Nou, dat was weer eens wat anders. Wat een grote legerplaats was dit, wel 5000 man, t.w. veel verbindingstroepen, artillerie, aan - en afvoertroepen, geneeskundige troepen, kortom een enorm complex.
In eerste instantie werd ik geplaatst bij de D -compagnie van de 108e Verbindingsbedieningscompagnie. Maar al na een week bleek, dat dit fout was, want ik was telexist en was geplaatst bij radiomensen. Dus weer een hele administratieve rompslomp en dus naar de A - compagnie van hetzelfde regiment.
In ons bataljon lagen jongens van allerlei pluimage d.w.z. ook jongens, die al bijna afzwaaiden. Dat kon je dan ook duidelijk aan hen zien, ze zagen er moe en afgestompt uit en werden dan ook oude stompen genoemd. Wij waren jong en fris en werden derhalve fillers genoemd.
Naast echte oefeningen, die wel leuk waren, was het een zeer vervelend kazerneleven. Alle voertuigen moesten wekelijks helemaal uit elkaar gehaald worden, zo ook alle apparatuur en dan schoonmaken. En de volgende week weer in elkaar zetten. Week in week uit. De verveling sloeg nu echt wel toe. Wij waren dan ook erg blij, wanneer wij weer op oefening gingen, dat was veel leuker.
En gelukkig waren er vele oefeningen. Met een aantal wagens ( 3 tonners) vertrokken dus een aantal ploegen voor meestal een week om verbindingen te testen. Op speciale adressen (boerderijen) bivakkeerden wij. Wellicht werden die eigenaren van deze boerderijen hiervoor betaald door defensie, want bijna altijd mochten wij in goed uitziende schuren slapen en naast onze eigen rantsoen kregen wij ook nog vaak eten van onze gastheren en vrouwen en 's avonds meestal bij hen thuis koffie drinken en ook wel een biertje. Op zich dus geen slechte tijd.
Ook de oefeningen in het buitenland waren altijd leuk in Duitsland en België. Maar als klapstuk herinner ik mij nog goed de grote NAVO oefening van zes weken in Duitsland. Wat een troepenverplaatsing!!! Vele onderdelen deden mee, waaronder ook de stoottroepen, waarover later meer.
Ik behoorde bij de kwartiermakers en moest dus meehelpen het kampement in te richten. Na bijna 8 uur rijden waren wij op onze plaats van bestemming en onze taak was het om zo spoedig mogelijk de verbindingen te regelen. Aan de inrichting van de keukens werd hard gewerkt en zo ook een eind verder werd hard gewerkt aan de latrines (toiletten).
Zowat tegen middernacht arriveerden ons verdere bataljon. Nu alles was compleet, dus konden wij lekker gaan slapen in onze pubtentjes. Nu eens geen wacht lopen, want ik had tot de kwartiermakers behoord.
Elke dag moesten wij dienst doen in onze eigen telexwagens. Om alles zo echt mogelijk te laten verlopen, werden er zgn. echte berichten verzonden. Naast al deze flauwekul gebeurde het op een dag, dat er toch een echt bericht binnen kwam.
Op een zekere nacht zouden de stoottroepen 's nachts een aanval inzetten, ook op ons bataljon. Defensie vond het echter niet goed, dat alle apparatuur met grof geweld werd aangevallen. Wij hadden zeer dure apparatuur en ecolex apparatuur (ontcijferapparatuur). Wij ontvingen derhalve de mededeling, dat al onze wagens voorzien moesten worden met een grote leer V, alsmede ook de tenten van alle officieren. Wij als gewone manschappen werden dus maar overgeleverd aan deze stoottroepen.
Nu, jullie zullen begrijpen, dat wij daar niets voor voelden. Alle wagens hebben wij wel voorzien met grote letters V, maar alle verblijven van de officieren zijn wij per ongeluk vergeten, maar onze pubtentjes hadden we wel voorzien met grote letters V.
En toen gebeurde het. 's Nachts een herrie van belang. Maar zoals wij al hadden verwacht, wij hadden niets te vrezen. Maar later hoorden wij, dat inderdaad de tenten van de commandant en vele officieren waren overvallen, ja zelfs zo erg, dat onze commandant was ontvoerd, ver Duitsland in. De andere dag moest er een jeep aan te pas komen om hem ergens te gaan halen. Natuurlijk was hij woest en wilde wel weten hoe dit nu kon ?? Men is er nooit uitgekomen en men heeft het er op den duur maar bij laten zitten.
