Ik heb zo in mijn amateurtoneelleven heel wat liederen gemaakt en sommigen waren wereldberoemd in eigen kringen.
Maar ik wil hier eens gaan vertellen, hoe of zo'n tophit, sssstttt, nou tot stand kwam, of welke leuke anekdote er soms bij hoorde.
Het was meen ik in Mei '43. Ik was drie maanden in Berlijn geweest en door tussenkomst van Dr Hermans, toen nog plaatsvervangend huisarts, naar Holland teruggehaald, omdat hij vond, dat de toestand van mijn moeder van dien aard was, dat ik moest komen.
Dat verlof liep wat uit en dus liep ik op een mooie lentedag over de markt van het Noordplein. Opeens hoorde ik een marktkoopman in PARFUMERIEN roepen :
Dames, let toch op en neem jullie laatste kans waar. Koop mijn lekkere odeur, want ik voorspel jullie, de mannen worden schaars!!!
Nou en op dat ogenblik werd een schlager geboren, die na de bevrijding nog vaak op de straatfeesten werd gezongen, maar bij mijn latere terugkeer in Berlijn, zelfs bij de Fransen, dagelijks gezongen werd. Het refrein ging zo:
- Want de Mannen, die zijn schaars,
hoe dat toch gebeuren kon?
Er gebeurt nu zoveel raars,
en misschien gaat de Man op de bon.
Als dat zo een tijdje duurt,
en vertrekken zij maar door,
staan de vrouwen in de rij
voor het huwelijkskantoor.
Kunt u zich voorstellen hoe dat met een Frans accent klonk?
Een ander liedje met een verhaal is van na de oorlog.
Op feestelijke prijsuitreikingen en andere feestavonden van de schietvereniging DE ROMEINEN, moest Gé, dat was ik, altijd op komen draven met liedjes en, of sketches. Met mijn neef Aad vormden ik een duo, De Piccalilly's geheten. Vraag niet meer hoe we aan die naam kwamen. Hij was Augurk en ik was Uitje en dat kwam ook in ons herkenningslied voor.
In ieder geval er waren nog meerdere artiesten en zo was iedere Romeinenavond een feest, in dubbel opzicht.
Nou waren er in die tijd veel zonen van oudere schutters in de vereniging. En ik was één van die zonen. Het kon niet uitblijven en op de melodie van Pistol Packin Mamma een hit in die tijd, schreef ik
- Schiet 'm in de roos pa!
Pa is een Romein en
daag'lijks op de baan.
Is er zondags wedstrijd,
dan moedigt men hem aan.
Refrein:
Schiet 'm in de roos pa,
Schiet 'm in de roos.
Net als alle and'ren
Schiet 'm in de roos
Pa was enthousiast,
geen weer was hem te koud
Van de zestien schoten,
vijftien in het hout.
Refrein:
Pa liet zich niet kisten
Zijn haar dat werd al grijs
Op een dag toen won hij
Toch de Poedelprijs.
Refrein:
Zoonlief, die werd ook lid
Na zijn pa's succes.
Enkele maanden later,
Gaf hij zijn vader les.
Refrein:
Het was namelijk tijdens de manifestatie AHOY in Rotterdam dat de Romeinen, via mijn broer de voorzitter, met hulp van onze beschermheren, t.w Ir. Berkemeyer van Heineken en de heer van der Linden, oud-voorzitter van onze club en ook nog in de gemeenteraad van Rotterdam, het voor elkaar kreeg om namens de Ned. Bond van Handboogschutterijen, Nederland -België te mogen organiseren.
De wedstrijd werd een succes en de daaropvolgende feestavond, met prijsuitreiking werd gegeven in De Tempel in Overschie.
Wil je meer weten over de Geschiedenis van de Tempel, klik dan hier.
Vanzelfsprekend was ons cabaretgroepje daar ook aanwezig en een liedje, dat vooral bij de Belgen goed viel, was Schiet 'm in de roos Pa. Zo goed zelfs, dat aan het eind van de avond na het zingen van het Wilhelmus, aan de Belgen gevraagd werd, de Brabançonne te zingen. Nou, dat was bij de Belgen een probleem en toen begon er één spontaan te zingen. Schiet 'm in de roos Pa.
