Een e-mail sturen naar Hans? Zijn e-mail adres is hans@engelfriet.net
(klik op deze tekst om een voorgeadresseerde mail te openen)
Terug naar  het Engelfrieten overzicht

Naar beneden 

Siebel kraak

Hans Engelfriet citeert even uit de krant, waarbij je moet weten dat Vader Piet bij Siebel heeft gewerkt ....

Een verhaal over de Siebelkraak in 1965. Vader Piet was hier later ook nog nauw bij betrokken. Het stond per 03-04-2001 in het Rotterdams Dagblad onder de rubriek Roets en geschreven door Joop Pannekoek.

Integraal bijgaand het betreffende artikel :

DE SIEBELKRAAK

Pipo, zoals Rob de Jong steevast werd genoemd, kende ik uit Pardoel. Hij was daar zo'n beetje de huisdealer en verkocht rokerij en slikkerij. Perventine - een soort amfitamine - leverde hij als zoutkristallen in dunne buisjes. Je maakt een lucifershoutje met speeksel wat nat en dan bleef een beetje bitter spul plakken dat je oplikte en je moeheid verdween. Dat je daarbij ook de acute kakelziekte opliep, nam je voor lief. Als iedereen kakelt luistert toch niemand; het leek soms wel een kippenhok bij meneer Pardoel en alles ging nergens over.

Die pepmiddeltjes werden uit Italië en Spanje gehaald. Daar waren ze vrij verkrijgbaar en als je bij de Wagons-Lits werkte, wat veel Rotterdammers deden, was deze handel een welkome aanvulling op het hongersloon. Theo van der Vaart, Riekus Waskovsky, zelfs Arie Gelderblom naar ik meen, reisden regelmatig naar het zuiden om met snoepgoed terug te keren.

Nu was dit spul in Rotterdam wel handig, want je ging er van hollen en die tijd was niets te doen in de stad en als er iets was lag het mijlen ver uit elkaar. Kon je in Amsterdam een blowtje opsteken en naar rustieke geveltjes staren, bij ons viel in de fifties helemaal naar nakkies te staren. Doorlopen moest je van oom Agent en dat lukte goed met die rommel; je vloog. Bovendien viel je er van af.

Ik keek erg naar Pipo op. Hij stotterde, had in de gevangenis gezeten en hij was betrokken geweest bij de beroemde Siebelkraak. Daarover gingen veel verhalen maar hoe het precies zat, daar moet Jacques Post nog maar een een boek over schrijven. Commissaris Blaauw tipte laatst enkele sluierpunten op.


Het was koninginnenacht, 30 april 1965, en voor juwelier Siebel bij het Beursgebouw stond een telefooncel; buiten gebruik. Van daaruit werd een gat gehakt door twee juwelenjagers. Alleen; hun postuur verhinderde de klauterpartij naar binnen. Dus werd de smalle Pipo. dansend uit De Wiek geplukt om de klus te klaren; hij wist inderdaad naar binnen te wurmen en haalde de zaak met zakken leeg. De buit werd verdeeld en ieder ging zijns weegs.

Hoewel de politie al snel enige verdachten in het vizier had, was de buit - op één oorbel na - nog niet teruggevonden. Ook Pipo werd ernstig in de gaten gehouden. Na een aantal enorme missers van de op succes beluste Rotterdamse politiemacht - communicatieproblemen, vertelde Blaauw - kwam men tot de conclusie dat de buit zich in bagagekluizen van het Centraal Station moest bevinden. Je kon die wel openen, alleen had je dan nog geen verdachten. Dus werd er stevig undercover gepost. En er dreigde succes.

Op een dag signaleerde Piet Speurneus een wel erg argwanend om zich heen glurende Pipo bij de kluisjes; dit was de tijd om toe te slaan. En terwijl hij omzichtig opende, werd hij door de gehele politiemacht op zijn nek gesprongen en afgevoerd. Alleen; in de kluis lagen enkel oude kranten; geen spoor van juwelen. Dus ziedend moest de sterke arm de lachende verdachte laten gaan; hij had ze weer te pakken.

