Ik weet nog goed, dat ik, op de hoek van de Gerard Scholtenstraat en de Aelwijn Floriszstraat, in een wandelwagentje werd gezet. Pas gekocht schijnbaar. Het was Zondag, mijn moeder en mijn oudste zus Jet waren erbij.
Ik hoor mijn zus nog duidelijk zeggen: Ach ma, laat dat jong toch zitten en dat kwam omdat ik, toen al eigenwijs, op mijn knieën ging zitten om naar voren te kunnen kijken. Zo gingen we, mijn moeder trots, op weg naar het Sluisje. Wist ik pas toen we er haast waren…
Door de Aelwijn Floriszstraat, langs de Schommelstraat, via de Zaagmolenstraat, de Bergweg op. Deze preciese route heb ik later vaak gelopen, vandaar.
Bij de Punt staken we over en zo gingen we langs Blommerdijkselaan en Soetendaalseweg naar Hillegersberg. We passeerden nog wel de bakkerij van Den Hartigh en de Heer Vrankenstraat.
Maar we hebben nu eenmaal zoo'n mooie prent van de Adrianastichting, zetten we er toch maar bij.....
Na de remise kwamen we bij de Rotte, daar waar die hele hoge houten brug lag. En die brug was hoog!
Links op de hoek was toen de Blikfabriek en we sloegen de richting in van de latere Prins Bernhardkade. Neem me niet kwalijk, dat ik de oorspronkelijke namen van deze kade en de Prinses Margrietlaan niet meer weet.
Op de wal van de Rotte lagen nog hoge stapels bomen, omdat daar de zagerij van Van Stolk was. Al dat drogend hout. Ik kan nog de heerlijke lucht ruiken. En daar, waar de Rotte, naar de Bergseplas wilde was Het Sluisje.
Over het bruggetje lag links de Bergseplas en beneden aan het pad een schietbaan van de Handboogschietvereniging "De Romeinen". Rechts gingen we een trappie af en daar beneden was het café van Janus Verhoeven, waar die Zondag veel mensen aanwezig waren, omdat er een wedstrijd was van de Zuid-Hollandse Bond van Handboogschutterijen.
Ik denk, dat ik voor het eerst aan den volke vertoond werd, want in een mum van tijd was ik omringd door lief- en niet lieftallige dames, met alle aahh's en oohh's, die bij zo een leuk (ahum) kind geuit werden.
De heren waren meer naar mijn smaak. Ik kreeg al gauw twee Kwattarepen in mijn handjes gedrukt en…..er weer uitgerukt door mijn zus, omdat die dacht, dat ik er misschien mee ging boetseren, En dat met mijn zondagse goed aan. Jammer, want een stukje chocolade verorberen had ik al heel vroeg geleerd.
Even voor de goede orde. Mijn zus was 11 jaar ouder dan ik en ik heb heus de chocolade wel gekregen. Met aftrek van enkele stukjes voor het bewaren
Over die schietvereniging en de familie Martens zullen wel andere verhalen volgen. Tenslotte was mijn vader één van de oprichters en het grootste gedeelte van mijn leven werd door het handboogschieten in beslag genomen.
Jaren later kwam de volgende reaktie:
Het zal intussen wel bekend zijn , de prins bernardkade heette de langeweg, de prinses margrietlaan heette julianalaan, de philips willemstraat heette oranje nassaustraat.
Tegenover het zwembad "de Overdekte" geboren in 1936 waren deze namen ingeprent , ondanks dat in 1941 de straatnamen zijn veranderd spraken wij tot ver na de oorlog nog steeds de oude namen uit.
verder veel dank voor de leuke en boeiende site .
joop leer
