Een e-mail sturen naar Aad? Zijn e-mail adres is aad@engelfriet.net
(klik op deze tekst om een voorgeadresseerde mail te openen)
Terug naar  het Gastenboek

Naar beneden 

Lisplein

Gerard Martens gaf een prachtige foto ....

We kregen van Gerard een prachtige foto van het Lisplein :

Lisplein

De foto hebben we meteen opgenomen in ons verhaal

Oh, het plantsoen is weg op het Pijnackerplein

En Alie wist trouwens meteen het volgende te vertellen :

Oh, wat een mooie foto van het Lisplein. En dan dat mooie kerkje erop.
Weten jullie hoe dat kerkje daar is gekomen ?

De laatste weken van de hongerwinter heeft Zweden per vliegtuig voedsel gedropt, ook wel het Zweeds wittebrood genoemd. De ouderen zullen het zich nog prima kunnen herinneren.
Er was ook zoo'n honger. Iedereen zei: Dat brood komt uit de hemel. Het werd allemaal verzameld en iedereen kreeg zijn deel. Ik weet nog dat het in Terbregge gedropt werd, want Terbregge ligt dicht bij Rotterdam.

Terbregge

Inderdaad Terbregge, Aad had het even opgezocht....

Een poosje na de bevrijding kwam het bericht dat Zweden aan Rotterdam een kerkje zou gaan schenken. Wat een prachtig geschenk, niet !! Het kwam in Nederland aan en het werd opgebouwd op het Lisplein. Toen het klaar was, werd het plechtig ingewijd en het kreeg de naam
Helvetiakapel

Ik ben er diverse keren in geweest.

Gerard, je hebt mij en ik denk vele menschen die dit kerkje gekend hebben, een groot plezier met deze foto gedaan !!




We kregen de volgende, historisch korrekte, reakties, maar Alie heeft het uiteindelijk zoals boven beschreven altijd onthouden en ze was niet de enige.......




Op uw pagina over het Lisplein en de Helvetiakapel vind ik helaas een anachronisme.

Ik heb de hongerwinter als kind in Hillegersberg in de Nieuwe Kerkstraat meegemaakt en kan me er nog heel wat van herinneren. U gooit twee zaken door elkaar.

In mijn bezit is een inpakpapiertje van de margarine die we bij het Zweedse wittebrood kregen. Daarop heeft mijn moeder de datum van 28 februari 1945 geschreven. In het Amsterdamse verzetsmuseum is ditzelfde briefje terug te vinden met een uitgebreide toelichting. Dit herinner ik me nog heel goed. Die eerste witte boterham met margarine en een beetje suiker (mijn moeder bleek dat nog te hebben) proef ik nog. Het is nog altijd lekkerder dan het lekkerste gebakje dat ik daarna in mijn leven heb gehad.

Het Zweedse Rode Kruis heeft voor ons wittebrood gezorgd. Maar niet met vliegtuigen. Dat brood zou kapot vallen. Er is onder verantwoordelijkheid van het Zweedse Rode Kruis en met toestemming van de Duitse Wehrmacht meel en alle bijbehorende ingredienten per schip naar Nederland gekomen. En de Nederlandse bakkers hebben het wittebrood gebakken.

Tegen de bevrijding, eind april 1944, hebben de geallieerden voedsel gedropt uit vliegtuigen, inderdaad bij Terbregge. Dat was allemaal heel degelijk en goed verpakt, meestal in blik. En evengoed viel er wel wat kapot. Via onze wijkpredikant kreeg mijn moeder een blikje margarine dat stuk was gevallen en fors vermengd was met modder. 'k Zie haar nog bezig de modder er uit te halen en de margarine te redden.

Deze vergissing van het door elkaar halen van deze twee los van elkaar staande zaken wordt vaker gemaakt. Misschien heb ik het nu een beetje recht gezet.

Bastiaan Stok.




Het spijt mij om Alie te vertellen dat de Amerikanen en de Britten geen Zweeds brood hebben gebracht.
Het Zweedse brood werd gebakken in Amsterdam en anderen plaatsen in Noord-Holland.
De bakkerijen kregen voor een paar uur electra om te bakken.

Het eerst meel en margerine kwamen aan in Delfzijl in het einde of januari 1945 in twee Zweedse schepen.
Het heeft nog een maand geduurd voordat het brood de groten steden berijkten.
Allen documenten van de 8th Air Force laten zien dat alleen voedsel van militaren vooraad is afgeworpen, geen Zweeds brood.

Ik was in Amsterdam gedurende die tijd, heb hond, kat, suikerbieten en tulpenbollen gegeten.

Heb meegewerkt aan overvallen van bakkerijen en grossiers en heb anderen dingen moeten doen, toen ik 14 jaar was, om een familie van 7 mensen in het leven houden.....

Jerry Meents





Klik hier als je terug wilt naar het Gastenboek





Familiewapenklein
wat zijn we trots op ons familiewapen ...., beetje jaloers zeker ....


Terug naar de top





Last update :

7 Mei 2007