In die winkel kwam ik ook regelmatig. Niet alleen om tollen te kopen, nooit de duurdere, maar ik kocht er tinnen soldaatjes. Daar had Valentijn altijd een mooie voorraad van en ik heb heel wat van mijn 5 centen zakgeld aan die soldaatjes besteed.
Hij had ze van 1 cent, maar ook van een dubbeltje. Een dubbeltje kostte een generaal op een paard, ik moest echter, vanwege mijn budget, soldaatjes kopen van 1 t/m 5 cent.
Zo nu en dan met verjaardagen of zo kreeg ik wel eens een duurder exemplaar.
We hadden thuis zo'n oude grammofoon en als ik dan alleen met mijn moeder thuis was, zette zij de plaat Turf in je ransel op en dan liet ik mijn soldaatjes marcheren. Later had zij het nog altijd over mijn gefantaseer tijdens die mars.
Verder over Valentijn. Op Koninginnedag zorgden we altijd, dat we rond tien uur als het donker werd, op het Pijnackerplein waren, want dan ging Valentijn vuurwerk afsteken. Dat was altijd een belevenis. Die traditie heeft hij heel lang volgehouden en daardoor werd zijn populariteit bij de jongens uit de buurt steeds groter.
Zijn dochter kende ik ook, die hielp me ook wel eens als ik wat kwam kopen, maar zij lag meer op het terrein van mijn oudere broers en hun vrienden.
Ik heb ook het stukje gelezen van dat dienstmeisje, dat vis op het Pijnackerplein moest halen, maar ik kan me daar geen viszaak herinneren. Wel de vishandel van Koppenol, tussen de Zaagmolenstraat en Vinkenstraat, niet alleen vanwege de vis, maar zijn dochter Mien was een schoonheid en dat was bij velen bekend, zo zelfs, dat er nooit alle vis tegelijk gehaald werd, maar als het even kon, werd er twee of drie keer gelopen, en dan steeds door een ander. Ach ja.....
Zo, dat was het voorlopig weer. Ik zou graag nog wat meer willen vertellen over mijn buurt en mijn herinneringen, dus als dat je leuk lijkt?
Nou, wij wel...en dan natuurlijk met de reaktie van Alie erbij...
Maar voorlopig de groeten aan alle Engelfrieten met hun mooie familiewapen, (dank je Gerard, wij zijn er ook zeer verguld mee) van Gerard Martens.
