Naar beneden

De vroedvrouw in vroeger dagen

Aad heeft dit verhaal nodig om hier later naar te verwijzen als we het over de Rotterdamse Gezondheidszorg hebben

De verloskunde was tot in de achttiende eeuw bijna geheel in handen der vroedvrouwen. Deze waren dikwijls onontwikkeld, velen van haar konden lezen noch schrijven. Haar opleiding beperkte zich tot wat praktisch onderricht van gevestigde vroedvrouwen, voor het overige moesten zij zelf maar zien in de praktijk zich de kunst eigen te maken.
Zij waren verplicht bij moeilijke gevallen een arts te ontbieden, maar aangezien de verloskunde aan de universiteiten tot aan het eind van de achttiende eeuw uitsluitend theoretisch werd onderwezen, zal de daadwerkelijke hulp die de arts of zelfs de chirurgijn de vroedvrouw in zware ogenblikken kon bieden, niet erg groot zijn geweest.
De sterfte onder de kraamvrouwen was dan ook schrikbarend hoog. Pas in de tweede helft der zeventiende eeuw kwam hierin enige verbetering toen in sommige steden de adspirant-vroedvrouw alleen na het aflegger van een examen tot de verloskundige praktijk werd toegelaten.
Geleidelijk aan werd door de stedelijke overheden een rudimentaire vorm van verloskundig onderwijs ingevoerd, meestal bleef die beperkt tot ontleedkundige demonstraties door de stads-praelector op het theatrum anatomicum.
Het voornaamste deel van haar opleiding bleven de leerlingen echter van de gevestigde vroedvrouwen ontvangen.

In de achttiende eeuw werden in sommige Steden "stadsvroedmeesters" aangesteld, meestal was dit de praelector in de anatomie en chirurgie. Van oudsher hadden de chirurgijns het recht bezeten als vroedmeester op te treden, maar in de tweede helft van de achttiende eeuw werd dit recht alleen nog maar toegekend aan hen die een afzonderlijke proeve van bekwaamheid in de verloskunde hadden afgelegd.

wat zijn we trots op ons familiewapen ...., beetje jaloers zeker ....