De Vinkenstraat en voetbal
Het wordt tijd, dat ik ook eens wat meer ga vertellen over de Vinkenstraat, en wel in het bijzonder over de heel bekende straatclub, Pechvogels.
In de straat werd er veel gevoetbald en we hadden een hele organisatie om te waarschuwen of er een agent aankwam, want voetballen op straat was ten strengste verboden. Er was altijd wel een uitkijk op de hoeken van de straat, soms was dat zelfs een meisje, en iemand had altijd wel een reserveballetje bij zich, mocht het zijn, dat een agent de bal, waar we mee speelden, toch afpakte.
Met zoveel enthousiaste straatvoetballertjes moest er natuurlijk een echte voetbalclub komen en die was er. Pechvogels heette de club en de gehele leiding berustte bij Jan Kooiman. Een paar jaar ouder dan ik, maar een prima penningmeester en voetballer.
Het kwam zelfs zover, dat we drie elftallen op de been konden brengen. Die konden natuurlijk niet allemaal in de straat spelen, maar daarvoor hadden we het opgespoten land. Waar nu de Gordelweg loopt was in die tijd het opgespoten land en dat land was zo groot, dat er heel wat voetballertjes konden spelen. Als het nodig was gingen we zelfs naar het tweede landje. Daarvoor moesten we een gegraven geul oversteken. Een geul, waar nu het kanaal van de Rotte naar de Schie door stroomt.
Er waren nog meer goede straatclubs en als eerste moet ik dan Hillegonda noemen, een club uit de St.Agathastraat, die onder leiding van een volwassene stond, Zij hadden prachtige shirts.
Dan was er nog Klein Arsenal en niet te vergeten de Heer Franken Boys, het clubje waar, de later zo beroemde Faas Wilkes in speelde.
Er werd in die dagen om echte medailles gespeeld. Om een blikkie spelen noemden we dat. De prijzenkast van Pechvogels was behoorlijk gevuld en die kast mochten we ophangen in de fietsenstalling naast De Kleine Winst een snoepwinkeltje, gedreven door twee oudere mensen.
Het duurde niet lang of we hadden onze eigen doelpalen, oftewel koolpalen. Deze palen, en de deklatten natuurlijk, werden iedere keer meegenomen naar het land en daar keurig opgesteld. We moesten dan de hele Schiebroekselaan en nog een stukje Lisplein met de palen zeulen.
Hoe Jan Kooiman het voor elkaar kreeg, maar opeens was er het plan om een eigen shirt aan te schaffen. Zeker voor de spelers van het eerste en de reserves. Nou, dat shirt kwam er.Het was rood-blauw gestreept en tegenwoordig zouden we zeggen, de kleuren van Barcelona, maar toen wisten we dat alleen C.V.V. uit Charlois die kleuren droeg.
Veel van de spelertjes zijn later naar echte clubs gegaan. Zo gingen Jan en Harrie Kooiman, Bertus Poots, Teun van Huët en ik naar R.F.C.
Teun was mijn beste vriend in die dagen, ging later naar Souburg voor opleiding in de onderzeedienst en was aan boord van de O.22, toen die, al vroeg in de oorlog, tot zinken werd gebracht....
Ik heb het nu over de Vinkenstraat. Die liep vanaf de Bergweg naar de Benthuizerstraat. De rest van de straat werd door ons de Tweede Vinkenstraat genoemd en dat leek wel een apart gedeelte. We kwamen alleen op de hoek ervan, bij Jamin.
Zo ziet de Vinkenstraat er tegenwoordig uit.
