Dit verhaal is een vervolg op dit verhaal
Een rondje theater in vroeger dagen.
Wat speelde er en waar werd het gespeeld, dat wordt een klein beetje beantwoord op de pagina van de oude kranten. Bioscopen en andere theaters zullen nu de revue passeren en ik begin natuurlijk met de bioscoop, die me het naast aan het hart ligt, Transvalia!
Wat draaide er in die jaren in deze bioscoop. Eens even kijken. Ik mocht er in ieder geval niet in. De film was voor boven de 18 jaar.
De volgend twee advertenties heb ik aan elkaar gecand. In de Circusschouwburg speelde men het beroemde stuk van Herman Heijermans; Allerzielen.
In de Tivolischouwburg was het meer lachen geblazen met Louis Davids en.....kijk eens rechts, een heel jonge Johan Heesters. Dat was nog voordat hij met de film Bleke Bet meer bekendheid kreeg.
Het WB theater in de volgende advertentie heeft volgens mij niet lang bestaan. Tenminste niet onder deze naam. Maar de reclame liegt niet. De song Jeanine, I dream in Lilac time was een hit en ik hoor hem nu nog graag. Dat zijn van die melodieën, die je eeuwig bijblijven.
Op de Kruiskade was de Scala en dit was de film, die in die dagen daar draaide. Een film voor boven de 14 jaar, maar er was compensatie voor de jongeren, zoals jullie zien.
In Pschorr kreeg men op Vrijdag de dertiende September en de dagen erna, dit programma voorgeschoteld. Je ziet, dat was heel wat.
Toen de Duitse films nog populair waren. werden die wel het meest in Luxor op de Kruiskade gespeeld. De advertentie was echter zo lang, dat ik maar een gedeelte kan laten zien, maar het lijkt mij, dat het een gezellige muziekfilm geweest is.
Als je bij de volgende reclame de naam Arena ziet, dan is het niet de Arena-bioscoop, die de meeste van ons kennen van de Kruiskade, maar het is een advertentie van de Arenaschouwburg, die zoals je ziet op het Stationsplein gevestigd was en die later verbrand is.
Ik heb er nog wel met mijn klas van de ULO een voorstelling moeten bijwonen van de Gijsbreght. Het was toch wel een belevenis. Alleen op school werden er veel vragen gesteld over die voorstelling. Noemen ze dat nou tegenwoordig een leerproject?
Het Grand Theater opende weer haar deuren, nadat de installaties waren ingebouwd voor de sprekende of geluidsfilms. En de eerste sprekende film was The Singing Fool, ofwel De Zingende Dwaas.
Het was vroeger nog wel een goede gewoonte om Hollandse titels aan de films te geven. Die moeite neemt men tegenwoordig niet meer. Al Jolson werd wereldberoemd met het nummer Sonny Boy. Tranen met tuiten. En mijn oudste zus werd het advies meegegeven om waterlaarzen aan te doen als ze de film ging bekijken.
De inbouw van de geluidsinstallaties noopte ook het Corso tot een korte sluiting en zo'n bericht werd netjes in de krant weergegeven.
Einde van een mooi rondje!
