Een e-mail sturen naar Aad? Zijn e-mail adres is aad@engelfriet.net
(klik op deze tekst om een voorgeadresseerde mail te openen)
Terug naar  het Gastenboek

Naar beneden 

Gerard Martens vertelt weer een prachtig verhaal  ....

Een spannende Oudejaarsdag

 

Het was op de laatste dag van 1955. Omdat de kerstdrukte in de drukkerij een beetje voorbij was en er weer een nieuwe pers opgebouwd werd, moest ik een paar dagen aan één van de eerstgebouwde Sensen gaan drukken. Het was een heel eenvoudig werk, omdat op deze machine met veel mankementjes, geen kwaliteitswerk gedrukt werd. De pers liep maar heel langzaam, maar ja dan brak het lijntje ook niet. Inderdaad er brak geen lijntje maar wel iets anders en zodoende werd deze oudejaarsdag een gedenkwaardige, waar ik later nog wel eens om moest lachen, als ik dacht aan al die tonelen, die zich die dag afspeelden. 

Eigenlijk was het die dag ervoor al begonnen. Wanneer de machine een poosje gedraaid had begonnen de knijpers van de uitleg de vellen te scheuren en te beschadigen. Dat kwam omdat de aandrijfketting te slap werd. Ik had toen al de monteur gewaarschuwd, maar die verwees me naar mijnheer Karel, omdat hij de verantwoording van het opnieuw aanspannen niet meer wilde nemen. Of mijn baas het al wist, of dat hij telepathische gaven had, maar toevallig kwam hij al aanstekkeren. Ik toonde hem het euvel en hij keek me aan met een gezicht van, nou en? 

Hij pakte een passende en heel grote sleutel en begon de ketting aan te spannen, terwijl hij ons aankeek met een gezicht van, dat ik, de baas nou voor zo'n akkevietje moet komen opdraven. Hij kon dan heel stoer en een beetje verwijtend kijken, maar ja daar keken we doorheen. Als hij de verantwoording wilde nemen, zou het mij en de monteur een zorg zijn. Ik draaide die dag, het was nog maar een goed uur, rustig door, en er gebeurde niets bijzonders meer. 

De volgende dag, 31 December dus, begon ik met een heerlijk gevoel van, nog effe en dan morgen een vrije dag. De pers weer drukklaar gemaakt en daar gingen we weer. Ik denk, dat ik een goed uur bezig was, toen er opeens een hoop geraas weerklonk en ik onmiddellijk op de stopknop drukte. Wat bleek. De aandrijfketting was gebroken en er was geen beweging meer in de machine te krijgen. Ik waarschuwde de Technische Dienst, maar die hadden even geen tijd. 

Ik stond dus in afwachting van verdere gebeurtenissen, de pers maar een beetje schoon te maken. Toen kwam op hoge poten mijn baas aan. Wat is hier aan de hand? Ik wees hem op de gebroken ketting en zei dat ik op de monteur stond te wachten. Hij keek heel verstoord naar de tandwielen van de cilinders en zei: Ik zie het al. Er zit papier in de tanden en daardoor is de ketting gebroken. Ik staarde hem even verbaasd aan en kon niets anders uitbrengen dan; Dat is gekkenpraat! Nou toen was de boot aan.

 Eruit riep hij me toe, en onmiddellijk. Ik keek hem eerst eens aan en dacht meent ie dat nou? Waarom? was toen mijn overbodige vraag. Je zegt, dat ik gek ben, dus ben je ontslagen! Ik verweerde mij met, ik heb gezegd dat als iemand serieus beweert, dat een stukje papier een breuk in een ketting kan veroorzaken, gekkenpraat verkoopt. Nou, brieste hij toen, daar zeg je het zelf. Je kunt vertrekken. 

Ondanks alles bleef ik heel kalm. Ik dacht ineens aan de personeelscommissie, die toen pas opgericht was. Ik zei dus, dat kan allemaal best zijn, maar ik ga toch eerst even met Postema praten. Postema was de chef van de Lithografie en tevens voorzitter van de personeelscommissie. Ik vond mijn baas wel erg zwak staan, omdat hij, onder getuige, de ketting zelf tot het uiterste aangespannen had. Wat een geluk, dat ik dat zelf niet op mijn verantwoording had genomen. 

Ik dus de trap op naar de lithografie. Het enigste wat ik zei was, nou Postema ik ben op staande voet ontslagen. Postema een druk en driftig mannetje, ontplofte bijna. Waarom? Dat was een herhaling van vragen, maar ik vertelde hem wat er gebeurd was. Istie nou helemaal belazerd! riep hij niet zo kalm als het hier staat uit. 

Nou moet ik eerst nog even vertellen, dat ik ieder jaar minstens éénmaal per jaar intensief met hem samenwerkte en dat kwam omdat ik alleen maar van hem de Caltex-kalender mocht drukken, die hij helemaal behandelde. Een drukwerk, toen nog, in zeven kleuren, die heel precies door hem afgestemd werden en dan goedgekeurd om ze te drukken.We gingen samen naar beneden en daar liep mijnheer Karel nog in de drukkerij. 

 

Postema: Wat gaat u nou doen meneer Sauerbier? Martens ontslaan? 

Sauerbier: Ja hij zegt, dat ik gek ben en dat neem ik niet. 

P. Dat heeft hij niet, hij heeft gezegd, dat is gekkenpraat. 

S. Dat is hetzelfde. 

P. Nou ik vind van niet. Hij zegt alleen, iemand die zo iets absurds beweert, vertelt gekkenpraat en dat vind ik ook. 

Zo, dacht ik, die durft. 

Tot mijn grote verbazing kwam niet de ontslagaankondiging voor Postema. 

Als hij zijn excuus aanbiedt en zijn woorden terugneemt, wil ik er nog over praten.zei mijn baas toen. Maar dat deed ik niet.

Ik heb niets verkeerd gezegd en ik blijf erbij, dat zo'n stukje papier niet de oorzaak kan zijn van die kettingbreuk. Bovendien weet u heel goed wat de oorzaak is van de breuk! Als u wel durft, wat een monteur niet meer voor zijn verantwoording durft te nemen, is dat uw zaak en uw verantwoording. Probeer het dan niet op mijn dak te schuiven.

Er was volledige instemming van Postema. Toen zag ik in zijn ogen, dat de baas weer normaal ging denken en de pretlichtjes verschenen weer.

Ga maar naar je pers, zei hij je hoort er wel van. En pratend met Postema ging hij richting kantoor.

 

Ik ging verder met het poetsen van de drukpers en een poosje later kwam mijn baas achter de pers bij me staan en hij sprak de voor mij bijna historische woorden.

Zand erover. Maar je moet je niet zo gauw kwaad maken.

Ik antwoordde, eveneens historisch, en uit de grond van mijn hart Barst!

En lachend liep hij weg. Ja, zo was meneer Karel. Een unieke man, die heel veel heeft gedaan voor de ontwikkeling, van wat  tegenwoordig is;  de ROYAL SENS

royalsensoverzicht



Klik hier als je terug wilt naar het Gastenboek


Familiewapenklein
wat zijn we trots op ons familiewapen ...., beetje jaloers zeker ....


Terug naar de top





Last update :

29 Juni 2002