Eerst moest de inwendige mens verzorgd worden. Koffie drinken met de heerlijkste appeltaart van heel Helllevoetsluis en omgeving, gebakken door Lenie.
Moeder Alie bleef maar praten (zoals gewoonlijk), maar nu moesten wij toch maar aan het ritueel beginnen van het uitpakken van de kadooien (zo noemt moeder Alie dit altijd!!!).
Zij werd neergezet op de bank en nu kon het feest beginnen. Allereerst kwamen de zoethoudertjes te voorschijn. Een echt blocnote (want Alie schrijft het liefst op allerlei kleine papiertjes....die wij dan mogen uitzoeken) voor het schrijven van versjes en verhalen, altijd handig hoor; vervolgens twee snelhechtmappen voor het opbergen van de verhalen, want het was weer een puinhoop; ook handig hoor; toen twee tegeltjes, waarvan één met orchidee.
En toen……jawel, weer een verhalenbundel geschreven door Hans. Zij werd er stil van. Er werd vlug even in gebladerd en zij vond het kostelijk. Wel had zij inmiddels al gezien dat dit nog niet alles was. Nadat Hans had uitgelegd, dat ook Aad en Aline hadden meegedaan om uitdrukkingen van haar op te schrijven, kwam er een grote envelop te voorschijn. Dit was een verjaardagsplof met postzegels ter waarde van 81 cent en ook nog de hartelijke felicitaties van tante Post.
Hoe hebben jullie dit nu voor elkaar gekregen was haar eerste reactie. Nu, moeder, het staat allemaal weer vermeld in dit verhaal en nu weet u hoe het allemaal is gebeurd. Maar het bleek nog erger te zijn. Ook Gerard Martens had zijn steentje bijgedragen met uitdrukkingen, limmericks, (on)wijsheden e.d.
Te gek was de eindconclusie van moeder Alie.
Maar wij waren nog lang niet klaar. Alweer een envelop.... Nu, hierin zat de tegoedbon voor de pijlstaartolie. Geweldig vond moeder Alie dit. Die Lia vond zij een leuk mens, want zij hebben zo lekker zitten klessen door de telefoon en…..wij hebben zelfs versjes gezongen !!!!. De pijlstaartolie werd helemaal vergeten, maar niet door Hans.
Tot slot het echte cadeau: een dubbel CD van nieuwe opwekkingsliederen. Nu moeder vond het geweldig en Hans kon het kassabonnetje van die CD's weggooien. Zij vond het prachtig !!!
Inmiddels had dochter Aline zich al aan de telefoon gemeld, dus weer lekker bijklessen.Zij belde vanuit haar vakantieadres in Frankrijk. Het lijkt net of je naast mij staat, zo duidelijk klink jezei moeder.
Via Aad had Aline wat foto's laten uitprinten die moeder zelf in de bijgeleverde fotokubus mocht stoppen, nou dat was even te veel, dus moest dit maar wachten tot Aline er weer was.
O.m. deze leuke foto's had Aline voor de kubus:
Toen Aad dit verhaal rijp aan het maken was voor het internet. kwamen ook nog deze 2 foto's binnen:
half augustus gemaakt in Duinrell, doen we er gewoon effe bij toch:
Nu werd het even stil, al die foto's ook.... .
Waar blijven die Brabanders toch? vroeg moeder Alie zich af. Die zijn altijd laat, maar ja, die komen toch helemaal uit Brabant en dat is toch een heel eind rijden. En dan in die hitte, ach die lieve kinderen zo mijmerde moeder Alie. Nu, dan maar weer koffie en maar vast eten.
En inderdaad, tegen 13,00 uur 's middags kwam het Brabants smaldeel aangereden.Nu, ook deze ploeg droeg behoorlijk bij aan de feestvreugde, maar het waren niet alleen zoethoudertjes, maar er waren ook echte juweeltjes bij. Allerlei lijstjes met foto's. Lijstjes afkomstig uit Engeland en zelfs uit China... Op één van die lijstjes kwam zelfs Mao de felicitaties overbrengen, niet te geloven toch !!! Je kon wel zien, dat Aad en Richard recent nog in China waren geweest. Nou moeder vond ook dit allemaal heel gezellig en vooral uitermate kostelijk.
Ook de geschenken van de kleinkinderen mochten er wezen; van bloemen en reukartikelen (merk 4711) tot een kristallen broche, nou het was te gek hoor.
Wat ook te gek werd, dat was de temperatuur in huis. Kleinzoon Marco, die met vakantie in Turkije was, had 's morgens vroeg al gebeld om oma te feliciteren.
Nu het was in Turkije al 42 graden. In huis was het dan nog geen 42 graden, maar toch wel reden om maar buiten te gaan zitten, want het was nog lang geen tijd voor het slotfestijn.
Nu. die resterende uurtjes van die middag werd gezellig doorgebracht door vooral veel bij te klessen. Ook moeder Alie doet daar altijd zeer driftig aan mee.
Eén kleinzoon, Edwin, was nog niet gearriveerd. Hij moest eerst bijkomen van zijn nachtelijke werkzaamheden. Maar gelukkig, zo tegen 16.00 uur 's middags arriveerde ook deze geliefde kleinzoon van Oma.
