Naar beneden

Gerard Martens vertelt weer een prachtig verhaal  ....

Un beetje over mun stuur

 

Bennik mijn vammorrege toggut leiplazerus geschrokke. O, dag munneer.Ook weeris in de stad. Neem me nievor twaalluf, maar ik ben un heel klein pietsie over mun stuur. Zee mun liefie vammorrege kijk nouwis waddik lees in de fladder, ze gaanne in de burregur snijje. Ik see watte? De ruggeering, zee ze. Nouw dawas tege ut zere been. Istie Harrie, ik buddoel Janpeetur Pottur helummaal van de pot gurrukt? Ikke laatoch nie zomar imme snijje. Ik weedatter raare figuure in ut kabunnet zitte, mar ik zie toch dâ Balkenendje nie as un sjierurrug rondloope. Mojje effe vorstelle. Ut mot allegaar zuinug, dus zallut wel zondur vurdooving gubbeure. Dassal Zallum wel doen. Staatie mettun gummiehamurtje achtur je en plop, weg bèjje. Enne weeje wattan nog, die gooser messe oope hempie en dâ baarutje, astie gaat opurreere, istie in staat om hallevurweege weg tulloope. Stop duur me te lang zegtie dan inees. 

Keekik na muwijfie en die lag ondur de taful. Schrokkik me eige weer un rolburroerte. Ikke dog tog dasse in katzwijm lag. Ik zee meissie ut was tog mar un gebbutje. Ikke wouw je tog nie van streek maake.Mar ze lag ondur de taful in un lachbui. Zukkondur niemeer uitkomme. Nouw ik wassal gietgloeiunt ,mar daddee tog effe duddeur dig. Zeeze nog nar adum snakkund, wellus oelewapper, juddag eg dattut meenus was. Ik zie zallum almessoon hamurtje in ze fikke. Nog effe en ik hamme motte vurschone! En dar lee ze weer in de lachstuipe.

Zeggu nouw zelluf munneer, ziet u mijn nouw vor zo daaps an? Oh, u zeg niks. Nouw dan worru bedank. Weetu wasse ook nog voorlas. Ut ceedeeja gaade kindurbijslag omhoog brenge. Krijg de paus tog nog zun zin. Weg mettepil en aldie annurre antie beebie spulle. Willie nie achturruit gaan in je inkomme mense, dannis dur werruk an de winkul. Tot tweeduizetvijf hebbie nog zeevunentwintug maande de tijd. Met un beetje doorwerrukke binne dadrie kindurrun. Mienummaal, wantur binne ook nog vaddie horremone. Je sal tog un vijfling krijge. Bèjje gullijk binne. Ik see tege muneega, kenne wij dur nie un stuk of tien anneme, wantje zie wel vor de ouwurre wortur  geen ene mallumoer guddaan. Tis dattik nie vor un andur ga werrukke, annurs ken ik musschien nog te hullup schiete. Nou toe kreeg ze weer een asemtukkort vannut lache.

Wassit u nouw te ginnegappe? Uw gaatog ook nie buginne hè? Ikke hep al genog an die vamme tuis. Nouw ja, ut is ook eigeluk om je un leevurschudding te lache. Weetje. Assik un bulleggur was gong ik nouwal andeele pempurs kope. Mojje mar is afwache, allus wammè beebies te maake hep gaatin de beugul. En vor de guvestigde huisvadurs mè grote guzzinne, breektur un gouwe tijtan. Wasseggu? In eewe nie zo gullache! Kannik in komme. Hoor mij nouw, inkomme! Affijn munneer as alle munnisturs en staassikkurruttarisse op butrouwbaarheid getes binne, enne dassal nog wel un hortje duure, krijge we hopulluk tog nog un ruggeering, die waffor de gewoone man gaan doen.

U gaaweer? Gullijk hebbu. Ut was weer effe as vanouts. Tossiens dan mar. Ajuu!

wat zijn we trots op ons familiewapen ...., beetje jaloers zeker ....