O o, die zus van me!!
Soms is het heel leuk om een nakomertje te zijn en je hebt daardoor wat privileges in het gezin, maar soms zou je wel willen, dat je niet het slachtoffer werd van, de trots der familie te zijn, en vooral die van je oudste zus. Mijn zus Jet, die verkoopster was bij, hoe bestond het, Martens op de Botersloot en daardoor leuk verdiende, had op een dag het plan opgevat om een statiefoto van mij te laten maken.
Het ergste was, dat die foto gemaakt moest worden in mijn nieuwe matrozenpakje. Bij die mode, Hans, was een drollenvanger niet eens zo erg. Een matrozenpakje droeg je alleen bij plechtige, of feestelijke gelegenheden en op Zondag was ik ook de pisang.
Aldus ging ik aan het handje van mijn zus naar de fotograaf in de Diergaardestraat. Deze straat bestaat niet meer, maar voor het bombardement kon je hem bereiken via Hofplein en het Slagveld en dan liep je zo de Diergaardestraat in. Even naar links was het begin van de Kruiskade.
Mijn zus, die schijnbaar haar tantième of zoiets dergelijks had ontvangen, beloofde mij voor het nemen van de foto, dat we ook nog naar de Diergaarde zouden gaan. Wat zulle die ape lache omme apepakkie, dacht ik Het zou zoo'n daggie worden voor die beeste.
Mijn zus liet ook nog een foto van d'r eige maken, maar die moest ingekleurd worden. Die van mij bleef eenvoudig, zwart wit. Ik was niet zo'n lastig kind......., maar toen mijn zus mijn matrozenmuts wat beter ging zetten en wat al dies meer zij, begon het wel te kriebelen bij me. Wat ben ik blij, dat ik oren heb dacht ik, anders was die muts beslist over mijn ogen gezakt.
Eindelijk was het zover en de foto werd gemaakt, waarbij ik toen ook al naar een nooit bestaand vogeltje moest lachen. Nou mooi niet, dacht ik. Maar ik had toen al zo'n blij gezicht van me eige. Hier is het resultaat van de gehele operatie. Niet lachen, anders schiet ik.
Ik moet bekennen, dat mijn zus erop uit was, om me een leuke dag te bezorgen. Ze deed haar best en verder amuseerde ik me wel en vergat ik even dat rot pakkie. Ik kreeg zowaar ook nog een kogelflessie met limonade Aan de andere kant, welke zus zorgde nou voor zo,n fijne dag en dat pakkie had ze ook nog voor me gekocht, maar dat hoorde ik pas veel later. Voor die tijd, was het allemaal heel wat.
Als je goed kijkt, zie je op mijn muts Graf Zeppelin staan en ook nog een speldje van de Zeppelin. Nou, dat speldje was het mooiste van de hele muts. De Graf Zeppelin, dat was die dagen, het gesprek van de dag.Een echt luchtschip, dat heel veel passagiers kon vervoeren. Het was haast niet te geloven Vanaf de thuishaven Friedrichshafen in Duitsland zou de Zeppelin ook een bezoek komen brengen aan Rotterdam en wel aan het vliegveld Waalhaven. Nou, dat moest gezien worden en hoe ik dat zag is weer een andere herinnering.
