gaan schijnen. Ik had nog alle tijd om naar de ingang van het metrostation te lopen, maar dat bleek al niet meer nodig. Opeens hoorde ik naast het hoge gebouw een luid geschreeuw en jawel hoor………daar was Marieke al!!! Snel stapten wij in de auto om zo weinig mogelijk tijd te verliezen, want ik had een druk programma in mijn hoofd. Eerst maar eens even een ritje door Hoogvliet gemaakt en laten zien waar wij gewoond hadden en ook waar ik 17 jaar had gewerkt. Hierna spoedig weer verder over de bekende Spijkenisserbrug. Deze brug is nu veel groter dan vroeger en dat komt omdat men de brug bij Moerdijk vernieuwd heeft destijds en de oude brug werd verplaatst naar Spijkenisse. Marieke herkent niet zoveel meer van deze omgeving. Zeer vlug zijn wij door Spijkenisse gereden en natuurlijk ook daar laten zien waar wij gewoond hebben en ook waar ik gewerkt heb. Tijdens deze rit werd het helemaal prachtig weer, dus met een lekker zonnetje kwamen wij aan in Hellevoetsluis. De enige bekende weg, die Marieke zich kon herinneren, was de zeer lange Groene Kruisweg, die loopt vanaf Rotterdam-Zuid tot in Rockanje. Zo tegen 10.30 uur waren wij op de plaats van bestemming in Hellevoetsluis. Nou en dan is er koffie!!! En natuurlijk maar praten en praten en praten. Wij hadden dat al een beetje gedaan in de auto, maar nu begon het echte werk. En wat hebben wij gepraat, gepraat en gepraat. En natuurlijk onder het koffie drinken ook nog veel foto's bekijken. Maar de klok tikte maar door en wij moesten nog zoveel doen. Dus snel naar boven en op naar de postzegels. Nu is mijn verzameling wel aardig groot en de tijd was helaas te beperkt. Daarom moesten wij na zo'n half uurtje al afbreken. Maar Marieke heeft beloofd, dat zij nog eens terug komt en dan speciaal voor de postzegels. Zelf brengt zij haar verzameling dan ook mee, dus wij kunnen dan dagen genieten!!!!! Het was inmiddels 13.00 uur, dus tijd om te eten. Nu, Lenie stond al te trappelen, want zij had inmiddels van Marieke de voor haar lekkerste smeerkaas gekregen. Maar ik werd ook niet vergeten door Marieke en had inmiddels een schitterend boek gekregen over Vancouver. Na het eten en opruimen, afwassen doen wij hier net!!!, stapten wij weer vlug in de auto, wel weer gewapend met regenjassen en paraplu's. eerst maar eens even wat van Hellevoetsluis laten zien, o.a. de leuke historische binnenstad, het oude marinegedeelte van Hellevoetsluis en natuurlijk niet te vergeten de vuurtoren , het oudste dok van Nederland (Jan Blanken) uit 1802!!! en de immense grote muren van de oude vesting. Maar de tocht ging verder in Hellevoetsluis, nou eigenlijk naar het vroegere Nieuw Helvoet en Nieuwenhoorn. Deze plaatsen zijn later geannexeerd door Hellevoetsluis. Wij reden over de bekende Rijksstraatweg, waar wij in de jaren '50 naar de lampionen optocht gingen kijken. Dit fenomeen bestaat nog altijd als afsluiting van de zomervakantie en het begin van de beroemde jaarlijkse Vestingdagen. Via het landelijke gedeelte van Hellevoetsluis, arriveerden wij spoedig in Rockanje. Nu is Rockanje allang niet meer het plaatsje uit de jaren '50. Vele nieuwbouw wijken zijn er inmiddels ontstaan, dus je moet nu wel wat doorrijden om in het oude gedeelte te komen. Nou ja, het oude gedeelte………..veel is hier ook niet meer van over. De oude winkeltjes aan de Dorpsweg zijn bijna allemaal verdwenen, denk maar eens aan bakkerij Spoon (met zijn lange neus!!!), die is niet meer te vinden. Maar wat nog wel te vinden is, is natuurlijk het strand en de toegangsweg naar het strand. Wij staan stil bij het bord wat aangeeft links 1e slag en rechts 2e slag. Wij gaan naar de 1e slag en tegelijk ontdek je, dat ook hier de renovatie heeft toegeslagen. Geen zandpad meer, alles is nu bestraat en zelfs bij het strand heeft men nu trappen gemaakt. De beroemde bank boven op het duin staat er nog wel, maar ligt nu verscholen achter bebossing. Weldra zijn wij op het strand. Marieke en wij ook, kijken natuurlijk onze ogen weer uit. Voor Marieke is dit wel heel lang geleden en het eerste wat haar opvalt, dat het strand nu zo klein is geworden. Dit komt mede door de aanleg van de Haringvlietsluizen als onderdeel van de Deltawerken, waardoor het inderdaad lijkt of dit gedeelte van het strand en zee kleiner is geworden. En dan gebeurt er iets merkwaardigs. Zonder dat wij het afgesproken hadden, gaat Marieke en wij dus ook rechtsaf het strand op. Dat deed zij vroeger ook al met hun gezin. Nu ik herken dat natuurlijk niet, want ons gezin ging vroeger altijd links af. Maar goed, wij passen ons wel aan en lopen een eind op het strand richting bijna 2e slag.

