Dinsdag 23 november 2004 vierde ik mijn 61e verjaardag.
Het werd weer een prachtige dag met bezoek van vele vrienden, bekenden en familie.
Natuurlijk waren onze kinderen ook weer van de partij. Elk jaar informeren onze kinderen bij mij, wat ik voor mijn verjaardag moet hebben. En elk jaar komt weer hetzelfde antwoord: "Ik weet het niet……kijk maar".
Dat antwoord gaf ik dit jaar ook weer. En wat kreeg ik toen op mijn verjaardag van onze kinderen? Niets !!!!
Wel had Edwin iets gemaakt, nou één A-4tje met een gepikte foto van onze website, dat kon er wel van af.
De dag erna moest ik om 13.00 uur bij Edwin zijn. Ik moest mij goed aankleden met een warme trui aan, geitenwollen sokken, kaplaarzen aan en vooral een warme muts.
Nu, zij kunnen mij wat, dacht ik en laat in de avond ging ik toch maar rustig slapen. Maar onze kinderen hebben naar mijn mening niet zo goed geslapen, want wat hadden zij hun vader aangedaan!!!
Met goede moed ging ik dus de volgende dag samen met Lenie en Marco naar Edwin. Iedereen stond ons al op te wachten. Ik moest mijn auto parkeren voor Edwin's huis en overstappen in zijn auto.
Nou, dat werd mij het ritje wel. Van Rotterdam-Zuid naar het centrum van Rotterdam en toen naar Overschie.
De jongens dachten zeker, dat zij mij hier een plezier mee zouden doen. Nu, ik vond de rit wel leuk, maar als zij nu dachten, dat ik weer een heel reisverslag zou gaan schrijven, nou dan hadden zij het mis.
En toen plotseling, kreeg ik toch argwaan, want wat zag ik…………Edwin reed toen zeer snel naar Rotterdam-Airport, zoals hij dit graag noemt, want hij werkt er en kent precies de weg daar.
Met zijn pasje kwamen wij op het parkeerterrein en toen moesten wij allemaal uitstappen.
Ik begreep het al. Op het A-4tje was al geschreven, dat ik allang had gevaren met de Spido(al vele malen) en ook zelfs met de pannenkoekenboot, dus nu moest ik de lucht wel in.
Spoedig waren wij gearriveerd bij het kantoor van Luchtvaartmaatschappij Kroonduif B.V. en jawel hoor…….ik ontving een plaatsbewijs voor 3 personen voor een rondvlucht van 30 minuten. Na kennis gemaakt te hebben met de piloot, arriveerden wij (Lenie, Marco en ikzelf) bij een klein vliegtuigje.
Nu, wij moesten er ons allemaal letterlijk inhijsen en uiteindelijk zaten wij opgepropt in dat vliegtuigje.
De piloot informeerde waar wij woonden. Nou, dan gaan wij toch ook even naar Hellevoetsluis….
De motor werd gecontroleerd en er werd verbinding gezocht met de verkeerstoren. Alles was in orde, dus op naar de startbaan.
En daar gingen wij. Ik moet jullie wel eerlijk bekennen, dat ik het in het begin wel een beetje griezelig vond. Dit was wel anders dan vliegen in een Boeiing. Al spoedig waren wij al op een hoogte van ca. 400 meter en volgens de piloot vlogen wij met een snelheid van ca 185 km per uur. Van dat laatste merkte ik niet veel.
Onderweg vertelde de piloot waar wij nu waren. Rechts zagen wij al het dorpje Maasland in het Westland. Wij gingen nu richting Vlaardingen en Maassluis en passeerden toen de Nieuwe Waterweg en zagen het dorp Rozenburg. Al spoedig zagen wij het Kanaal door Voorne en dus waren wij al boven Hellevoetsluis. Wij moesten goed zoeken waar ons huis stond; hebben het niet kunnen ontdekken.
En toen……met een enorme duik over het Haringvliet gingen wij richting Oudenhoorn, Zuidland en Spijkenisse. Zo kwamen wij terecht boven de grote tanks van de olieraffinaderijen.
Vanaf de grond zie je altijd die hoge grote brandende pijpen. En hoewel wij flink hoog vlogen ontstond er opeens een flinke turbulentie van die pijpen tot driemaal toe. Maar ook dat hebben wij overleefd.
Spoedig waren wij weer snel met de rondvlucht boven Rotterdam met de huidige sky-line. Wat was dat mooi allemaal, nou daar zat wel een verhaaltje in, dacht ik toen. Natuurlijk ook nog even een duik over De Kuip en toen over de van Brienenoordbrug. Nou ja brug, voor ons was het maar een bruggetje.
Rechts zagen wij Capelle a/d IJssel en de beruchte Algrabrug naar Krimpen a/d IJssel en jawel….weer heel spoedig daarna Prinsenland, Alexanderpolder en Ommoord.
Hierna werd de landing al ingezet en zeer veilig arriveerden wij weer op Rotterdam-Airport.
Wat een belevenis was dat!!! Eén om niet snel te vergeten.
Als bewijs ontvingen wij allemaal een vluchtcertificaat, wat nu natuurlijk weer in mijn kamer hangt.
Nu, dat was ook allemaal heel gezellig en via een bezoek aan de snackbar hebben wij daar allemaal heerlijk gegeten.
Ook van moeder ontving ik natuurlijk weer cadeaus. Het waren er dan wel geen 61, want daar kan moeder niet meer aan beginnen.
Zij had nog wel een heel leuk cadeautje voor mij. Nou ja, leuk, ik vond het niet helemaal geslaagd.
Zoals jullie allemaal wel zullen begrijpen, het waren geweldige dagen voor mij.
