Uitsluitend vertellen over de straattypen, die vroeger door de verdwenen binnenstad doolden. Dat was mijn opdracht. Nu, er zijn er heel wat geweest. Meer dan ik voor uw verbeelding kan doen herleven. In twee catagorieën behoren zij echter gescheiden te blijven. Zij, die tot de werkelijk aanstoot en spot opwekkende gedegenereerde leden van het vagebondengilde behoorden, en zij, die gerekend moeten worden tot de kleine nijvere negotianten, de rustige fatsoenlijke mensen, die er iedere dag opnieuw op uit trokken om hun schamele boterham op te scharrelen, doch die door hun eigenaardigheden de publieke aandacht trokken. Beide groepen mogen dus niet vereenzelvigd worden.

Ter verduidelijking een citaat uit ons oude kerken van Rotterdam verhaal :

De Waalse Kerk in 1902
In 1685 werd door de Franse zonnekoning Lodewijk XIV, het Eeuwige (!) Edict van Nantes uit 1598 herroepen. De protestanten hadden erna geen vrijheid meer om in het openbaar hun godsdienst uit te oefenen en dus kwamen veel zogenaamde Hugenoten naar de protestantse Republiek. Eind 17e eeuw bedroeg het aantal Hugenoten in Rotterdam ca 25% van de bevolking en dat zonder problemen......

Aanvankelijk werd in de St. Sebastiaanskapel gekerkt, later werd dit bovenstaande gebouw betrokken. In de middeleeuwen stond op deze plaats de Bagijnenkapel. De toren werd in 1625 aangebracht. De diensten werden uiteraard in het Frans gehouden.

Links van de kerk een brandspuithuisje, rechts van de kerk een poortje dat toegang gaf tot o.m. de consistorie.

Merkwaardig was dat de toren van de kerk en een klein deel van de grond eigendom waren van de gemeente Rotterdam. Na jaren van onderhandelingen werd in 1922 het geheel voor dfl 160.000,= verkocht aan C & A.

In zijn kraam gedrukt tegen het brandspuithuis, dat gebouwd stond tegen de muur van de Franse kerk op de hol van het Rode Zand, tegenover het Huis van Bewaring, waar later het warenhuis van Cohn Donnay en Cie verrees, verkocht „Jan Loert" zijn gekookte lever en longen, zijn gebraden harten en uierboord.

's Avonds - want dan begon eerst voor hem het feitelijke zakendoen - met de door drank flauw geworden Zandstraatbezoekers - baadde zijn zinde- lijke kraam in helder licht stralend uit driekantige petroleumlantaarns.

De naam „Jan Loert" doelde op 's mans negotie. Zijn ware naam was Jan Liersen. Hij was een klein vierkant mannetje met afgezakte schouders. Hij droeg altijd een schone witte slagerskiel en geschuurde klompen. Zijn zijë pet stond ietwat scheef op zijn bol. Daar onder-uit kwam zijn paffig gezicht met de omwalde ogen.

Als er iemand steeds bij zijn zaken was, dan was het Jan Liersen. Hij sjouw- de en scharrelde de gehele dag om en in zijn kraam, 's Morgens vroeg reeds kon men hem stijfjes zien lopen met een juk en twee zinken emmers naar de achterzijde van de Vleeshal aan de Botersloot. Daar sloeg hij zijn bloedige longen en harten in en zijn glibberige koeuiers.
Hij was de ziel van zijn kraam. Deze kwam menigmaal in bedenkelijke ver- drukking, als b.v. 's avonds de Prak door de politie met de blanke sabel werd ontruimd.

Als een woest worstelende en krijsende menigte te dicht de leverkraam naderde en de lattenstellage reeds bedenkelijk trilde, stond Jan met hul- peloos uitgespreide armen zijn eigendom te beschermen. Bij iedere sabel- houw, die hij hoorde neersuizen, kreeg hij een schok en knipperde hij met zijn ogen.

Dan zonk Jan overstuur van de doorgestane emotie op zijn tabouret, waar hij gebogen bleef zitten, de handen gesteund op zijn knieën en starend naar zijn klompen.

„Da's goed afgelopen Jan."
„Ja. Ik heb er dorst van gekregen...."

Toen Jan 55 jaar in zaken was, is dit jubileum feestelijk herdacht, 't Was het werk van een huldigingscommissie uit de Prak.
Met vrouw, kinderen en kleinkinderen heeft fotograaf Héron uit de Weste Wagenstraat hem vereeuwigd voor zijn met groen, vlaggen en schilden versierde kraam.



Van al deze straattypen neem ik in gedachten afscheid, 'k Laat hun gestalten weer verdwijnen achter de coulissen van het verleden. De revue is geëindigd! Het scherm zakt.

wat zijn we trots op ons familiewapen ...., beetje jaloers zeker ....