Naar beneden

Gerard Martens vertelt weer een prachtig verhaal  ....

H e t   C o n c e r t

 

Kommik toch mar weer is op de klapper grote vrind vamme. Ja, me honnieponnie is naar un kesert. Ennik dag imme uppie zitte is niks. Dus kommik bij jouw un bakkie lurreke. Watte? Is de jouwe ook mee? Hep die vammij me geen pes vâgezegt. Zitte we dan as twee onbestorve wedunaars. Aggik vinnut ook wel mooi, maar ikke kamme bakkes nie houwe en stilzitte, dassun ramp voor me. Sâje meschien nie gelove, mar ikke ben ook us un keer meegewees. Das alweer un hortje geleeje, mar tissoo. Ut koste un kwarretje, omdattut vâde perseneelsvereneging was. Kweenog goet, ut wazzin de Rievjerrahal in Diergaarde Blijdorrup. Ene Eduwart Felipse messe fielermonies okkest zattaar te fiedele. Lekker bakkie hebbie gezet joh. Je mag blijve. Ommut kort temake, die vrijer laggook nog uit waarut over ging. Dâ was wel jofel. Anners snappie dur geen balle van. Het eerste wijssie was van Sjekofski. Ik zee tege me vrouw, isdâ geen tenissur. Me wijf loene zeg, houje nouwis ene avond sjaakies lulhannes. Zattur zekur te schame. Tusse haakies ze zagger sjiek uit. Alles an niks in de lommert. Ja nouw, ze leek nettun dame. Ik had ook me zondagse kloffie an. Mossik eerst uitte motteballe hale. Haddik gekog memme trouwe. Sonde om sondags in de Kuip an te doen. 

Die Felipse lag dus uit, dattie de Overtuure Agtientwaallef gong spele. Daggong over Nepolejon. Die hep ook lekkurre kejak, zee ik. Kreegik weer un dreun imme ribbekast. De slag an de Beereziena vertelde die weier. Nou dar hebbik un fillem vâgezien. Al die franse soldate, die liepe te krepere mettur wintertene in de sneeuw. Nappie zellef werd in un vigielante gereje. Nog un bakkie? Nouw ik lustur nog wel eentje. Ik zee dus al die soldate, die Killekobus al naasig zagge lope en dan tellekus die kezakke op dur paaretjes. Dâkoje in de meziek hoore zee Flip. Enne, dar hattie gelijk in. Eers hoorde je de marseljèzze en dan,  tadaatededdumtademtumtumtum, dâ waare de Kezakke, die dan weer lekkur huishielde onder de Franse. Maar un keléreherrie werdut. Nou, die Sjekofski hattur wâ moois vaggemaak. Ut bombardement wazzur niks bij. Ut was net eg, mar ikke was toch blij dattut afgelope was. Toen gonge ze ineene allegaar staan. Om te applouwdiezeere. Dâ hadde hunnie wel verdient. De dieregent ging ut toneel af en net toenne we weer op ons kont zatte, kwammie dur weer an. Hâ zeker ze stokkie vegete. Weer iedereen de hoogte in, klappe, en ie nam weer de kuierlatte. Komtie effe later weer! En nog un paar kere. Ik dag man sodemieter nouw op of blijf op ut toneel staan. Dâ deedie dan eindeluk. De laaste keer braggie un andere piejouter mee. Zo eentje met vaddie hare tot op se kont en daaronder weer vaddie lange slippe an ze jassie.

Ik verveel je tog nie makker? Anners mot je ut mar zegge hoor. Effe verder ouwehoere? Je mag me wel zeggie. Zekur onder lijn veertien. Nouw effe je klep houwe dan. 

Die gooser was de piejenist. Die kwam un moppie spele. Van Sjoopèn zei Eduwart. Het verhaal was mooooi joh. Allegaar mooie Poolse griete, die gloof ik annut strant annut danse waare, maar dur waare russe, die ze afloerde en toen die russe dur eige niemeer houwe konne, wouwe ze die niezers wellus onder hande neme. Wâ gebeurtur! Alle griete verandere in blomme en die russe konde blommetjes plukke. Mar daa waare ze nie vor gekomme. Wattun dofsnuiver hadde die. Die piejanospeler pingelde pragtug. Ik zag me eige gewoon an dâ strant zitte en ik kon die russe un beetje begrijpe, asje voel wattik bedoel. Ik doezelde gewoonweg weg. Schrikkik me inees de rolstuipe, want die gooser begon op zun piejano te bonke, nouw dâwas nie mooi meer. Ut leek wel offie dat hele instrement im mekaar wou rammele. Ikke schrok me het habbiebabbie. Ik zee tege me vrouw, waggebeurte nouw? Ze zee, de Russe komme dur an. Toe kreeg ik helemaal de bibberasie. Benne ze al binne dan? Me wijf zat te sniksnokke van de lag en temee was die ratjepeejer op zun rammelkast weer rustig. Nojeleheine zee ik heeftie effe de stuipe op me lijf gejaagt. Effe later wassut gelukkug pauze. Ik dag effe op un holletje un pilsie en un bakkie leut vor me vrouw te hale. Amme nooit nie. Sting me daar un stoot volluk  an de toonbank te worstulle. Ofse ut vor noppes krege. En asje dan eindeluk an de turn was, mosje us probere om droog en zonder knoeie bij je eega te komme. Die sting ook al tusse un stel andere wijve ingepropt. Dur waare dur un paar bij, die in groot gala ware. Je weet wel van die jurreke met vâ voore niks en vâ agtere ope. Sting dur eentje imme weg en ik zee juffie pastur effe op, anders giettik daaluk je gootje mè pils en dassou zonde vamme pils zijn.

Ikke zal je ut van na de pauze besparen. Ze gonge de Onveltooide van Schubbert spele. Kâje nagaan, die is nouw nog nie klaar. Zo beste vriend ik gaan maar weer us van wiek. Komp dâ goetuit? Motje je iemeel gaan bekijke. Nouw je doemaar. Bedank vor de leut en je kommut maarus trughale. Salu ouwe makker.

wat zijn we trots op ons familiewapen ...., beetje jaloers zeker ....