Rotterdam verliest langzamerhand zijn dialect uit schaamte, in tegenstelling tot Amsterdam dat er trots op is. Maar antiekhandelaar Cor Hoofdman (63) is een uitzondering. Hij zou 'Rotterdams' kunnen doceren. Zijn uitspraak is perfect en zijn taalschat uitgebreid. Daarbij is het een bijzondere man. Hij is volkomen zichzelf. Hij spreekt zijn clientèle aan zoals hij dat wil en als je dat niet bevalt, lazer je maar op. Het schijnt te werken, want niemand doet het. Met het uiten van meningen neemt hij geen blad voor de mond. Een middagje met hem praten is een middag uit. Men kan hem vinden op het entresol van zijn zaak 'De Doofpot' in de Gerard Scholtenstraat.
Doorgaans zit hij aan een tafel wat te restaureren.
Ha, nozem, kom je effe tokken? Gezellig zeg, ga zitten. Ik blijf vandaag niet te lang. Ik moet effe naar het ziekenhuis. Een knul uit de kroeg ligt 'r al een paar weken plat. Ik moet de geintjes overbrengen die hij mist. Alles flink aandikken natuurlijk. Die gasten leggen blauw op d'r nest. Eerlijk, ik zweer het. (De bovenburen maken herrie op dat ogenblik) Moet je horen? Wat een rotherrie. Die lopen niet gewoon, die slaan hun hielen tegen de grond en dan de rest van hun voeten tegen de wereld.
Ach ja, als je maar lachen ken. Eigenlijk is de wereld een bos haar. Het zit altijd in de klit. Het is overal the same. Een goeie Rotterdammer voelt zich doodvreemd in ze eigen stad. Vroeger had je de Oppert. Het kroegje van Nelis Ladage. Daar kwam het geteisum van Rotterdam. Ouwe Bram, Toon de Bult, Hans Kraaiepoot, al die gasten die langs de weg hun geld verdienden. Ik zal Nelis nooit vergeten. Die vent had een paar klauwen, daar zei je excellentie tegen. Je kon beter geen vriend van hem zijn. Want als die vrijer je een klauw gaf, dacht je zomaar dat het oorlog was.
Die mensen zijn er niet meer. Ze kommen tegenwoordig heel denderend binnen, want ze zijn zo heer. En verstand van antiek dat ze hebben? Daar heb je geen voorstelling van. Ze weten er geen flikker van. Wat antiek betreft doet Rotterdam zijn naam eer aan, het is rot. Verder kopen ze status. Een auto, een tweede huis, een kleurentelevisie en dan nog een beetje antiek. Dat is het tegenwoordig. Ze maken elkaar mesjogge. En ik krijg ze in de zaak. Wat kopen ze?
Stoeltjes met krullen. Dat is geen antiek, dat is opoe. Maar ze zoeken ook geen werkelijk antiek. Ze zoeken Opooooeee! Tuurlijk je ken ze bedonderen, wat wil je? Je moet het gewoon, ik zal sterven: hoe eerlijker je bent in deze handel, hoe minder je verdient, want dan gaan ze je juist wantrouwen. Je moet oneerlijk zijn, dat ken je wel nagaan.
Elke dag worden er 68 antiekzaken geopend, waar halen die hun handel vandaan? Dacht je dat ik achter in de tuin een boompje had staan, waar ik elke morgen aan sta te rammelen om aan handel te komen? En als je ze hoort die handelaren, ze vinden allemaal goud. Nou, ik vind nog geen antieken wandluis......
Meestal komen de mensen kopen in het bijzijn van een expert-familielid, want 'ze stoppen je tegenwoordig wat in je klauwen als je niet oppast'. Zo'n expert hebben de handelaren direct door. Die jongens praten over middeleeuwen en ridders of ze d'r verdomme mee geknikkerd hebben. Aan het end van de rit gaan ze de deur uit met een zootje antiek van heb ik jouw daar, maar ze hebben misschien voor een joetje muurvulling.
Ik heb klanten gehad, die kochten bij mij ouwe portretten die nog geen twee cent waard waren. Die hingen ze thuis op en daaronder zo'n fietseplaatje met de naam van een van hun voorouders. Nou vraag ik je toch, heb je dan geen minderwaardigheidscomplex zo groot als een muziektent?
Er is weer nou zo'n rage met Courvois-klokken. Hele beste handel. Ze komen uit Frankrijk. Een gooser uit Maastricht die in Parijs studeerde is ermee begonnen. Hele vrachtwagens vol heeft 'ie hierheen gebracht. Ik heb er ook eentje hangen. Die kan je meenemen voor 200 piek, dan verdien ik er geen stuiver aan, eerlijk niet. Maar geloof nou niet, dat je dan thuis iets aan de muur hebt hangen. Het is gewoon een vogelkooi met een beddepan die tikt en soms de goeie tijd aangeeft. Dat is toch de hele antiek. De mensen die erin handelen hebben er geen verstand van en de mensen die komen kopen nog minder.
Wat zeggen ouders tegen een knul die nergens voor deugt? Begin jij maar zo'n winkeltje. Leuk voor de kennissen toch om te zeggen: 'Bob zit in de antiek'.
En die ouwe reclasseringsknapen. Als ze een jaar hebben opgeknapt, krijgen ze wat centen in hun poten om een zakie in antiek te beginnen. De Rotterdammer, de geweldige koopman, trapt erin. Laat me niet lachen.
In Rotterdam heb je nog maar weinig goeie kooplui. Je hebt wel goeie aandeelhouders. Nee hoor, laat mij maar lachen met mijn vijftien miljoen klanten. Er gaan er steeds meer af. Iedereen begint tegenwoordig een antiekzaak. Als je in een flat woont en je vergeet 's nachts beneden de deur te sluiten, zit er de volgende morgen een antiekzaak in je portiek. En dat geeft niet eens zo erg.
De grote pest is de particulier. Ze kopen wat bij je en gaan dan adverteren. Eerlijk, geloof me: Ik verkoop iemand een lekkere gave stoeltjesklok, tamelijk scherp aan de prijs. Wat doet die doodvaller d'r mee? Adverteren. Steeds dezelfde toer maak je mee. 'Wegens vertrek aangeboden enzovoort'. Als je dat zou bijhouden elke dag dan is heel Kralingen en heel Hillegersberg al minstens drie keer in zijn totaliteit vertrokken.
Misschien is er iemand die nog meer anekdotes heeft over Cor Hoofdman. Ons emiel adres staat bovenaan, dus hou je niet in....
