Naar beneden

Gerard Martens vertelt weer een prachtig verhaal  ....

Komptut nouw of komptut nie? 

 

Zo meheertje! Ook op wag? Tumminste aj je bleeke bekkie tuzzien, denkik wel dâje un kintjuvverwag. Ja toch? Of nie soms? Man jezittur bij ovvie zelluf mobbevalle. Bèje ook weggustuurt? Ikke wel. Ja mojje weete ik gaan weer opa worre. Me vrouw zee vammorrege nog, damme dannog magge meemaake. Die loop gewoon naastur schoene, assof ze zelluf vor de leevurring ga zorrugge. Ik wazzook nog effe bij mudochter. Mar ik hep geen rustimmukont, zodamme vrouw zee, loop nie zo te ijsbeere en ga assieblief de zusturtjes bukkijke. Ik zee, de nonnutjes buddoellie? Zamme zo amme kont roeste, zee ze, asje mar pleite ga. Ennouw zittik hier memme ziel onder me arrum. 

Hep jij allun keer un kindje gekreege? Nee goochumurt, zo wijs bennik ook nog wel. Issut je eereste. Ja zeekur. Man, doe nie zo nervieus. Tissun fluitje van un sent. Leg je vrouw nouw alleenig? Mette zustur. Man, dar motje je tog bij zijn. Je laaje wijfie tog nie in dur uppie legge martulle. Waseggie? Kajje dur nie tege! Zeg sodemietur nouw effe op. Je ben tog bij ut maake gewees. Mot je ook bij de onthulling zijn. Ja toch? Of nie soms? Joh, je zit je koone haas op tuvreete vadde zeenuuwe. Hellup je geen sodemietur hoor. Wattuh? Wortur meer as één vurwach? Zoo, das un goei buggin vor de kindurbijslag. As je zo doorga, loopie vazzelluf binne. Ik hâ vroegur un buuman, die leefde enkelt vadde kindurbijslag. Die hat zeevuttien kooters. As zuvrouw lag te kraame en te krimpe, speelde hij de mooie munneer in de kroeg. Mar naa de zeevuttiende zee ze eega. Vor mijn parrut leggie dur un knoop in, mar ut is nouw gunnoeg. Assut jouw nie sint stuur ikkut legur op je af. Eddan buddoelde ze ut legur kindurre vanddur. Eddie priemerik in zuzwarrete jas hoef ook niemeer tukkomme kijke oftur weer ies op de reels sta. Vannouwafan bijtik emme kooturs nie meer op un houtje, turwijl jij je andeel in dubrouwurrij an ut verhooge ben en de bitturballufabbriek draajunde houw.  Ennook mè kersummis gin schoenummeer vadde buddeling. Die war inees in de emassiepaassie gedooke. Hij leef nie meer. Hij hep un ongulluk gekreege. Ze zeeje toen, dattie dor zun kindurre ondur de voet geloope was, mar dassalwel allegaar lulpraat guwees sijn. Hee, war hollie nouw opees opaf. Ut twallet. Oh, issut in die tijd  Zwakkumaag. Nog effe dakkanne ze um aflegge. Dag zustur. Zoekie mijn oftie munneer, die hier gezeete was? Oow heppuu un blijje tijding. Un drieling!!!!!! Konnut nietun onsie mindur. Nouw hij is an ut kijke wat oftie ut laas guggeete hep. Ik zouwutum mar heel vorzichtug an ze vurstant brenge, wantie is al op sterruve na dood. Die ooijevaar vamme dochtur werrukt zekur bij de ennes. Die hep zo te zegge un flinke vurtraging opgulloope. Ik sammarris effe gan koekkulloere. Oow dar komp mun schoonzoon ook nè binnustekkurre. Zeekur kuttak gehammet de ooijevaar vieja zun geejesemmutje, Nouw dazzallut wel gauw ga gubbeurre. Hebbie haas jonge? Ja? Oow, as jullie me zoeke, ik bineffe un snekkie annut pakke indukkattiene. Ga jij je schoonmoedur mar aflosse. Ik hoorrut wel ovvut un jonge ovvun meissie is.

wat zijn we trots op ons familiewapen ...., beetje jaloers zeker ....