De Zaagmolenstraat.
Ja, de Zaagmolenstraat. In die straat liggen óók een heleboel herinneringen. De straat liep vanaf de Bergweg tot aan de brug over de Rotte, al heette het laatste gedeelte de Zaagmolendrift.
Toen ik nog in de Gerard Scholtenstraat woonde, had ik een vriendje, wiens vader een timmermanswerkplaats had, recht tegenover de Aelwijn Floriszstraat. Boven die werkplaats woonde ook nog mijn latere directeur van de U.L.O. meneer Treytel.
Schuin tegenover, tussen de Aelwijn Florisz - en de Benthuizerstraat, was de winkel van den Braber. Een winkel in tweedehandsspullen en daar woonde dan ook, de later zo bekende, Gerrit den Braber.
- En nu kunnen we het natuurlijk niet laten om even te citeren uit dit verhaal van Hans:
Nieuwe fietsen waren onbetaalbaar. Maar moeder Alie had overal haar adressen. Zo was er in de Zaagmolenstraat een klusjesman, die in van alles en nog wat handelde en ook fietsen op maat in elkaar zette. Het was een hele dikke man, den Braber heette hij.
Maar moeder kon het goed met hem vinden en goed zaken met hem doen en zodoende kregen de grote kinderen Engelfriet hun eerste echte fiets. Wat een rijkdom was dat. Je kon overal heen en veel verder weg dan de omgeving van de Willebrordusstraat, geweldig was dat. En werden de kinderen groter, dan ging ma weer naar de heer den Braber om eventueel tegen inlevering van oude kleine fietsen weer nieuwe fietsen te laten maken.
Op de hoek van de Benthuizerstraat was de bakkerij van Pelletier, die ik speciaal even noem, omdat dat in de oorlog een bekende N.S.B.- er was, terwijl zijn zoon en dochter nog fanatiekere Jeugdstormleden waren. Na Dolle Dinsdag in '44 hebben we ze nooit meer gezien.
Overgestoken, woonde even voorbij de hoek, Juffrouw Verheyen. Was zij zo belangrijk? Ja, voor mij wel. Juffrouw Verheyen was namelijk vroedvrouw en ze heeft zowel mijn dochter als mijn zoon op de wereld geholpen.
Schuin aan de overkant was een bibliotheek. De St.Vincentius Bibliotheek, waar je voor heel weinig geld, ik meen een cent per boek, boeken kon lenen. En wie was daar assistent? Jawel, mijn broer Aad. Die had altijd wel zijn relaties. Aad was op de avondschool en zijn leraar, of wat het de directeur van de avondschool, was degene, die het beheer over de bibliotheek had. Nou was er nog iemand nodig. Een jongetje, dat de teruggebrachte boeken weer op hun plaatsen moest zetten. En dat jongetje....juist!
Iedere Donderdagavond ging ik met Aad mee en was dan bezig met het ordenen van de boeken. Moet je nagaan. Nog geen zeven jaar en ik had al een belangrijk werk te doen, volgens mij dan. Als de boeken een beetje opgeruimd waren, had ik soms ruimschoots de tijd om, op het laddertje gezeten, mijn favoriete boeken lezen. En zo maakte ik kennis met Pietje Bell, Dik Trom, Harlekijntje, en later met Paddeltje de Scheepsjongen van Michiel de Ruyter, Zes Jongens en een ouwe schuit, en niet te vergeten, de boeken van Old Shatterhand en Winnetou.
Verder lopende in de Zaagmolenstraat had je, tegenover de Zaagstraat, de winkel van Tony Steynen. Mijn favoriete winkel. Daar verkochten ze de mooiste mondharmonica's en toen ik op mijn vijfde verjaardag een Padvinder had gekregen, die heel aardig klonk, was ik steeds wel voor die winkel te vinden. Mijn grootste wens was namelijk een Bravo te krijgen, maar die kostte wel 60 cent.
De Bravo's waren de instrumenten, waar we op de mondharmonicaclub op speelden. Luctor heette die vereniging. Het was dus wel een feestdag, toen ik eindelijk die Bravo kreeg. Tonny Steynen was nog ergens voor bekend. Je kon er namelijk grammofoonplaten huren en dat werd wekelijks door ons gedaan. Te zeggen, ik ging mee en mocht ook titels kiezen en de andere betaalden. de platen. Tien voor een gulden meen ik en dat werd sam-sam betaald.
Alle bekende zangers kwamen voorbij op ons lijstje. Van Speenhof, Kees Pruis en Willy Derby, tot aan Louis Davids en Lou Bandy toe. Mijn favoriete plaat was De Grenadiers mars en die zongen we zo mee.
Turf in je ransel, Turf in je ransel, Strozak is geen mode meer.
Turf in je ransel, Turf in je ransel. Strozak is geen mode meer.
Verderop in de straat had je nog de bekende boekwinkel van Hoenderop, tevens een agentschap van de A.V.R.O. Op de hoek van het Zwaanshals was de banketbakkerij van Sanders en daar werd meestal op zondagochtend voor 5 cent koekkruimels gehaald. Nou koekkruimels! Er zaten soms halve tompoezen in.
Aan het eind van de straat, of was het al op de Zaagmolendrift was een feestzaal. Kunstmin geheten en daar gaven veel verenigingen, ook de onze, één of tweemaal per een feestavond. Met bal na! En in de pauze werden er lootjes verkocht voor de tombola.
Zo zie je er was heel wat te beleven in de Zaagmolenstraat.
.
