Een e-mail sturen naar Aad? Zijn e-mail adres is aad@engelfriet.net
(klik op deze tekst om een voorgeadresseerde mail te openen)
Terug naar  het Gastenboek

Naar beneden 

Gerard Martens vertelt weer een prachtig verhaal  ....

De ULO in de Oostervantstraat 

 

Wanneer je mijn verhaal, die jongen uit mijn klas gelezen hebt, dan schrijf ik aan het eind, dat ik naar de ULO in de Oostervantstraat ging. Ik had echter graag een beeld van die straat of van die school gehad, maar niets te vinden. Totdat ik het verhaal van de HBS aan het Henegouwerplein weer eens opzocht en de bijgevoegde foto zag. 

hbshenegouwerpleinwaneer

 

In de uiterste linkerhoek kijk je de Hennewierstraat in en aan het eind, zowaar, daar was de ingang van de St.Petrusschool. Je denkt natuurlijk hij kletst maar wat. Het zijn woonhuizen.

Inderdaad. Maar om bij de school te komen moesten we een poort door, die onder de huizen doorliep, en zo kwam je aan de ingang van de school. 

 

De school kostte een kwartje per week en dan waren de leerboeken gratis. Alleen, je moest, in de eerste week van het schooljaar, zorgen, dat alle boeken netjes gekaft waren en van etiketten voorzien. 

 

De schooltijden waren niet van 9 tot 4 uur, maar behalve op Woensdag en in het weekend moesten we tot tien voor zes op school blijven om ons huiswerk te maken.. Dat was voor het huiswerk maken heel gunstig, maar je kwam eigenlijk veel te laat thuis. De voor- en nadelen wogen zich tegenover elkaar af. 

 

Het gevolg van het één en ander was, dat we ons op Woensdag en Zaterdag het habbiebabbie sjouwden aan alle boeken die we voor het huiswerk thuis nodig hadden en om vooral niet te vergeten, alle boeken weer mee naar school terug te sjouwen. Denk je eens in. Vanaf de Schiebroeksestraat, de bekende route langs Bergweg, Walenburgerweg, de Beukelsdijktunnel, Henegouwerplein en dan nog de Hennewierstraat. Met een volle boekentas..

 

 Ik had voor mijn verjaardag een dubbele tas gekregen en die droeg ik dan meestal voor mijn buik met mijn handen tussen de twee delen van de tas in elkaar gestrengeld, Leuk zo'n dubbele tas. Je sjouwde je wel een dubbele breuk! Van rugzakken hadden we toen nog niet gehoord. Ik heb het nog een paar dagen op de fiets geprobeerd, maar dat was geen doen. En zo dachten er meer over.

 Ik ging met één van de broers Ligtvoet uit de Benthuizerstraat, vanaf de hoek van de Zaagmolenstraat, altijd samen naar school. Onderweg sloten zich dan wel meerdere jongens aan. Uit de zijstraten van de Walenburgerweg kwamen o.a. Frans de Haas en éne Bernaerds, zijn voornaam ben ik vergeten. Zo groeide het groepje, soms met tassen sjouwend, soms lekker de handen vrij. Zo vrij, dat we onderweg schaken hebben geleerd. Met een zakschaakboekje. 

zakschaakboekjeger

Dit is nog het oorspronkelijke boekje, dat we onderweg gebruikten. Gekocht in 1936. De oorspronkelijk vergulde afbeeldingen zijn wat afgesleten. Ja wat wou je. Max Euwe was wereldkampioen geworden en daarna  was er een enorme schaakrage ontstaan. 

 

Om 12 uur was het pauze. Dan gingen we toch naar huis om te eten, maar we moesten wel zorgen, dat we half twee weer in de school waren. Dat was dus allemaal krap an, maar op school blijven vonden we ook niks.

 

 Het ergste was de straf om zaterdagsmiddag terug te moeten komen. Wanneer je drie aantekeningen had, dan was je verplicht om Zaterdagmiddag om twee uur op school te komen. Een volkomen onzinnige straf en vaak heel onredelijk. Je kreeg aantekeningen als je iets deed of zei, dat de leraar niet beviel en je kreeg er één als je een onvoldoende haalde. En dat was voor sommige jongens heel oneerlijk. Ik weet, dat er jongens waren, die stinkend hun best hadden gedaan, maar om één of andere reden, toch hun repetitie niet goed maakten. En hup, daar was de aantekening. Wat je moest doen op die middag? Nou ik weet wel, dat in de derde klas door meneer Zundert, een leraar, die ook Frans gaf en tevens onze klassenleraar was, vervoegingen van een Frans werkwoord werden opgegeven. Zo schreef je je de blaren in alle tegenwoordige en verleden tijden die er maar bestonden.

 

Ik ben één keer terug moeten komen, omdat ik naast mijn wekelijkse aantekening voor Godsdienst, de pech had om een Engelse leraar te treffen ,die schijnbaar een kater had of ruzie met zijn vrouw, zoals sommige mompelden, en meer als de helft van de klas aantekeningen bezorgde. Waarom? Eenvoudig hij kon geen orde handhaven en deze ochtend was hij nog te belabberd om dat te proberen.

 

In ieder geval mijn eindexamen heb ik gehaald. Ziehier mijn diploma, waarbij ik moet aanmerken, dat mijn cijferlijstje op de bodem van de Emsche in Duitsland ligt.

diplomauloger

 

Zo zie je wat een foto kan losmaken.



Klik hier als je terug wilt naar het Gastenboek


Familiewapenklein
wat zijn we trots op ons familiewapen ...., beetje jaloers zeker ....


Terug naar de top





Last update :

22 Oktober 2001