Het was daar in Duitsland (West Duitsland natuurlijk) een heel internationaal gebeuren. Vele regimenten van andere landen waren ook aanwezig, zelfs de luchtmacht. Zeer regelmatig moesten wij "verspringen", dat betekende verplaatsen en wel op een zodanige wijze, dat één groep vast weg ging en dan de verbindingen overnemen zodat de andere groep zich ook kon verplaatsen.
Al met al betekende dit voor ons extra soldij, want wij werden nu uitbetaald volgens NAVO richtlijnen en in Duitse Marken en verdienden wel zo'n DM 1,80 per dag tegen f. 0,85 in Holland (tel uit je winst). Het geld konden wij ook nog uitgeven, want elke zaterdag werden wij naar dorpjes gebracht om daar te gaan stappen. Nou ja stappen!!! Alles werd van tevoren geprogrammeerd en wij werden gedropt in een groot café, waar veel en vooral Hollandse muziek klonk. Wij leefden ook met andere tijden, de zgn. "zoeloe-tijd" d.w.z. één uur later dan normaal. En iedereen was gekleed in uitgaanstenue: wij dus in eerste grijs.
Na afloop van één van die uitgaansavonden gebeurde het, dat een aantal jongens te veel had gedronken en geen zin meer had hun eerste grijs in de auto te hangen, maar aan de bomen en dan veelal stomdronken in hun tenten gingen slapen. Het was mooi weer en 's zondags mochten wij later opstaan dan normaal. Maar wat gebeurde: het ging 's nachts enorm regenen, dus al hun uitgaanstenues waren letterlijk verzopen. Dus alles weer drogen in de auto's en weer opnieuw oppersen.
Ook waren op één van de avonden de officieren en bataljonscommandant aanwezig. Zeker om te kijken of alles vredig verliep.
Welnu, er was een optreden vanuit Holland overgevlogen artiesten. Wij zaten allemaal op stoelen in rijen en het bier werd rijkelijk geschonken. De officieren wilden de beste plaatsen hebben, dus een aantal jongens van de voorste rijen moesten hun plaatsen aan hen afstaan. Dat was natuurlijk niet leuk. Ook wensten de officieren geen bier maar koffie.
De barmensen brachten koffie en wat gebeurde? "Per ongeluk" staken een aantal jongens toen hun benen naar voren en de barmensen vielen met de koffie over……….juist………..de kleding van de officieren. Die dropen dus letterlijk gelijk af en wij hadden verder geen last meer van hen maar wel een leuke avond.
Eénmaal per week werd er gedouched in Duitse kazernes. Allemaal tegelijk in de douche met zo'n man of twintig. Eerst allemaal inzepen en dan werden wij zo'n vijf minuten voorzien van warm water. Dat waren wij wel gewend, want zo ging het in Holland ook.
Eindelijk waren de zes weken voorbij, dus weer terug naar Holland en dus weer een lange en vermoeiende reis. En zo begon helaas het vervelende kazerneleven weer.
Op een gegeven moment had de aalmoezenier voor ons een oplossing. Hij wilde een koor oprichten en er moest dus driftig worden geoefend. In het begin na diensttijd; nou de opkomst was zeer mager. Maar deze aalmoezenier kreeg steeds meer voor elkaar bij de legerleiding. Onder diensttijd mocht geoefend worden en dan vooral tijdens de les: stormbaan, want dat vond niemand leuk.
Ik heb ook enige tijd deel uitgemaakt van dit koor, hoewel ik helemaal niet kan zingen. Maar er kwamen voor ons weer nieuwe andere kansen.
Met belangstelling heb ik de ervaringen van Hans gelezen over zijn militaire diensttijd. Het toeval wil dat ik óók bij de verbindingstroepen heb gediend. Ik was van de lichting 1957/4 en moest na opkomst eerst 2 maanden als recruut dienen in Ermelo.
Ik kan me nog herinneren dat de pelotonscommandant luitenant van Vught was.
Hartelijke groeten,
John van Herk
We ontvingen van Hans Solkamans ook nog dit schone lied:
-
Daar ergens in de rimboe daar ligt de legerplaats,
de Wittenberg geheten,
kamp Stroe dat ligt ernaast en als je er eenmaal in zit,
dan kom je er niet meer uit,
dan moet je oude stomp zijn of minstens tweede luit.
