En toen dook Aad een boek op van zijn Geschiedenis leraar (link)
Gedenkboek in opdracht van de Kamer, geschreven door Dr. J. Verseput
voor de Kamer uitgegeven door W.L. & J. Brusse N.V., Rotterdam, 1955
en daar maak je natuurlijk wat samenvattingen uit, bijvoorbeeld het onderstaande verhaal, want geschiedenis blijft Aad's afwijking.
Een afzonderlijke plaats nemen de deviezenregelingen in. In Februari 1932 was door de Regering een Deviezenwetsontwerp ingediend, krachtens hetwelk de Kroon gemachtigd werd betalingen door Nederlanders aan onderdanen van staten, waar soortgelijke regelingen golden, aan beperkende voorwaarden te onderwerpen.
De Overheid stelde zich de gang van zaken in grote trekken als volgt voor: de Nederlandse importeur, die een schuld aan een buitenlander had, diende deze aan de Nederlandsche Bank te betalen. De buitenlander, die een schuld aan een Nederlander moest voldoen, moest deze aan de Centrale Bank in zijn land betalen. De Nederlandsche Bank wikkelde dan de zaken af met de buitenlandse instellingen volgens vaste openlijk bekend gemaakte koersen. De Nederlandsche Bank droeg er tenslotte zorg voor, dat de Nederlandse exporteur werd betaald met het geld van de Nederlandse importeur, terwijl de buitenlandse Centrale Bank hetzelfde deed ten opzichte van de im- en exporteur in dat land.
Tijdens de behandeling in de Tweede Kamer ontbrak het niet aan waarschuwingen tegen het aan de Overheid in handen geven van een dergelijk wapen, want al lagen deze deviezenregelingen uitsluitend op het terrein van het betalingsverkeer, zij konden in werkelijkheid ook worden toegepast ter regeling van het goederenverkeer.
Zij toch vormden een aanvulling op de contingenteringspolitiek en konden door de Regering zodanig worden gehanteerd, dat de protectie op verkapte wijze langs een achterdeur kon binnenkomen, doordat het verbod aan Nederlandse importeurs om leveranciers in het buitenland te betalen automatisch leveringen uit het buitenland onmogelijk maakte.
