Zowel de predikant en de aalmoezenier stelden voor om op de eerste vrijdag van de maand in kerken in Ede kerkdiensten te beleggen. Maar de aalmoezenier kon het R.K. kerkgebouw huren vanaf 07.00 uur 's morgens, terwijl bij de predikant in de grote protestantse kerk in Ede pas om 09.00 uur 's morgens de kerkdienst begon. Nu, de RK jongens vonden dit veel te vroeg en gingen dus met ons mee naar de protestantse kerkdienst. Oecumenisch toch!!!
Maar op den duur betekende dit, dat er bijna niemand meer naar de RK kerk ging. De aalmoezenier deed zijn beklag hierover bij de legerleiding.
Het volgende werd uitgevonden. De RK jongens moesten 's morgens dus al vroeg eten, maar er kwam zowat geen mens. De protestantse jongens konden later eten en daar was het veel drukker. Dus er werd besloten om onze naamplaatjes dan maar te controleren, want daar stond onze godsdienstige richting op. Veel heeft het niet geholpen, want wij bleven onze RK makkers wel steunen, door tijdens het ontbijt onze naamplaatjes af te geven met uiteraard de juiste godsdienst t.w. PROT. Op den duur werden de kerkdiensten opgeheven, vooral op verzoek van de aalmoezenier.
Nog een leuk verhaal uit mijn periode uit Ede:
Tegenover de kazerne was een restaurant annex pannenkoekenhuis gevestigd. Nou die prijzen in het restaurant waren van dien aard, dat ons soldij daar niet tegen op kon. Maar zo nu en dan eens pannenkoeken eten: nou dat konden wij wel betalen. Maar daar ging het ons niet om. Het pannenkoekenhuis maakte reclame.
Nou, dat was een slimme reclame, want als je 2 pannenkoeken op had, kon je geen pap meer zeggen, dus gemakkelijke reclame toch!?!?
Wij kregen plotseling een goed idee, om toch eens gratis in dat restaurant te kunnen eten en drinken. Wij formeerden ploegen van acht man. Vier man ging naar binnen en vooral bij het raam zitten en dat raam kon gelukkig open.
Ieder van ons bestelde 2 reuze pannenkoeken. En dan gebeurde het: terwijl de obers even niet opletten, waren deze pannenkoeken zo buiten en werden wel door onze kameraden opgegeten.
Dus na verloop van tijd waren wij klaar met het eten van onze pannenkoeken en vroegen dus onmiddellijk naar de andere kaart voor onze echte bestelling na eerst de pannenkoeken te hebben afgerekend. Het moge duidelijk zijn, dat de obers hier niets van begrepen. Dit spelletje werd een aantal weken volgehouden en altijd op woensdagavond sloegen wij toe. Wellicht hadden de obers al overleg gepleegd hoe dit nu kon.
Op een gegeven moment was er weer een ploeg aan het pannenkoeken eten; ik was er ditmaal niet bij. En jawel hoor, de jongens letten even niet goed op, want op een gegeven moment toen er weer een pannenkoek naar buiten ging, kwamen de obers zeer snel kijken en……..je begrijpt het al…….uit was de pret. Maar menigeen van ons zal dit nooit vergeten!!!!
Mijn opleiding in Ede zat er na vier maanden op en dus werd het hoog tijd om naar de echte praktijk van het soldatenleven te gaan. Tot slot van dit verblijf in Ede nog een aantal foto's van een groepje van onze kamer:
Hans kreeg o.m. de volgende reakties :
Leuk om onderstaande e-mail te lezen. Nu ik ben wat ouder dan jij, van de lichting 62-6. Ik weet wel iets van mijn diensttijd, dat heb je al lang gelezen op onze site neem ik aan. Maar ik ben ook een heleboel vergeten o.a. namen van al die beroeps van destijds weet ik helemaal niet meer. Wel had ik ook een broertje dood aan dat wacht lopen in Ede. En ook in de Wittenberg was het niet alles en wij noemden dit het concentratiekamp de Wittenberg. Ik was blij, dat ik in mei 1964 kon afzwaaien.
Hartelijke groeten
Hans Engelfriet.
----- Original Message -----
From: P van Wijk
To: hans@engelfriet.net
Sent: Sunday, June 15, 2003 3:49 PM
Subject: dienst
Het is heel gek om -op enkele details na- je eigen "carrière" in dienst van Hare Majesteit voorbij te zien komen. Ik was er iets eerder bij, van april 1960 tot 1 febr. 1962 (jawel: 22 maanden). Opgekomen in Ede, meteen naar de Stevin, 2 maanden basis, 8 maanden opleiding telegrafist en daarna enkele reis Wittenberg als gast van de Radiocompagnie. Ik had het redelijk voor elkaar, als er oefeningen waren, ging ik mee als telegrafist, later als postcommandant en voor de rest was ik de rechterhand van de alom gevreesde sgt.-majoor Van Dorssen, de CSM. Ik weet nog veel details omdat ik in honderden pagina's heb opgeschreven wat me allemaal is overkomen in binnen- en buitenland. Doordat ik een behoorlijk bevoorrechte positie had heb ik mijn diensttijd als redelijk prettig ervaren, zij het dat het een beetje lang duurde. Was - toen jij kwam- nog steeds de 1Lt Van Dijk de compagnies-commandant? Het lijkt aannemelijk dat er nog een aantal personen rondliep, met name beroeps, die ik heb meegemaakt, maar dat zal voor het dienstplichtig kader wel anders zijn. Trouwens, het waren niet allemaal vrienden voor het leven. In Ede heb ik nooit in de Beeckman hoeven te bivakkeren en ik prijs me gelukkig tien maanden in de Stevin door te hebben kunnen brengen. Ik bedoel: op wacht bij de Zuidpoort of bij de radar en dan met de bajonet op konijnenjacht, waar kan dat nog? Nee, we hebben nooit iets gevangen, maar dat zat niemand mee. Nog sterker, de OKP deed dapper mee.
Ik ben het meest benieuwd naar leiding en kader van de Wittenberg, de goeden en de slechten.
m.vr.gr.
p.van wijk
