Als de politie het ijs niet vertrouwde, werd er een stok met een bord daarop gevaarlijk ijs neergezet.
Maar de meeste jongens probeerden het ijs toch en zakte er wel eens door. En dan klonk het lied
en dan werd de drenkeling door de hele troep naar huis gebracht, het was geen ramp maar een leuk verzetje.
Als je 's morgens wakker werd, was het eerst kijken naar de ramen of die nog bevroren waren. Van de vorst kwamen er bloemen op de ramen, het was een prachtig gezicht hoor.
wel in de zomer.....
Mijn vader had altijd een goede neus voor het weerbericht en wij vroegen altijd:
En als Pa dan zei:
waren wij blij, want dan kwamen de schaatsen uit de kast. Het was wel koud hoor buiten, maar Moe zei altijd:
Er woonde op het Pijnackerplein ook een gezin dat heette De Haan en die hadden een zoon en die heette Kees. Wij gingen allemaal wachten op Kees, want dat was onze leider met schaatsen.
En jawel hoor!!! Kees werd gezien en het was:
of
Hallo Kees
En toen kwam het gesprek op gang.
Wij gaan op de schaatsen naar Gouda, wat een evenement!!! Kees ging overal kijken en voelen hoe het ijs was. Elke dag was het ijs sterker. En Kees had een plan:
vroeg hij en er was een gejuich en er werd
geroepen.
Ook mijn vriendje Piet Engelfriet had vrij, dus die kon ook mee. Hij was 18 jaar en ik 15 jaar, maar Pa en Moe vonden het goed, dat Piet ook mee ging. En als hij mij veilig thuis bracht, mocht hij 's avonds bij ons mee eten. Moe zou erwtensoep koken. Dus wij kregen van Kees de opdracht om de schaatsen op te zoeken en na te kijken of alles in orde was.
Iedereen had wel een paar schaatsen of twee verschillende, maar dat mocht de pret niet drukken. Piet maakte onze schaatsen ook klaar, er moest nieuw veterband komen, nu dat was te koop hoor en een schuurpapiertje langs het ijzer, het kwam voor elkaar. Van de kou had je geen last, wel nee het werd feest.
Dus woensdagmiddag half één komen op het Pijnackerplein en dan op weg naar Gouda. Een hoeraatje voor Kees, want daar kwam hij al aan met zijn rugzak om en daar zat van alles in.
Hij gaf altijd de raad : kranten in je schoenen doen, want dan kreeg je geen koude voeten en onder je trui ook een paar kranten doen, dat hield de wind tegen, geen mantels of jassen aan maar een paar truien over elkaar aan doen. En die rugzak van Kees: daar zat van alles in, van alles om een schaats te maken als die kapot was, ook een flesje jodium, een potje vaseline en wat oude lappen, enfin er zat van alles in, zelfs een schroevendraaier!!!
Wij gingen lopen naar de Rotte bij de Zaagmolenbrug.
Veel ouders liepen ook mee. Aangekomen bij de Rotte gingen de schaatsen aan en allemaal achter elkaar en……….. daar gingen wij.
Altijd met het linkerbeen beginnen en Kees riep: "links, rechts, links, rechts". O, wat ging dat heerlijk, wat waren wij gelukkig allemaal. Kees schaatste voorop, maar hij had alles in de gaten hoor of alles goed ging. Wij moesten wel eens een klein stukje over het gras lopen, want onder een brug schaatsen was veel te gevaarlijk vond Kees. Je kon er doorzakken. Nu ook geen probleem hoor!!
En wij hadden ook allemaal geld bij ons, ja wat centen en een enkel stuivertje hoor, maar wij waren allemaal blij en gelukkig. Het ijssnoep bestond vooral uit polkabrokken, klein één cent en groot twee cent. En dan nog de tent met chocolademelk en anijsmelk, 2 ½ cent een kom vol. Maar wij stopten niet bij alle tentjes, nee, Kees wist precies waar wij wat gingen drinken.
Al het geld mocht niet op, want in Gouda en dat was het evenement, gingen wij een stenen pijpje kopen. Het was een wit pijpje en kostte 2 cent. En weten jullie nu wat bij dit feest hoorden??? Zo'n pijpje kopen en in je mond stoppen tussen je lippen en dan de tocht naar huis schaatsen en het pijpje heel thuis brengen.
Wij hadden onderweg twee keer gestopt om wat te drinken. Piet nam altijd anijsmelk en ik chocolademelk. Daar in de verte zagen wij Gouda en er ging een hoeraatje op want wij waren er bijna.
En ja, dit was het eindpunt, o wij hadden het gehaald en zonder ongelukken. Eerst aan de kant wat uitrusten en de schaatsen even uitdoen en wat heen en weer lopen, wij hadden allemaal nog schik.
Kees wist een tent waar die pijpjes verkocht werden en jawel, er waren er nog volop. Ik kreeg van Piet een pijpje, mocht er één van hem uitzoeken en ik was er blij mee. Sommige lieten het pijpje uit hun handen vallen en foetsie, kapot Weer een nieuw pijpje kopen en voorzichtig zijn!!!
En als Kees zei : Zie zo, wij gaan op huis aan en onderweg wordt nog twee keer 10 minuten gestopt en dan weer verder en het pijpje moet in de mond blijven, dan gingen we weer !!!
Dus nu op huis aan. Het werd al schemerig. Maar op het ijs brandde wat licht en het was prachtig. En eindelijk waren wij weer bij ons beginpunt De Rotte. Maar pas op je pijpje zei Kees.
Eerst schaatsen uit doen. Piet droeg mijn schaatsen ook maar, nou dat vond ik wel goed hoor en nog gemakkelijk ook. Een kwartier lopen en dan waren wij thuis En wij hebben het gehaald met een heel pijpje in onze mond. Pa en Moe stonden op ons te wachten en klapten in hun handen. Toen de trap op naar boven en daar was de tafel al gedekt en wij roken erwtensoep, heerlijk.
Ons pijpje legde Moe op de schoorsteen, zij was trots op ons. Het pijpje heeft er nog weken lang gelegen. Piet nam zijn eigen pijpje 's avonds mee naar huis, hij had gelijk, want het was van hem, nietwaar!!!
Mijn broers kwamen ook thuis en de pan met erwtensoep kwam op tafel. Pa vroeg een zegen voor het eten en dankte God, dat wij allemaal weer thuis waren. O, wat was die soep lekker met krabbetjes en spek en rookworst. Piet heeft twee borden vol gegeten. Moe zei:
Pa dankte voor het eten en toen moest Piet nog naar huis en weet je wat mijn vader toen deed?? Hij gaf Piet een dubbeltje en zei, dan kun je met de tram (lijn 22) naar huis, omdat je zoo goed voor Alie hebt gezorgd.
voor de Bosjeskerk