Adieu Sophie,
we gaan je weer verlaten,
adieu Sophie we gaan er weer vandoor.
De oude stomp loopt dronken langs de straten,
want 20 maanden ja dat is een lange tijd.
Ik ben van lichting 60 - 5 opgekomen in Ede Elias Beeckmankazerne. Direct naar Simon Stevinkazerne.
2 maanden basisopleiding,daarna 6 maanden telegrafistenopleiding tot telegrafist 1e klas, 16 woorden seinen en 15 woorden opnemen per minuut. Daar heb ik nog een getuigschrift van.
Compagniescommandant was kapitein J.I.H.Burgel. Kazernecommandant was overste Hirsch.
Na 8 maanden Simon Stevinkazerne naar parate troepen in legerplaats Wittenberg bij Garderen - Stroe. bij radiocompagnie , 108 Verb.Bed.Bat. compagniescommandant kapitein van Dijk. Sergeant-majoor C.S.M. was van Dorssen, voornaam was Toon, woonde naar ik weet in Voorthuizen.
Ik heb 22 maanden gediend.Kader en specialisten moesten 21 maanden. Wij kregen er toen nog enige tijd bij omdat in die tijd de Berlijnse muur werd gebouwd en daardoor in de koude oorlog een enigszins gespannen situatie ontstond.
Kapitein Burgel en majoor van Dorssen waren heel moeilijke mensen, maar als je ze na diensttijd prive meemaakte waren zij heel vriendelijk en zachtaardig.
Over de Radiocompagnie in die tijd 61-62 is een boek geschreven door Jerry Harberink.nl. Basje is geen burger meer uitgeverij Andries Blitz te Laren. 1961. Daar komen veel personen onder pseudoniem in voor maar wel herkenbaar. Wie weet waar het nog te krijgen is,
met vriendelijke groet
Arie Geerlings.
Het verhaal komt me heel bekend voor. Ook ik was eens 'bol', 'filler' en 'oude stomp' op de Wittenberg. Maar wel een hele tijd na jouw afzwaaien. Ik was namelijk van lichting 71-3. Ik was gelegerd bij 112 Intendance (het tweede compagniegebouw aan de linkerhand na binnenkomst). Mijn functie was chauffeur op de BOS-wagen en ik heb veel tijd doorgebracht op kamp Stroe, waar alle wagens stonden.
De baas was daar in mijn tijd Sergt. maj. Parie. Ik herinner me ook diverse oefeningen in Duitsland.
Je kunt me vinden op de site van Dienstmakkers.nl. Ik ben afgezwaaid in september 1972, toch ook alweer een hele tijd geleden.
Hein Remmers dpl. sld.( mei ' 71 - september ' 72)
Leuk verslag over de dienstijd in de legerplaats De Wittenberg, waar Ik ook de parate tijd doorgebracht heb als chauffeur telegrafist bij de Radiocie van het 108ste Vbd Bed. Bat. Ik was van lichting 59-4, en ben opgekomen in de Elias Beeckmankazerne te Ede alwaar ik de opleiding tot telegrafist en chauffeur heb gevolgd.
Overste Hirsch was daar toen de kazernecommandant. De telegrafisten opleiding werd gegeven door een burger in de Stevin kazerne. In de Wittenberg heb ik samengezeten met o.a. Tony Adema, Jerry Harberink, Gerrit Withaar, Schuitenvoerder, Olaf Hendriks, Bertus Rison, Craus, Poutsma e.a. De Cie commandant was toen ik afzwaaide de kapitein Hofland.
Behalve enkele oefeningen in Duitsland zijn we 6 keer op oefening richting La Courtine in Frankrijk geweest. Wij moesten de verbinding van La Courtine met Nederland onderhouden en ikzelf heb alle 6 keer in het dorpje St Andre les Vergers (in de buurt van Troyes) met de ééntonner gestaan, eerst met Tony Adema, die van een eerdere lichting was en na zijn afzwaaien met Poutsma.
Het boek "Basje is geen burger meer"van Jerry Harberink heb ik na de diensttijd nog persoonlijk van de schrijver mogen ontvangen. Zoals het meestal gaat ben ik alle contact met de dienstgenoten verloren. Walter van Wel
