Een e-mail sturen? Het e-mail adres is aad@engelfriet.net
(klik op deze tekst om een voorgeadresseerde mail te openen)
Terug naar  het Engelfrieten overzicht

Naar beneden 

De viering van de wapenstilstand van de 1e Wereldoorlog op 11 november

Alie herinnert zich nog goed de herdenking van de oorlog 1914 - 1918……

De mobilisatie van de oorlog van 1914 - 1918 heb ik persoonlijk niet meegemaakt, want ik ben geboren in 1920.

Mijn vader is niet opgeroepen, hij had vrijstelling van dienst omdat hij enige zoon was. Mijn schoonvader heeft vier jaar dienst moeten doen, dat heeft hij meerdere keren verteld. Zijn werk was met een ploeg loopgraven te graven. Saai en eentonig werk en om de veertien dagen een weekend naar huis.

Mijn moeder vertelde, dat de slagers geen vlees meer verkochten, alles ging in de gehaktmolen, rundvlees, varkensvlees en daar werd worst van gemaakt.
Zoo nu en dan was er een slager, die die worst verkocht, dus gingen de huisvrouwen in de rij staan en dan werd er verkocht, maar iedereen een half pond. Men noemde het eenheidsworst. Moe zei altijd, dat er niet veel smaak aan was, maar ja, je had toch wat.

Toen brak de wapenstilstand uit. Het was 11 november 1918 11.00 uur 's morgens

Nu deze datum van 11 november er weer aankomt, wil ik eens vertellen hoe dat op school herdacht werd.

Er werd les gegeven tot 10.00 uur 's morgens en dan ging de juffrouw of meester in hun eigen klas vertellen over de oorlog van 1914 - 1918, tot kwart voor elf.
Dan werden alle tussendeuren open gedaan (beneden 6 lokalen en boven ook 6 leskolen).

Alle kinderen moesten naast de bank staan met de handen samen op de buik en heel de school zong:

Het werd statig en plechtig gezongen en de wijs ken ik ook nog!!!

Dan was het twee minuten voor elf en moest het stil zijn tot elf uur !!!

En als het dan elf uur was, dan zette het hoofd der school, mijnheer de Haan, het Wilhelmus in en het werd ook statig gezongen en daarna ook nog:

Kunt u het zich voorstellen: kinderen van 6 tot 12 jaar, die dit zoo zongen, toch ontroerend hè!!!

En was dit vers ook gezongen, dan na een stilte riep mijnheer de Haan:

Leve het Vaderland, hiep, hiep

en de kinderen allemaal

Hoera

Weer even stil en dan riep mijnheer de Haan:

Leve de Koningin, hiep, hiep

en de kinderen allemaal

Hoera

Dit was nog een belevenis uit de jaren '20.




We kregen de volgende reaktie:

fijn om dat verhaal te horen
ja zo was het wel

maar wij zongen het iets anders:

Ik had een wapenbroeder
maar ik heb hem nu niet meer
hij is in de strijd gebleven
hij gaf voor 't land zijn leven
ik minde hem zo zeer 2x

Ach broeder 'k zie U weder
in 't land waar geen verdriet....

de rest ben ik vergeten

Carel Kippers





Familiewapenklein
wat zijn we trots op ons familiewapen ...., beetje jaloers zeker ....


Terug naar de top





Last update :

22 September 2006