Naar beneden

Ons nieuwe traptouw (1930)

Alie was 10 jaar en toch weet ze het nog precies ....

Hierbij een verhaal over ons nieuwe traptouw.

Tegenwoordig worden de deuren voor wie belt geopend door op een knopje te drukken, allemaal electrisch.....

Maar vroeger ging dat met een touw

Onder de trapleuning waren ringen bevestigd en daar werd het touw door geschoven, bovenaan bij de eerste ring werd het touw goed vast gemaakt. Het was een behoorlijk dik touw, flink en stevig moest het zijn. Maar ja, op den duur ging het toch slijten.

Het zal in 1930 (!) geweest zijn, dat mijn Vader op een dinsdag na het eten tegen mijn Moeder zei:

Moe ik kom morgen (woensdag) wat later thuis uit school, want ik breng een nieuw traptouw mee, het moet nodig vernieuwd worden

Wij vonden het allemaal prachtig en ook nodig.

Ik denk nu wel eens, dat touw moest vast wel erg lang zijn, toch wel 12 of 14 meter. Maar ja, het werd bedtijd en morgen bracht Pa nieuw touw mee.

Mijn zusje was 12 jaar en ik 10 jaar. En in bed hadden wij het over het oude touw wat Pa er af zou halen. We vonden het allebei best nog een goed springtouw.... We waren toch bijdehandjes hoor.

En ja hoor, de andere dag (woensdag) kwam Pa wat later thuis en met een nieuw touw. De jongens moesten gereedschap opzoeken en het feest begon.

Mijn zusje en ik zaten in de gang op de grond om te kijken hoe dat ging. Pa keek ons wel eens aan, gaf ons een knipoogje en vroeg hoe wij het vonden.

Nu wij waren natuurlijk vol bewondering. En jawel het oude touw was helemaal los en werd er afgehaald. Pa kwam het oude touw in de gang leggen en wij stonden gelijk overeind en riepen :

Pa wat doet u met dit oude touw?

En wat denk je wat onze Vader zei?

Daar heb ik een goede oplossing voor geloof ik, het is nog een mooi springtouw voor twee lieve meiskes, die van springen houden

Wij klapten in onze handen van blijdschap en vlogen Pa om zijn nek, het was feest.

We gingen weer op de grond zitten en het touw bij ons, we gaven elkaar nog een zetje ook, wat waren we gelukkig

Ik denk na een half uurtje was Pa klaar met het touw beneden. Het touw bij de deurknop zat ook goed vast en de deur kon je weer open trekken, het was prachtig gelukt

Toen kwam Pa ons helpen met ons springtouw, want het begin en het eind moest goed geknoopt worden anders ging het rafelen.

Ook dat was klaar en konden we naar buiten met ons touw.

En het Pijnackerplein was heerlijk om te spelen en vooral om te springen. Woensdagmiddag, er was geen school, dus genoeg meisjes om te springen, ieder was vrolijk, geen ruzie, niets hoor.

Twee meisjes draaiden en een rij meisjes stond klaar en daar ging het:

De eerste begon, sprong in het touw en ieder zong:

a, ef, af, wie niet volgt is af
dan het tweede meisjes tot de laatste toe. En dan alle meisjes tegelijk springen, was prachtig hoor en dan zongen we al springend het

A B C tot de Z
Dit zijn 26 letters van het Nederlandsche Alfabeth, van A tot Z, jij bent hem net of niet; dat betekende, als je goed had gesprongen, was je hem niet en hoefde je niet te draaien en was je fout met springen, dan was je hem wel en moest je draaien.
En ook weer achter elkaar:

in spin de bocht gaat in, uit spuit de bocht gaat uit
Het was goed opletten en op tijd in het touw springen en op tijd er weer uit.

Dit was weer een verhaal uit mijn kindertijd en ik denk er nog met heel veel plezier aan terug.

wat zijn we trots op ons familiewapen ...., beetje jaloers zeker ....