Terug naar  Hans' homepage
Een e-mail sturen naar Hans? Zijn e-mail adres is hans@engelfriet.net
(klik op deze tekst om een voorgeadresseerde mail te openen)
Terug naar  het Engelfrieten overzicht

Naar beneden 

Wel wat pech, maar de koning te rijk, want op naar de 2e Oto

Maandag daarop natuurlijk met de oto naar kantoor. Dat kon toen nog gemakkelijk. In die periode was het nog niet zo druk en ook parkeren achter de bank was nog geen probleem.

Die zomer ging ik natuurlijk niet met vakantie naar het buitenland. Ik had toch immers mijn oto!! Nu, vele uitstapjes werden gemaakt naar vele uithoeken in Nederland en velen zijn met mij mee geweest.

Ik had al spoedig mijn eigen benzinestation in de Spaansepolder over de brug gevonden. Dit bedrijf heette Lagendijk en verkocht benzine tegen een redelijke prijs. Ik betaalde al op een voor die tijd moderne manier. In dat jaar kwamen de betaalcheques uit, dus dat was gemakkelijk. Ook spaarde ik daar zegeltjes en bij volle kaarten kreeg ik soepkommen met paarden erop. Jarenlang hebben deze kommen dienst gedaan in het gezin Engelfriet en later ook in ons eigen gezin. Maar helaas is alles nu gesneuveld!!!

Ook werd de oto ingezet voor het verenigingsleven, waaraan ik nog steeds actief deelnam. Onze eigen jeugdvereniging was inmiddels lid geworden van het district Rotterdam. Lenie's broer Chris was voorzitter van het district en menigmaal trok ik erop uit om andere verenigingen te bezoeken. Zo werd ik op een gegeven moment benoemt als afgevaardigde naar de jeugdbond, het tegenwoordige C.G.J.O.

De jeugdbond vergaderde regelmatig in hotel Terminus in Utrecht. Voor mij dus geen enkel probleem, want ik ging met de oto. Onderweg in Gouda pikte ik nog iemand op van een ander district nl. Wim de Groot. Hij stond te wachten bij het station en samen reden wij verder naar Utrecht. Jaren later heb ik Wim nog weer eens ontmoet als Drs. W.P.de Groot, thans predikant van onze kerken in 's-Gravenmoer. Later zal ik nog wel meer vertellen over al het werk in onze kerken.

Op een keer moest ik weer naar Utrecht en ik reed al een tijd op de oude rijksweg naar Gouda. En toen plotseling haperde mijn oto en ik kwam tot stilstand. Nu moest ik toch voor het eerst in mijn leven gebruik gaan maken van de diensten van de Wegenwacht.

Maar hoe bereik je die nu???

Allereerst heb ik mijn wagen aan de kant gezet zoveel mogelijk in het gras. Ik ben toen over de vangrail gegaan, want in de verte zag ik een boerderij en wellicht kon ik daar bellen, want in die tijd bestonden nog geen mobiele telefoons, dacht ik mij te herinneren. Gelukkig hadden ze op die boerderij al telefoon en dus weer terug naar de oto.
Het werd toch wel koud en het duurde nog lang voordat de Wegenwacht kwam. Maar ineens zag ik zo'n bekend geel wagentje op het andere weggedeelte rijden en na zo'n kwartiertje was hij er eindelijk. Nu, de Wegenwacht kan altijd alles en het defect aan de benzinetoevoer werd spoedig verholpen en zodoende kon ik mijn reis naar Utrecht weer vervolgen, waar ik natuurlijk te laat op die vergadering kwam.

Ik vond het overigens wel erg interessant om op te merken, dat ik door otopech vertraging had gehad. Iedereen was er helemaal stil van...

Zo heb ik dus in dat jaar AD 1966 heel wat kilometers afgereden. Maar ook regelmatig moest er olie worden ververst. In die tijd nog om de 2500 km. Dus vaak ben ik op zaterdagmorgen terug geweest naar de garage in de Zwederstraat. Een afspraak hoefde je niet te maken. Het was gewoon aansluiten in de rij. Soms was je zeker wel twee uur wachten kwijt. Voor een grote beurt moest je echter wel een afspraak maken, logisch want die was ook toen al duurder.

Na verloop van tijd merkte ik wel echter, dat mijn oto niet zo erg lekker meer reed. Ik was weer aan de beurt voor een grote beurt, althans de Kever en op kantoor werd ik gebeld, dat er toch meer aan de hand was. Dus ik weer terug naar de Zwederstraat. Wat er allemaal loos was, weet ik echt niet meer, daar hou ik mij altijd verre van.
Alleen weet ik nog wel, dat het een voor die tijd grote reparatie zou worden voor het lieve sommetje van ad. f.800,00. Dat vond ik toch wel een probleem als bankman en ik vroeg de otohandelaar of hij niets anders kon bedenken!!!

Nu, je bent otohandelaar of niet!! En inderdaad kwam hij met een prima voorstel. Ik kon mijn huidige oto inruilen voor een nieuwere met bijbetaling van toevallig ook net f. 800,00. En dus werd de deal gesloten en na bijna één jaar had ik dus al mijn 2e oto, ook een VW Kever, nu grijs van kleur met het kenteken 89-71-DU. En weer was ik de koning te rijk!!!





Klik hier voor de overige verhalen uit mijn deel IV





Familiewapenklein
wat zijn we trots op ons familiewapen ...., beetje jaloers zeker ....


Terug naar de top





Last update :

30 September 2003