Hoog water. Het werd gewoonlijk door de sluiswachter aangekondigd. De meer ervaren bewoners hadden het inmiddels meestal reeds van tevoren zien aankomen. Immers, sterke Westenwinden en veel regen oefenden een beslissende invloed uit. In de winter wisten de deskundigen vorst te voorspellen, wanneer het water in de grachten als het Steiger bijzonder laag stond.
Wat het hoge water aangaat, het kwam uit deze grachten opzetten. Blaak, Leuvehaven, Haringvliet, Nieuwe Haven, Steiger, etc. traden buiten hun beschoeiingen. Maar bovendien kwam het water door de riolen naar boven en aldus de kelders binnen. Zij, die over watervrije, hermetisch afgesloten kelders beschikten, sloten de openingen op de begane grond met planken en klei af, de z.g. vloedplanken.
Langzaam maar zeker kwam de vloed opzetten en het is menigmaal gebeurd, dat een bewoner van de binnenstad zijn huis niet meer kon binnenkomen en moest wachten tot het water gezakt was. Of hij was genoodzaakt zich van schoenen en kousen te ontdoen en pootje te baden.
Natuurlijk trok het hoge water steeds veel bekijks. Oud en jong sloeg met belangstelling gade, hoe het water eerst over de straat stroomde, dan het trottoir bereikte en tenslotte vaak wel een halve meter tegen de huizen stond. Daarbinnen was men druk aan het ruimen geweest. Een heel karwei. En een enkele maal waren de bewoners niet thuis. Dan kon men b.v. op het Steiger in de huiskamers op begane grond van het Hang de meubeltjes zien drijven. Hadden de mensen bovendien nog een raam open laten staan, dan dreef hun boeltje gedeeltelijk weg....
Op een keer veroorzaakte een gemoedelijke bootwerker een hele consternatie. Hij bood een schrikachtige dienstbode aan, haar op zijn rug naar het huis te brengen, waar ze diende. De straat er voor stond helemaal blank. Het was enkele honderden meters ver. De dienstbode aarzelde eerst even en nam toen haar nogal wankele plaatsje in. Ze wuifde een ieder toe en waande zich in Scheveningen, op de rug van een stoere badman.
Maar opeens weigerde de bootwerker verder te gaan. Hij dreigde haar midden in het water neer te zetten ,als.... Het drong spoedig tot de toeschouwers door. De bootwerker eiste een zoen. Natuurlijk gilde de meid als een varken, dat gevild wordt. Ze protesteerde heftig, krijste woorden als flauwerd, gemenerik, etc., maar eindigde met haar kwelgeest op een klappende zoen te tracteren, onder grote hilariteit van allen, die van het schouwspel genoten....
Het hoge water bracht elke huisvrouw uit haar humeur. Want het liet een naargeestig spoor van zand en slib achter, dat slechts met de grootste moeite weggehoond kon worden. Het was werkelijk een bezoeking.
Een halve eeuw geleden was het nog heel wat erger. Toen werd een jong echtpaar, dat pas op het Steiger was komen wonen en in een bedstede in een kamer achter de kort tevoren geopende winkel sliep, midden in de nacht wakker door het poëtisch geklots van kabbelende golfjes. En in het licht van het nachtpitje zag het zijn nieuwe meubilair langzaam op de stroom van het naar binnen en weer naar buiten vloeiende, donkere water heen en weer wiegelen....
Er deden over het hoge water en de gevolgen, die het vaak met zich bracht, onder de bewoners van het telkens geteisterde gedeelte heel wat vermakelijke verhalen de ronde....
