Een e-mail sturen naar Hans? Zijn e-mail adres is hans@engelfriet.net
(klik op deze tekst om een voorgeadresseerde mail te openen)
Terug naar  het Engelfrieten overzicht

Naar beneden 

Hans' herinneringen aan zijn vader Piet

Zijn begrafenis op 13 februari 1997

Als afsluiting van dit verhaal over mijn herinneringen aan mijn vader Piet acht ik het noodzakelijk om tot slot hiervan alsnog de woorden te herhalen, die ik heb uitgesproken tijdens de Dienst van Woord en Gebed voorafgaande aan zijn begrafenis op donderdag 13 februari 1997:

Vandaag 13 februari 1997 is het moment, dat wij onze vader naar zijn laatste rustplaats begeleiden. Op zo'n moment komen allerlei herinneringen van vroeger naar boven.

Wie was vader?

Eigenlijk wil ik daarover in drie gedachten met u nadenken vanuit mijn eigen beleving van de afgelopen jaren.

De onzekere.

Dit is zeker niet negatief bedoeld. Vader moest altijd zeker zijn van zijn zaken, die hij deed en dat maakte hem dan ook onzeker. Zo was hij vroeger in zijn werk. Jarenlang haalde ik hem 's avonds op bij de winkel van Siebel aan de Nieuwe Binnenweg. Het geld van die dag werd geteld, de dure ringen werden geteld enzovoort. Pa controleerde dit vele malen en ik zei dan ook, pa dat heeft u toch al geteld? Ja maar ik moet het zeker weten. Voordat dan de boel was afgesloten en het alarm was ingesteld, waren wij weer een halfuur verder. Ook dit werd vele malen herhaald.
Zo was eigenlijk zijn hele leven. Hij moest het zeker weten, waardoor hij voor mij altijd onzeker over kwam. Is dit erg? Welnee, het gaat eigenlijk automatisch over in het volgende punt:

Plichtsgetrouwe.

Want ook dat was vader, zijn leven lang. Mijn herinneringen beginnen zo in de jaren vijftig, de opbouw van ons land. Er moest hard gewerkt worden en men had het niet zo breed als tegenwoordig. Met een groot gezin woonden wij op de etage in de Willebrordusstraat nr. 97b. En wat heeft hij met veel plichtsgetrouwheid gewerkt voor het bedrijf en voor het gezin.
Ook in het huis waar wij woonden werd veel verbouwd. De zolder werd als verdieping verbouwd om slaapplaatsen te creëren voor de kinderen. Alles werd gedaan voor het gezin, niets was te veel, want het was zijn plicht, dat vond hij. In latere jaren zorgde hij ervoor, dat wij met vakantie gingen naar Rockanje, soms wel een maand. Hij kwam dan veertien dagen. Ook dat was zijn plicht. Ook latere vakanties via het bedrijf In Uddel op de Veluwe werden door hem geregeld. En altijd alles uit plicht. Tot het laatst toe heeft hij zijn plicht gedaan. Ook toen het de laatste jaren niet meer zo goed ging, kon je aan hem merken, dat hij het moeilijk hiermee had. Want hij was ook altijd:

De zorgzame.

Veel zorg en liefde voor moeder en de kinderen hebben zijn leven hier op aarde gesierd. Altijd zorgzaam en behoedzaam, dat kenmerkte hem. Later gold dit zeker ook voor zijn kleinkinderen en ook zeker voor het kleinkind, ons kind, wat veel te vroeg is gestorven. Ook de jaren in de Hofstee, vooral de beginjaren was hij zorgzaam. Meehelpen met opruimen en afdrogen, dat deed hij graag. Tot ook dit niet meer ging en zo zijn leven langzaam aan het einde kwam.

Was dit nu onze vader? Wel dit waren zo maar wat herinneringen aan hem op dit moment in deze dagen van definitief afscheid nemen. Vader is niet meer. Dat klinkt vreemd en zal de eerste tijden vreemd blijven klinken.
Vader had ook een groot geloof, hoewel hij daar niet vaak over heeft gepraat. Maar als hij hierover praatte, dan was het ook zo heerlijk en volmaakt. En hoewel de banden met de kerk waren verbroken, God heeft hem nooit vergeten en ook vader heeft God nooit losgelaten. Ook op de spaarzame momenten in de Hofstee, kon hij plotseling zo getuigen van zijn Heer en Heiland, dat je er stil van werd. Vaak ook ging dit gepaard met het zingen van aloude psalmen en liederen. Want ook daar heeft hij zijn hele leven intens van genoten. Muziek nam een grote plaats in, in zijn leven.

Wij gaan nu verder. Ja moeten nu verder. Wel zonder onze aardse vader, maar wel verder met onze hemelse Vader.

Voor moeder was het al eenzaam, maar deze eenzaamheid wordt nu groter. Welnu, wij zullen om u heen blijven staan, wat er ook gebeurt. En laten wij daarin met z'n allen de kracht mogen ontvangen om ook dit te volbrengen.

Maar dat geldt voor iedereen hier aanwezig. Moge er van dit heengaan van onze vader iets uitgaan tot ons allen.

Tot slot wil ik u mede namens mijn moeder en de overige familie u allen hier aanwezig hartelijk bedanken voor uw aanwezigheid en belangstelling hier en ook voor de steun van velen in de afgelopen jaren.

VADER RUST NU ZACHT IN VREDE !!!!

Hellevoetsluis, 10 oktober 2001.

piet 20 jaar






Familiewapenklein
wat zijn we trots op ons familiewapen ...., beetje jaloers zeker ....


Terug naar de top





Last update :

14 December 2001