En toen dook Aad een boek op van zijn Geschiedenis leraar (link)
Gedenkboek in opdracht van de Kamer, geschreven door Dr. J. Verseput
voor de Kamer uitgegeven door W.L. & J. Brusse N.V., Rotterdam, 1955
en daar maak je natuurlijk wat samenvattingen uit, bijvoorbeeld het onderstaande verhaal, want geschiedenis blijft Aad's afwijking.
Op de dag van het uitbreken van de oorlog was het internationale betalingsverkeer practisch geblokkeerd. Als gevolg hiervan waren bij de Kamer van Koophandel talloze klachten uit het bedrijfsleven binnengekomen, die zij naar vermogen trachtte op te lossen.
Op 24 Juni 1940 trad een nieuwe regeling van het deviezen verkeer in werking, waardoor een beperkt internationaal betalingsverkeer mogelijk werd. Enkele maanden daarna werd zelfs een multilateraal stelsel van internationale betalingen via een verrekenlokaal te Berlijn in het leven geroepen. Veel practische resultaten leverde dit evenwel niet op.
Dr H. Fischböck koesterde echter verderstrekkende plannen. Hij wenste opheffing van de deviezengrens. Van ambtelijke zijde, zowel als van de kant van het bedrijfsleven, werd alles in het werk gesteld de deviezenbarrière in stand te houden. Zelfs ging Mr H. L. Woltersom op verzoek van Mr. L.J.A. Trip, Secretaris-Generaal van het Departement van Financiën en President van de Nederlandsche Bank, een bezoek brengen aan Reichsminister Funk in Berlijn om dit heilloze plan onuitgevoerd te houden.
Bij dit onderhoud gaf Funk toe, dat deze maatregel het beste zou kunnen worden gekwalificeerd met het woord Raub. Hij voerde de maatregel dan ook niet uit, maar een half jaar later wist Dr Fischböck zijn plan met steun van o.a. Goering uitgevoerd te krijgen.
Met ingang van 1 April 1941 zou de deviezengrens tussen Nederland en Duitsland worden opgeheven. Het bekend worden van deze maatregel noopte Mr Trip op 20 Maart 1941 zijn ontslag te nemen. Hij werd opgevolgd door Mr M. M. Rost van Tonningen.
De opheffing der deviezengrens maakte het leeghalen van Nederland mogelijk. Op 1 Maart 1943 was de voorraad goud van de Nederlandsche Bank uitgeput. Het rijksmarkensaldo was daarentegen gestegen van 83 millioen (einde Maart 1941) tot 3646 millioen tegen het einde van September 1943. De economische uitplundering scheen haar hoogtepunt te hebben bereikt.