Natuurlijk, want Pipo was niet helemaal gek. Hij had sleutels van meerder kluizen en hij zou zijn beloerders toch niet zomaar naar de buit brengen. Later legde hij me treffend uit: Als je 'n beetje stout bent, ga je toch ook niet in een opvallende auto scheuren. Gewoon een oud Opeltje en je vooral gedeisd houden".


Halj juni werd de buit toch gevonden en in december de laatst verdachte, Arie, in Lissabon gearresteerd; zes,vier en drie jaar waren de niet malse straffen. Pipo sleet zijn laatste jaren in zijn galerij met de toepasselijke naam "De Expositie". Hij handelde wat in echte of nepkunst en sprak vrijelijk over zijn verleden. Enkele jaren geleden werd hij daar doodgeschoten. Jammer, want Pipo was een gentlemanboef, een soort dat uitgestorven is. En het raadsel van zijn dood is nog steeds niet opgelost.


Na deze kraak is Vader Piet nog druk bezig geweest om allerlei artikelen aan te kopen, want na de uitkering van de verzekeringsmaatschappij hield Siebel destijds uitverkoop in het latere opgeheven filiaal aan de Coolsingel en volgens de verhalen van vader van destijds, heeft Siebel hieraan nog flink verdiend.




We ontvingen de volgende reaktie:

Ik heb het verhaal gelezen, leuk maar het klopt niet helemaal.

Pipo is niet naar binnen geweest, Pipo stond alleen op de uitkijk.

Hij was ook geen gentleman inbreker.

De juwelen hebben trouwens eerst een paar dagen in de kofferbak van een auto gezeten, maar nadat J. de Graaf en rooie Koos de politie hierover de tip gegeven had, ben ik ze samen met J. Luxemburg op een bromfiets uit de auto gaan halen. Terwijl de politie allles had omsingeld, zijn we weg kunnen komen, dus toen hadden ze weer geen bewijs.

Ik ben de enigste van de sportieve kapitaal verplaatsers die nog leeft.

Wil je nog meer details, mail maar terug. Ik heb 5 jaar gevangenisstraf hiervoor gehad, waar ik 15 jaar over heb gedaan omdat ik 11 keer heb kunnen ontsnappen.......

Dat van de telefooncel klopt, want die waren vroeger zo goed als geluiddicht. Wij hebben destijds Pipo erbij gehaald, die zat toen in de kroeg en op de uitkijk gezet want aan de achterkant was er een garage en daar stonden de deuren van open en we waren bang dat daar iemand ons kon horen,maar hij is nooit mee naar binnen gegaan want Jaap en ik waren allebei superslank destijds.

We hebben alleen de etalages en vitrinekasten leeggehaald, er zat wel een sleutel op de brandkast want we waren bang dat er alarm zat op het kantoortje.

Van de buit is niet veel boven water gekomen, er is bij Pipo wat juwelen gevonden en naar ik weet is er verder weinig boven water gekomen.

Pipo is later in heroine gaan handelen samen met Hongkong Chinezen die hij had leren kennen in Alkmaar in de gevangenis. Daar is hij ook door vermoord....

Jaap L. is gestorven in Spanje, een aantal jaren geleden aan een hartverlamming.

Ik had destijds Com. Blauw een uitnodiging gestuurd voor de begrafenis die was heel trots dat hij daarvoor was uitgenodigd en dacht dat het van de fam. afkwam, de paardelul, Jaap haatte hem maar de rest van het korps destijds hadden het wel door dus die hebben zich rot gelachen.(dit kunnen 2 ex agenten nu nog bevestigen.)

Maar wil iemand nog meer weten dan hoor ik het wel, stof genoeg.





Familiewapenklein
wat zijn we trots op ons familiewapen ...., beetje jaloers zeker ....


Terug naar de top





Last update :

13 Juni 2007