Het begrip Homobonus voor oud-Rotterdammers
Homobonus
Omobono Tucenghi was een man uit de Middeleeuwen. Hij leefde in de tweede helft van de 12e eeuw en was koopman in Cremona, Noord-Italië.
Omobono, in het Latijn homo bonus, betekent 'goede man'. En dat was hij, zeer sociaal voelend en delend met de armen. Van zijn vader leerde Omobono het kleermakersvak en de handel in kleding. Daarbij was hij goudeerlijk.
Op 13 november 1197 stierf Omobono in een geur van heiligheid, zoals dat alleen in de Middeleeuwen kon. Binnen twee jaar na zijn overlijden verklaarde paus Innocentius III Homobonus heilig.
Voor de mensen was Omobono voortaan 'Vader van de armen', 'Trooster van de bedroefden', 'Man van vrede' en 'Vredestichter'. En zo werd Homobonus patroon van zakenlui, kleermakers, schoenmakers en natuurlijk van de stad Cremona.
De vader van Homobonus
Martin F e r d i n a n d Friedrich Meijer (ook als Meyer geschreven) was een man van de 19e eeuw. Hij werd in 1858 geboren in Berne (bij Bremen) in het vorstendom Oldenburg in Duitsland, maar kwam als veertienjarige naar Zutphen om bij een oom het verkoopvak te leren. Later was hij bediende in Rotterdam.
Hoogstraat 256
Rotterdam
na de verbouwing in 1934
Hoogstraat 256
Rotterdam
..... het enige wat overbleef na 14 mei 1940 .....
In Rotterdam begon Ferdinand Meijer in 1888 een eigen zaak Ferdinand Meyer Linnenmagazijn op de Hoogstraat 256. Maar hij deed meer.
Ferdinand Meijer zag de kleine middenstander bedreigd door kapitaalkrachtige instellingen. Als sociaal gevoelig mens en met een onkreukbaar en oprecht karakter trad hij op.
In 1913 richtte Ferdinand Meijer met acht Rotterdamse collega's (de heren Bos, Heeke, Klaren, Moonen, Stüve, Simonis, Timmer en van Zeyl) een coöperatieve inkoopvereniging op voor R.K. winkeliers en handelaren. Ferdinand Meijer stelde de vereniging onder het patronaat van, jawel, Sint Homobonus. Met volle overtuiging en kracht zette Ferdinand Meijer ook in slechte, onzekere tijden door.
Tot zijn dood in 1932 was Ferdinand Meijer voorzitter. Toen in 1953 de Vereniging haar veertigste verjaardag vierde wijdde de Maasbode van 17 oktober een artikel aan Ferdinand Meijer onder de kop 'Vader van Homobonus'.
Homobonus en Rotterdam
link
De eerste drie jaren deed Ferdinand Meijer op zijn kantoortje in de winkel de administratie, later bijgestaan door een administratieve kracht, jongeman Van Essen, veertig jaar later directeur van de coöperatie. De eerste maandomzet, van november, bedroeg f 95,43. Het eerste boekjaar sloot af met een omzet van f 11.868. In 1916 werd een vestiging van de Vereniging merkwaardig genoeg op Singel 190 te Amsterdam geopend. In 1920 was men zo verstandig om terug te keren naar Rotterdam waar een ruimte voor administratie en goederen gevonden werd aan de Delftsevaart.
In 1921 werd een oomzegger van de stichter aangesteld als directeur. Theo Kuyper was als leerling begonnen in het manufacturenvak bij zijn oom Ferdinand op de Hoogstraat. Vervolgens werkte hij in Haarlem, Den Haag en Brussel, behaalde diploma's als leraar in economie en handelswetenschappen - schreef zelfs vier leerboeken in deze vakken - en keerde terug naar Nederland om er directeur van de Vereniging te worden. Met zijn economische inzicht en organisatorische talenten kwam de Coöperatie tot bloei.
Opening Homobonus
Goudseweg 55
In 1922 verhuist men naar de Korte Wijnstraat en in 1926 naar de Goudseweg 55. Ferdinand Meijer maakte het niet meer mee in 1939, want het is zeven jaar na zijn dood als de Coöp. Inkoopvereeniging St. Homobonus G.A. (gedeelde aansprakelijkheid) een eigen nieuwgebouwd pand in gebruik neemt aan de Walenburgerweg 130 te Rotterdam.
Heel modern voor die tijd, ontworpen door architect Gerard Holt die tot de stroming van Het Nieuwe Bouwen ('Een doos op palen') wordt gerekend.
Eerste steenlegging Homobonus door 5-jarige Ferdi Meijer,
kleinzoon van Ferdinand Meijer
Hoek Walenburgerweg - Statenweg
De eerste steen werd gelegd door Ferdi Meijer, de bijna vijfjarige kleinzoon van de stichter. Zo kennen oud-Rotterdammers dat gebouw op de hoek Walenburgerweg - Statenweg als 'Homobonus'.
