Ooit moest ik een laatste serie lessen belastingrecht geven voor de tentamens. Daarin moest alle stof gerepeteerd worden. De lessen stonden gepland op 5 december?
'k Had een opdracht gemaakt onder de titel: Wie zoet is, krijgt lekkers. En toen een gastarbeider geïntroduceerd uit Spanje.
Binnenlands of buitenlands belastingplichtige en waarom. Had deze figuur recht op aftrek vanwege reiskosten (stoomboot, schimmel). In hoeverre waren ondernemingsregelingen op hem van toepassing (tig zwarte pieten in dienst). In welke tariefgroep moest hij ingedeeld worden. Hoeveel procent inkomstenbelasting hoorde daarbij. Alle onzin die ik bij elkaar wist te verzinnen heb ik erin gestopt. Met als slotopdracht de bijgeleverde boterletters te verdelen volgens de tarieven van de IB dan wel de VpB. Kon niet meer stuk. Als er die dag het 1 naar z'n zin heeft gehad, ben ik het wel geweest. Bij de studenten kon het trouwens ook niet meer stuk. Later maakte ik ook graag van sints diensten gebruik i.v.m. de aansprakelijkheid voor opstallen. Valt mijn schoorsteen van m'n dak omdat ik achterstallig ben met het onderhoud van m'n huis? Of is het zo dat ik onlangs wat hoorde op het dak: rijdt daar een vent in rode jas en muts op een wit paard. Stok in z'n hand. Een zwart iemand erbij die een zak draagt. Zit aan m'n schoorsteen te morrelen. Wie is nu aansprakelijk????
'k Had er al eerder last van. M'n eerste echte baan was bij de heeren R. Mees & Zoonen. Eerst Assurantiën, later Vermogensbeheer.
Op die laatste afdeling hadden een paar klanten de gewoonte ons met sint een boterletter te sturen. Ik werkte daar als iets secretaresseachtigs. Op 5 december ging het fout. Er lag een stapel conceptbrieven die ik moest verwerken. 't Lag aan de typemachine, zeker weten. Iedere brief die uit de machine kwam, was gaan rijmen. Dus kwartaaloverzichten, vragen om inlichtingen, jaarstukken, alles rijmde. 'Men' vond dat dat niet kon, maar ik kon het echt niet helpen. Van armoede hebben ze me toen maar gevraagd of ik de goede gevers van de boterletters op waardige wijze wilde bedanken namens de afdeling. Dat heb ik toen maar gedaan. Genieten was dat! Je moet toch wat, nietwaar?
Ook in 1963, toen ik 6 weken in het Zuiderziekenhuis heb gelegen vanwege m'n knie-operaties. Vlak voor sint.
Met op den duur allemaal reumapatiënten bij mij op zaal. Veel pijn, dus weinig blijdschap. Die mensen heb ik weten op te peppen door dagelijks sinterklaasliedjes met ze te gaan zingen. Wie ze niet kende, kreeg last met me tijdens het bezoekuur. 'Wilt u voor uw (meestal) vrouw of moeder volgende keer een sinterklaasboekje meebrengen. Anders kan ze niet meezingen. En dus ook niets krijgen'.
Gewoon een dolle boel van gemaakt. Voor iemand een lappenpop van vilt gemaakt, bedoeld voor haar kleindochter.
Krijg ik ineens te horen dat ik de dag voor sint naar huis mag. Tja, en dan ga je. Terwijl je zelf niet kunt slapen van de emoties van het afscheid, schuift de nachtzuster naar binnen. Stopt een grote doos bonbons in m'n pantoffel onder m'n bed. Hadden de zaalgenoten bij elkaar gelapt, en de zuster gestrikt om piet te spelen. Op dit soort momenten ben ik dan even stil.
Meer sint? 'k Werkte ooit in de juridische faculteit (Rechtsgeschiedenis) van de Erasmus Universiteit. Nieuwe slachtoffers: sint vieren. 'k Heb surprises gemaakt en voorzien van gedichtjes in sonnetvorm, half nederlands half frans (ala John O'Mill).
Of surprises voor de kinderen met een 'ren-je-rot'-programma. Op iedere nieuw aangeduide plaats lag een kleinigheid met een gedichtje dat een andere plaats aankondigde. In de wasmachine (2e verdieping), buiten in het konijnenhok, de tas achterop m'n fiets in de garage, enz. Net zo lang totdat alle cadeautjes gevonden waren. En zij de energie kwijt.
Wat het ook altijd goed deed: een surprise in de vorm van een gevulde po: ontbijtkoek kneden, daarin het cadeautje, en dan een beetje sinas erbij. Niemand die nog wilde.....
Nu is het weer bijna 5 december. Vol verwachting klopt m'n hart. Dit gaat echt nooit over!
En toen kreeg Aad een kado via de post van die lieve nicht en Aad dichtte daar het volgende bij :
-
van dichten comt mi gene bate
die lieden raden mi dat ict late
de leyder van tgeldrops roedel
zat hiermede egt voor janszn doedel
op het postkantoor een rood pakket gekregen
en toen weer per fiets langs 's Heeren Wegen
thuis natuurlijk vlug kijken, maar wel helaas op z'n kop
maar gelukkig zat op de Amerylis een denkbeeldige dop
na wat kloppen en zuigen
begon schrijver dezes heel diep te buigen
lieve lieve lieve nicht, wat doet Gij mij aan
ik moet het zelf (s) H2O geven uit de kraan
tzt verhuist het object echter toch naar 's webmasters kantoor
hopelijk is het dan niet al te snel een lor
mijn hobby is dit echter niet
als rotterdammer heb ik dat gevoel voor planten nl niet
mijn stelregel luidet, aldus carliene en ze is helemaal korrekt
plastificeren en asfalteren , heeft veel meer effekt
maar gelukkig houdt Carliene veel meer van planten en bloemen
haar tuin is dus altijd om te zoenen
kom je daar maar eens snel van overtuigen
anders valt straks mijn hele gedicht in duigen
want rijmen en dichten
dat doe ik graag voor nichten
maar toch, onze onuitsprekelijke dank gaat toch hierbij
je krijgt pas (?) iets terug in de maand genaamd mei
lieve lieve groeten uit het Gelders Dorp
helaas zoo'n 136 km verwijderd van 't capelle dorp
tkale neef kan nu enkele maanden overdenken
wat hij zijn hartelijke nicht terug kan schenken
een stille wenk, liefst zeven
maakt het wel wat gemakkelijker iets terug te geven
Meen je dat Aad dat je dat niet meer weet? Jij hebt toch ook les gehad van De Groot?! En daarbij leef je nog eens in het 'roomse' Brabant..... Ik snap er niets meer van.
De Middeleeuwse Beatrijs begint toch als volgt:
-
'Van dichten comt mi cleine bate.
Die liede raden mi dat ict late
ende minen sin niet en vertare.
Maer om die doghet van hare,
Die moeder ende maghet es bleven,
Hebbic een scone miracle op heven,
Die god sonder twivel toghede
Marien teren, diene soghede.'
Een paar maanden later kwam deze foto terug van Hanna, had ook een Amerylis van nicht gehad :
want was helemaal verrot, Aad had hem of haar te veel water gegeven.......... HOU JIJ JE NU MAAR BIJ JE VERHALEN, klonk het nog........... en daar is Aad het helemaal mee eens, weet je wat, hij hangt die foto van Hanna op !!!
