Naar beneden

Stormramp van Borculo (1925)

Alie was pas 5 jaar en toch weet ze het nog ....

Het was 1925.

Het gebeurde op klaarlichte dag.

Het was een warme zomersche dag in augustus.

Het werd in de middag plotseling heel erg donker. Het leek wel nacht, angstig was het.

Er trok een orkaan over ons land.

Ik zie mijzelf nog staan op de waranda (5 jaar!!) met mijn handen samen en de oogjes dicht en dankte God dat mijn ouders mij altijd over U hadden verteld. Zoo bang was ik.....

Het heeft niet lang geduurd, na 5 of 6 minuten werd het weer licht. En daarna hoorden wij dat Borculo helemaal weg was. (Borculo ligt in Gelderland) Er waren doden en veel gewonden. Huizen met inboedel, allemaal weg, vreeselijk.


Maar heel Nederland schonk hulp. Koningin Wilhelmina, Prins Hendrik en Prinses Juliana schonken wel dfl 10.000,= gulden. In een paar weken tijd verzamelde Nederland 6 miljoen gulden in.

Wij als kinderen moesten ook geven. Pa en Moe zeiden, wij moesten van ons speelgoed ook iets geven, want de kinderen in Borculo hadden immers niets meer. Nu, dat deden wij !! Pa en Moe gaven geld en dekens en kleding. Iedereen gaf wat hij of zij missen kon. Er was overal een school waar het gebracht kon worden.



Mijn zoon Hans, een hele lieve jongen hoor, heeft een boek over de 20e eeuw waar alles in staat. Hij heeft er in gekeken en zei :

Ma, het is helemaal zoo U het verteld hebt

ik zie toen :

Ja kind (Hans is pas kort geleden geboren, 1943, dus is het nog een kind) je moeder is nog bij de tijd hoor !!

Maar dat wisten we toch al, want wat moeten we zonder Alie met al haar prachtige verhalen en versjes ???


Alie besluit met :

Leuk verhaal hè, Aadje (ben nog pas van 1950), ik vond het wel leuk, hoor.

Dat jullie dat toch in een boek moesten opzoeken........

wat zijn we trots op ons familiewapen ...., beetje jaloers zeker ....