Over Schiebroek
Ik heb het eigenlijk nog nooit over Schiebroek gehad in mijn verhalen, Toch heeft zich daar een belangrijk deel van mijn leven afgespeeld. Het begon in 1939 toen ik bij Stadler en Sauerbier, een Steen-en Offsetdrukkerij, ging werken Om precies te zijn op 9 April van dat jaar.
Om van huis in de Schiebroeksestraat naar de Adrianalaan in Schiebroek te komen moest je met de bus, die tot aan de Lindensingel reed. Van daaruit moesten we nog een stukje lopen, omdat de drukkerij heel dicht bij de spoorlijn naar Scheveningen lag.
Je kon natuurlijk ook fietsen. Dat heb ik ook een poosje gedaan, maar op een gegeven ogenblik werd het de bus of lopen. De bus was een beetje duur vond mijn moeder en ik ging dus lopen.
Ik moest in ieder geval de Juliana van Stolberglaan door en kwam dan aan de Uitweg. Over de brug bij de Ringvaart kon je via de Ringdijk en dan de hele Adrianalaan uitlopen. Vlugger was het echter over de Weg van Poot, door iedereen de Pootweg genoemd. Tegenwoordig is dat de Wilgenplaslaan.
Hier op de foto de Achterweg.
De singel die je ziet is de Erasmussingel. Als ik het op de foto goed zie, is het begin van de Pootweg , bij het paard, net te onderscheiden. Dat was dus een lekker eindje lopen, maar ik heb dat later met vrouw en kinderen wel meer gedaan. Het is maar wat je gewoon bent. En dan, met zuinigheid en vlijt bouw je huizen as kastele... Of zo iets dergelijks. Ik kom later nog op de drukkerij terug.Tenslotte is mijn hele carrière hier begonnen. In Schiebroek dus.
Een andere mogelijkheid om in Schiebroek te komen was via De Wilgenplas. Deze foto laat zien wat De Wilgenplas was. Een openluchtzwembad met veel recreatiegebied er omheen.
De Wilgenplas was het beste te bereiken met de trein, die vanaf het Hofplein naar Scheveningen reed. Je had dan de halte Bergweg, een halte in Schiebroek bij de Kleiweg en deze halte De Wilgenplas.
Zie je dat er toen nog goed gecontroleerd werd bij de uitgang. Als je geen kaartje kon tonen, dan kwam je er niet door. Het kon gebeuren, dat er geen vervoer was door ijzel of sneeuw en dan stapten meerdere van ons bij de Bergweg op de trein en wandelden dan vanaf de Wilgenplas naar de drukkerij.
Maar met heel veel ijzel, dan schuifelde ik tot de Bergweg en stapte daar op lijn 14 naar de halte Plaswijck. Meestal was er een hele groep op de tram en we gingen dan gezamenlijk en heel voorzichtig, de dames soms gillend, door de C.N.A.Looslaan naar het begin van de Adrianalaan.
Daar moesten we een holletje af en dan werd het heel moeilijk. We moesten dan op ons hurken, andere gingen maar zitten, omlaag, en als dat gelukt was, verder schuifelend naar ons werk. We kwamen dan wel te laat, maar we waren er en onze chefs moesten ook op dezelfde wijze naar de zaak komen.
Na enige onderbrekingen in de oorlog, heb ik tot 1953, op de fiets of met de bus en soms met de trein deze wegen afgelegd, maar het meest ging ik toch wel met benenwagen.
Daar kwam in 1953 verandering in. Na lang wachten en lang inwonen, werd ons dan eindelijk een woning toegewezen. Tot mijn grote geluk in Schiebroek en wel in de Soldanellestraat 5. Vanaf die dag was het maar goed vijf minuten lopen naar mijn werk.
Op deze foto ziet u de Soldanellestraat, terwijl broer en zus in het plantsoen aan het spelen zijn
Doordat de zon op een rare manier in de lamp van de lantaarnpaal weerkaatst lijkt het avond, maar het is op een Zondagmorgen.
De Soldanellestraat leek veel meer op een groot plein met een mooi plantsoen en in dat plantsoen een noodschool. Maar wat een mooi uitzicht hadden we. Tegenwoordig is er niets meer van dat moois over. Vlak voor onze voormalige woning heeft Albert Hein een grote supermarkt laten bouwen en de Soldanellestraat is maar een gewoon klein straatje geworden. Met een beetje goeie wil kan je zo in de kassas grijpen. Nee, AH let dan wel op de kleintjes, maar niet op een mooie omgeving!
Ooit is er in Schiebroek naar olie geboord en in het weiland, vlakbij de boerderij van Roepman, werd een zogenaamde jaknikker geplaatst. Enkele jaren geleden stond hij er nog, maar of er veel olie naar boven komt, zou ik echt niet weten. Eén ding weet ik wel. Schiebroek is veel veranderd sinds ik er gewoond en gewerkt heb, maar welke stad of stadsdeel is dat niet. Nederland is en wordt volgebouwd.
De halte Wilgenplas ziet er nu zo uit.