Walenburgerweg 130
Homobonus inwendig
Walenburgerweg 130
In het souterrain waren de showroom en permanente monsterzaal, en een schuilkelder voor 200 personen.
Op de parterre vond opslag en transport van alle goederen plaats. Het personeel kon er de jassen kwijt in de garderobes en lunchen in de personeelskantine.
Walenburgerweg 130
Bezoekers werden op de 1e verdieping ontvangen waar de receptie was en de telefooncentrale. Daar was ook de bestuurskamer. Verder bevonden zich in een vleugel van deze verdieping de afdeling verkoopbevordering, de correspondentieafdeling, zelfs een laboratorium en de kantoren van de inkopers. (In latere jaren hebben een aantal inkopers zich nog misdragen; zij kregen dollartekens in hun ogen en gingen geheel voorbij aan de oorspronkelijke doelstellingen van de Vereniging; een flinke rel geweest.) De andere vleugel van dezelfde verdieping huisvestte de administratieafdeling. De boekhouding zat er, de postkamer en de cyclostyleafdeling, jazeker, zeg maar kopieerafdeling voor het maken van stencils. Op de verbinding van deze twee vleugels lagen de directiekamer, het directiesecretariaat en de kas, een heel belangrijke plek in de tijd van het wekelijkse loonzakje. Er werkten overigens uitsluitend mannen.
Homobonus
Walenburgerweg 130
In de beurszaal op de 2e verdieping, met het restaurant op een entresol ofwel tussenverdieping, werden regelmatig beurzen gehouden. De textielwinkeliers uit heel Nederland, mits r.k., bekeken er stoffen en waren en deden hun bestellingen.
Walenburgerweg 130
De afdeling Expeditie met eigen vrachtwagen bracht een flink deel van de goederen naar de winkels van de leden. Bij de afdeling Grossierderij Kleinvak konden de leden kleingoed uit voorraad aanschaffen, zoals veiligheidsspelden, garen, stopwol en knopen.
Op 20 januari 1959 kwam de uitbreiding van het gebouw, begonnen op 6 oktober 1958, gereed. Onder leiding van architect J.A. Lelieveldt was het grondoppervlak 1400 m2 groter geworden en de totale vloeroppervlakte met 4300 m2 uitgebreid.
Homobonus gebouw
Walenburgerweg 130
Homobonus ten Hemelvaart
Om niet alleen te bemiddelen bij transacties tussen leden en leveranciers maar ook voor eigen rekening in te kopen wordt de N.V. Groothandels-Mij. Hobo opgericht. Deze naam, waarin homo en bonus verdoezeld zijn, houdt voeling met de behoeftigen, want in het Amerikaans betekent het woord hobo thuisloze zwerver, vagebond, maar dat zal niet de opzet zijn geweest van de naamgevers.Was deze N.V. een onderdeel van het grote geheel, in 1963 gaat de naam St. Homobonus officieel over in HOBO G.A.. Tijden veranderen, inzichten ook. Het winstbelang treedt op de voorgrond. Met het opgeven van de naam van de heilige worden ook de heilige huisjes afgebroken. Voortaan gaat het uitsluitend om de commercie.
Er moet worden groter gegroeid. Men zoekt aansluiting bij een andere inkoopcoöperatie: Faam en vanaf 1971 gaan beide samen onder de naam Hobo-Faam met de vestiging in Gouda. Er volgen, geheel in de tijdgeest, overnames waaronder Marskramer, Piet Lap en Prénatal (eens ook begonnen door een Meijer, maar geen familie, hun geschiedenis staat op een mooie site:
NRC/Handelsblad meldt op 13 december 1984 dat de in- en verkoopcombinatie Hobo-Faam BV en de Westduitse inkoopcombinatie Kaufring eG per 1 januari van het volgend jaar hun textielbelangen op de Nederlandse markt zullen bundelen in de Inkoopcombinatie Hoboring.
Hoe dan ook In 1987 vindt er een transformatie plaats en vormen zich de Inkoopcombinatie Hobo-Faam en Retailnet. Retail-organisatie Hobo Faam N.V. hevelt per 3 april 2000 zijn bedrijvigheden over van de Stationsstraat te Groot-Bijgaarden naar een nieuwe stek te Zellik, België is een bericht dat men nu op internet kan aantreffen.
Er rust allang geen zegen van St. Homobonus meer op deze organisatie.
Thans huisvest het gebouw aan de Walenburgerweg productiebedrijven op het gebied van animatiefilm en design.
Het voormalige Homobonus gebouw
Walenburgerweg 130