Na deze wandeling hadden wij toch wel dorst gekregen, dus maar even een pauze ingelast bij strandpaviljoen Badlust. Inmiddels was het weer prachtig weer geworden en wij genoten allemaal van de zon, strand en zee onder het genot van een drankje en Marieke genoot erg van een rasecht Hollands pilsje!!!! Hierna weer snel in de auto gestapt voor alweer een ritje door Rockanje, maar nu de andere kant op. Uiteindelijk belandden wij op de Vleerdamsedijk en zien nog net links van ons de Korteweg, waar ook in de jaren '50 veel van onze gezinnen hebben gelogeerd. Op de Vleerdamsedijk passeren wij het kerkje, waar vroeger de bekende Ds. Zelle heeft gestaan. (LINK) Helaas is het allang geen kerk meer, maar is in gebruik als autobedrijf. Dit moest eigenlijk toch verboden worden, toch????? Aan de rechterkant op de Vleerdamsedijk passeren wij het vroegere diaconessenhuis Vredenheim, nu heet dat Swinshoek en heeft de functie van bejaardentehuis. Wij naderen nu het plaatsje Oostvoorne, ook al erg uitgebreid met vele villa's en bungalows. Helaas kan ik niet zo gauw de oude dorpskern meer vinden, want hier liggen alle wegen ook al overhoop. Dus die brievenbus in Oostvoorne, waar ik ooit in de jaren '50 een aanzichtkaart heb gepost naar huis, die nooit is aangekomen, kan ik dus ook niet meer terug vinden. Uiteindelijk komen wij weer uit op de bekende Groene Kruisweg nog net voor het schitterende plaatsje Brielle. Maar geen tijd meer om daar naar toe te gaan. Wel zien wij de bekende watertoren, de grote toren van de Catharijnekerk en natuurlijk de enorme stadswallen van Brielle. Ook het oude busstation, vroeger ook station van de stoomtram, bestaat niet meer. Hier is nu een Chinees Restaurant gevestigd. Maar wij gaan weer richting Hellevoetsluis. Wat vliegt de dag toch om!!! Zo tegen 17.30 uur zijn wij weer even thuis en dan wordt het toch wel eens tijd om moeder even te bellen. Nou Marieke moet haar natuurlijk ook even spreken, dat zie je op onderstaande foto's wel.

Lang zijn wij echter niet thuis gebleven en zo tegen 18.00 uur stapten wij weer in de auto. Marieke wist niet waar wij nu weer naar toe gingen. Weer een kleine rit door Hellevoetsluis richting de oude Vesting en op naar restaurant Aquarius aan het Haringvliet en bij de vuurtoren, waar wij lekker hebben gegeten.

Aan alle leuke dingen komt helaas een einde. Zo tegen 20.00 uur stapten wij weer thuis naar binnen en hebben nog even wat gedronken en natuurlijk weer gepraat. Nu Marieke vond het toen wel tijd om weer eens op te stappen, maar daar kwam niets van in. Je laat je nicht toch niet 's avonds alleen met openbaar vervoer terug gaan naar Rotterdam? Dus maar weer in de auto, maar nu via weer de Groene Kruisweg richting Rotterdam. Marieke wilde ook nog een rondje Maastunnel, dus dat werd ook geregeld. Uiteindelijk arriveerden wij op de Westzeedijk en passeerden het Noorse kerkje, het Emmaplein waar de bisschop van Rottterdam zetelt en moesten toen eigenlijk rechtsaf de Scheeptimmermanslaan in. Maar helaas, het was slecht weer en wij zaten maar te praten en waren deze afslag al voorbij gereden, dus arriveerden wij bij de Erasmusbrug. Nu een rondje Erasmusbrug kon ook geen kwaad, maar dat ging niet zo vlot, want de brug stond open. En dus maar wachten, wachten en wachten. En in de verte zagen wij al het Tulip Inn Hotel.. Eindelijk konden wij weer doorrijden en zo kreeg Marieke als extra toegift nog een rondje Kop van Zuid, het nieuwste gedeelte van Rotterdam. Na inderdaad dit rondje gemaakt te hebben, arriveerden wij voor de deur van het hotel en wie zat daar al te wachten voor het raam?? Jawel……Hanna ook al achter een pilsje keek al halsreikend uit naar haar zus. Wij namen in ieder geval afscheid van elkaar en door een donkere en zeer regenachtig Rotterdam arriveerden wij uiteindelijk weer op onze thuisbasis.

Op de achtergrond zou je wat muziek hebben moeten horen, zoo niet of je wilt het nog eens horen, klik dan even HIER

wat zijn we trots op ons familiewapen ...., beetje jaloers zeker ....